Ο πίνακας που κοσμεί αυτό το ποστ, βρίσκεται εδώ και χρόνια πολλά στον προθάλαμο υπουργικού γραφείου. Είναι έλληνα ζωγράφου και το άρωμα που εκπέμπει είναι οικείο.
Κάτω από την Ακρόπολη, στη γειτονιά των Θεών, την Πλάκα, εκεί όπου δεσπόζουν τα νεοκλασικά της χαμένης μας αισθητικής, τέσσερις άνθρωποι κοντοστέκονται και συνομιλούν. Φαντάζομαι ότι λένε καλημέρα και μετά προφέρουν απλές, καθημερινές ανησυχίες.
Και κει που περιμένεις και κοιτάς μηχανικά χωρίς, όμως, να βλέπεις, το μάτι εστιάζει πεισματικά και εντοπίζει την ιδανική λεπτομέρεια!
Την ταμπέλα με το κυκλωμένο Α! Όχι σε μαύρο, σε κόκκινο. Δεν ξέρω τι και εάν θέλει να πει κάτι ο καλλιτέχνης. Δεν ξέρω εάν απλώς «κατέγραψε» εξαιρετικά μια στιγμή. Δεν μπορώ να διεισδύσω στην έμπνευσή του, ούτε να υποπτευθώ την πραγματικότητά του. Υποκλίνομαι, όμως, σε αυτό που εκπέμπει- σε μένα - ο πίνακας… μια λεπτή ειρωνεία, που υπόγεια βγάζει τη γλώσσα στην εξουσία, τοποθετημένος, κυριολεκτικά, στα σαλόνια της.
Αλήθεια πόσοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες του υπουργικού γραφείου, το πρόσεξαν όλα αυτά τα χρόνια;
Υ.Γ Δεν πρόκειται να αναφέρω ούτε το υπουργείο, ούτε τον ζωγράφο, γιατί μπορεί κάποιος ανεγκέφαλος να ξηλώσει το έργο τέχνης και να το ρίξει στην «πυρά» του υπογείου. Άλλωστε όπως λέει και η λαϊκή ρήση… what you see is what you get!
http://www.topontiki.gr/article/15906
