χρέους. Η τουλάχιστον το προσπάθησαν, γιατί εγώ γιόρτασα το Πάσχα, έτσι για να υπάρχει και μια ευχάριστη παρένθεση στον γολγοθά που ανεβαίνουμε με τους συνέλληνες.
Τώρα που επέστρεψα, όμως, λέω να σας ηρεμήσω λίγο. Όχι γιατί δεν θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό δεν θα το αποφύγουμε. Και δεν θα το αποφύγουμε γιατί ο λογαριασμός απλά δεν βγαίνει. Ούτε μας το κρύβουν για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομα τους. Και μόνο που οι κυβερνητικοί και τροϊκανοί ιθύνοντες δηλώνουν ότι δεν συζητείται η αναδιάρθρωση «αυτή τη στιγμή» (που σημαίνει ότι δεν αποκλείουν το «αργότερα») και κρούουν τον κώδωνα ότι βλάπτει η «δημόσια συζήτηση» (που σημαίνει ότι η «μυστική» επιτρέπεται), είναι επιβεβαίωση ότι το θέμα ήδη έχει μπει στο τραπέζι.
Ας μην καταστροφολούμε, όμως, και ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Υπάρχουν αναδιαρθρώσεις και αναδιαρθρώσεις. Και στην παρούσα φάση το πιο πιθανό σενάριο είναι να πάμε σε μια αναδιάρθρωση.. με την καλή έννοια. Δηλαδή σε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αν είναι δυνατόν με μειωμένα επιτόκια στο σύνολο του χρέους των 368 δισεκατομμυρίων ευρώ (όπως έγινε και με τα 110 δισ. του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης) και, ίσως, και σε μια συμφωνία για επαναγορά μέρους των ομολόγων.
Για μια ήπια αναδιάρθρωση μίλησε και ο Σημίτης και πήγαν να τον φάνε. Λες και ένας πρώην πρωθυπουργός θα ήθελε να υπονομεύσει τη χώρα του. Ο Σημίτης είπε το αυτονόητο, ότι αυτήν την κίνηση πρέπει να την κάνουμε τώρα. Το ίδιο πιστεύουν και αρκετοί άλλοι με το επιχείρημα ότι αν την αφήσουμε για μετά, που οι εξελίξεις στην οικονομία μπορεί να μην είναι και οι καλύτερες διότι δεν θα έχει αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς το υπεραισιόδοξο πρόγραμμα των 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση αποκρατικοποιήσεων, η διαπραγματευτική θέση της χώρας θα είναι ακόμη πιο ανίσχυρη. Τότε αναγκαστικά θα συρθούμε σε μια αναδιάρθρωση που δεν θα είναι της αρεσκείας μας, θα μας την φορέσουν κανονικά και δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε και κιχ.
Οι αγορές δεν μας εμπιστεύονται. Τελεία και παύλα. Και που δηλώνουμε ότι δεν θα κάνουμε αναδιάρθρωση μας έχουν γραμμένους κανονικά. Πιστεύουν όλους τους άλλους εκτός από εμάς. Ακόμη και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το αντιμετώπισαν με μεγάλη καχυποψία, τα spreads εκτοξεύτηκαν πάνω από 1.100 μονάδες τη Μεγάλη Εβδομάδα. Όλοι το έχουν «δέσει» ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να διαχειριστούν το χρέος τους και θα πάνε αναγκαστικά σε αναδιάρθρωση.
Τα κακά σενάρια πιστεύουν -ή θέλουν να πιστεύουν- οι αγορές. Όχι την ελληνική κυβέρνηση. Οπότε ό,τι κακό είναι να γίνει, γίνεται έτσι κι αλλιώς. Μήπως αν αλλάξουμε την κασέτα και επισπεύσουμε το σενάριο της καλής αναδιάρθρωσης, σταλεί στις αγορές μήνυμα ότι τελικά η Ελλάδα με την ανάσα που μπορεί να πάρει θα τα βγάλει πέρα; Διότι, όπως έγραψε και ο «Economist», «υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι για να κάνει κανείς τη χρεοκοπία λιγότερο οδυνηρή, αλλά το να υποκρίνεσαι πως αυτή δεν θα συμβεί δεν είναι ένας από αυτούς τους τρόπους»…
Τώρα που επέστρεψα, όμως, λέω να σας ηρεμήσω λίγο. Όχι γιατί δεν θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό δεν θα το αποφύγουμε. Και δεν θα το αποφύγουμε γιατί ο λογαριασμός απλά δεν βγαίνει. Ούτε μας το κρύβουν για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομα τους. Και μόνο που οι κυβερνητικοί και τροϊκανοί ιθύνοντες δηλώνουν ότι δεν συζητείται η αναδιάρθρωση «αυτή τη στιγμή» (που σημαίνει ότι δεν αποκλείουν το «αργότερα») και κρούουν τον κώδωνα ότι βλάπτει η «δημόσια συζήτηση» (που σημαίνει ότι η «μυστική» επιτρέπεται), είναι επιβεβαίωση ότι το θέμα ήδη έχει μπει στο τραπέζι.
Ας μην καταστροφολούμε, όμως, και ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Υπάρχουν αναδιαρθρώσεις και αναδιαρθρώσεις. Και στην παρούσα φάση το πιο πιθανό σενάριο είναι να πάμε σε μια αναδιάρθρωση.. με την καλή έννοια. Δηλαδή σε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αν είναι δυνατόν με μειωμένα επιτόκια στο σύνολο του χρέους των 368 δισεκατομμυρίων ευρώ (όπως έγινε και με τα 110 δισ. του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης) και, ίσως, και σε μια συμφωνία για επαναγορά μέρους των ομολόγων.
Για μια ήπια αναδιάρθρωση μίλησε και ο Σημίτης και πήγαν να τον φάνε. Λες και ένας πρώην πρωθυπουργός θα ήθελε να υπονομεύσει τη χώρα του. Ο Σημίτης είπε το αυτονόητο, ότι αυτήν την κίνηση πρέπει να την κάνουμε τώρα. Το ίδιο πιστεύουν και αρκετοί άλλοι με το επιχείρημα ότι αν την αφήσουμε για μετά, που οι εξελίξεις στην οικονομία μπορεί να μην είναι και οι καλύτερες διότι δεν θα έχει αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς το υπεραισιόδοξο πρόγραμμα των 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση αποκρατικοποιήσεων, η διαπραγματευτική θέση της χώρας θα είναι ακόμη πιο ανίσχυρη. Τότε αναγκαστικά θα συρθούμε σε μια αναδιάρθρωση που δεν θα είναι της αρεσκείας μας, θα μας την φορέσουν κανονικά και δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε και κιχ.
Οι αγορές δεν μας εμπιστεύονται. Τελεία και παύλα. Και που δηλώνουμε ότι δεν θα κάνουμε αναδιάρθρωση μας έχουν γραμμένους κανονικά. Πιστεύουν όλους τους άλλους εκτός από εμάς. Ακόμη και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το αντιμετώπισαν με μεγάλη καχυποψία, τα spreads εκτοξεύτηκαν πάνω από 1.100 μονάδες τη Μεγάλη Εβδομάδα. Όλοι το έχουν «δέσει» ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να διαχειριστούν το χρέος τους και θα πάνε αναγκαστικά σε αναδιάρθρωση.
Τα κακά σενάρια πιστεύουν -ή θέλουν να πιστεύουν- οι αγορές. Όχι την ελληνική κυβέρνηση. Οπότε ό,τι κακό είναι να γίνει, γίνεται έτσι κι αλλιώς. Μήπως αν αλλάξουμε την κασέτα και επισπεύσουμε το σενάριο της καλής αναδιάρθρωσης, σταλεί στις αγορές μήνυμα ότι τελικά η Ελλάδα με την ανάσα που μπορεί να πάρει θα τα βγάλει πέρα; Διότι, όπως έγραψε και ο «Economist», «υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι για να κάνει κανείς τη χρεοκοπία λιγότερο οδυνηρή, αλλά το να υποκρίνεσαι πως αυτή δεν θα συμβεί δεν είναι ένας από αυτούς τους τρόπους»…
aixmi.gr
