τόσο για τους θύτες όσο και για τα θύματα. Όπως έχει αποδειχτεί, το φαινόμενο αυτό υφίσταται και στα κυπριακά σχολεία, αφού σε σχετικές έρευνες έχουν αναγνωριστεί παιδιά που εμπίπτουν, είτε στην κατηγορία των θυτών,
Συνολικά, σε παγκύπρια βάση εκτιμάται ότι το ποσοστό των μαθητών με συστηματική εμπλοκή σε μια από τις πιο πάνω κατηγορίες ανέρχεται στο 17%, ενώ οι αριθμοί διαφοροποιούνται ανάλογα με την επαρχία, το φύλο και την ηλικία.
Αυτά και άλλα πολλά προκύπτουν από την παρουσίαση του λέκτορα Αναπτυξιακής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Παναγιώτη Σταυρινίδη, με θέμα "Βία και θυματοποίηση στα σχολεία της Λεμεσού και ελεύθερης Αμμοχώστου: Μια συγκριτική και επιδημιολογική μελέτη".
Δίνοντας τον ορισμό του σχολικού εκφοβισμού, εξήγησε ότι είναι η συστηματική και επαναλαμβανόμενη άσκηση βίας, παρενόχληση και εκφοβισμός, που εκφράζεται είτε από ένα μαθητή προς κάποιον άλλο, είτε από ομάδες μαθητών προς κάποιο άλλο μαθητή. Μπορεί να είναι σωματική, ψυχική ή κοινωνική βία και κατ' επέκταση να περιλαμβάνει: Πρόκληση σωματικής βλάβης, προσβολές, γελοιοποίηση, ταπείνωση του θύματος, μείωση της προσωπικότητάς του, απειλές και εκφοβισμό, εκβιασμό ή κλοπή χρημάτων και αντικειμένων που ανήκουν στο θύμα, καθώς και αποκλεισμό από ομάδες συνομηλίκων.
