(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΔΕΝ μας «ξέφυγε» το θέμα. Και τέτοιες (άγιες) μέρες συνέβη, και σαν σήμερα γέμιζαν καραβιές για ξερονήσια. Κάποιες χιλιάδες στον Ιππόδρομο με τον Ελή το πρώτο θύμα και οι Ασφάλειες να…
καρπώνονται την «επανάσταση» μοιράζοντας ξυλιές στους κρατούμενους. Με τα «μιάσματα» στην πρώτη γραμμή και δεν τους αδικούμε. Αυτοί κράτησαν την άμυνά τους κι έδωσαν πρώτοι τον αγώνα τους κι ακολούθησαν οι… συνοδοιπόροι». Οι «εθνικόφρονες» το ‘ φχαριστήθηκαν και κάποιοι από δαύτους κράτησαν την ασυδοσία κρυμμένη στο «επαναστατικό» τους φρόνημα μέχρι που ήρθε η δημοκρατία.
ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε (δεν γίνεται) τυχαία στην Ελλάδα (κοιτίδα της δημοκρατίας) των παθών και της εξάρτησης, των λαϊκών αγώνων αλλά και της πολιτικής ξετσιπωσιάς. Δούλεψε από χρόνια ο ΙΔΕΑ. Με τους ανθρώπους του σε πόστα (προ)επιλεγμένα και με κρυφή εξουσία δίπλα στη φανερή (του στρατού). Ήρθε η ώρα και εκφράστηκαν» οι Συνταγματάρχες (Απρίλης ’67), προλαβαίνοντας τους στρατηγούς (του Βασιλιά) που κινήθηκαν με ρυθμούς… Ζωητάκη. Με την τρίτη «λύση» μετέωρη. (πρόβλεπε σύντομη δικτατορία από μερίδα της ΕΡΕ και αναστολή μερικών άρθρων του Συντάγματος. Ρωτήθηκε ο «αυτοεξόριστος» του Παρισιού αείμνηστος Καραμανλής και συμφώνησε!). Τους πρόλαβαν οι Συνταγματάρχες, σκληροί, αδίστακτοι και χαρμάνηδες (έναντι των στρατηγών) για εξουσία και, βέβαια, γρήγοροι στο… πιστόλι.
ΥΠΗΡΧΕ Σοβιετική Ρωσία που συνιστούσε «κομμουνιστικό κίνδυνο» στην Ελλάδα, υπήρξε Κύπρος που «έπρεπε» να διχοτομηθεί και τα σχέδια δεν γίνονται την τελευταία στιγμή. Οι συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου (Φεβρ. ’59 - Κων. Καραμανλής: «η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου») όριζαν εγγυήτριες δυνάμεις την Ελλάδα, Αγγλία και ΤΟΥΡΚΙΑ, σε περίπτωση κινδύνου της Κύπρου. Με τον Ιωαννίδη στην Αθήνα και τον Σαμψών (με τα παλικάρια του και τα εγκλήματά τους κατά του τουρκοκυπριακού στοιχείου και το φτιαχτό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου) η Κύπρος… κινδύνεψε(;!). Ξαμόλησαν, λοιπόν, οι Τούρκοι τον Αττίλα τους, για να εισβάλει ΝΟΜΙΜΑ(!) στο Νησί. Θυροκολλώντας στην Αθήνα τις συμφωνίες της Ζυρίχης. Όλοι στο κόλπο. Από της CIA τους εμπνευστές και σχεδιαστές μέχρι τους «εθνοσωτήρες» και τους ΕΟΚΑ Β΄/τζήδες εκτελεστές.
ΥΠΗΡΧΕ και Μ. Ανατολή με τα πετρέλαιά της. Έπρεπε να τιθασευτεί απ’ το πάνοπλο Ισραήλ, σε ρόλο Δαβίδ. Με εντυπωσιακούς «Πολέμους των 7 ημερών» (Ιούνιος ’67), κατατροπωμένους Αιγυπτίους και τρομοκρατημένους(!) Άραβες. Κι ήρθε στην Αθήνα, μυστικά, ο Νταγιάν, την παραμονή της 21ης Απριλίου. Ποτέ δεν μάθαμε τον ρόλο του. Την πλήρωσε η Ελλάδα και οι δημοκράτες. Με τα «σάπια κρέατα του Μπαλόπουλου» και τα «Τάματα του Έθνους» σε ημερήσια διάταξη, να γαλβανίζουν τις μάζες θετικά είτε αρνητικά.
ΣΕΛΙΔΕΣ μαύρες και λευκές, σελίδες γκρίζες της Ιστορίας μας. Της «Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών» (και των βασανιστηρίων), που ξανάγινε Ελλάδα της δημοκρατίας, για να καταντήσει Ελλάδα της ασυδοσίας (διαφθορά, διαπλοκή, ρεμούλα, ατιμωρησία…).
