Έχει περάσει ενάμιση χρόνος από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. "ΧαράςEυαγγέλια" για τη νέα κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία "μετά βαΐων και κλάδων".
Η προηγούμενη κυβέρνηση αποχώρησε θυμίζοντας την "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή", με τον πρώην πρωθυπουργό να δηλώνει "παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο". Αντί όμως να περάσουμε "ζωή χαρισάμενη" άρχισαν οι φήμες για αδυναμία δανεισμού από τις αγορές και προσφυγή στο ΔΝΤ. Το οικονομικό επιτελείο και ολόκληρη η πολιτική ηγεσία "διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους" ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. “Πρίν όμως Αλέκτωρλαλήσει τρείς” μας οδήγησαν "άρον, άρον" και "ως πρόβατον επί σφαγή"στην πόρτα του ΔΝΤ. Οι περικοπές σε δαπάνες, μισθούς και συντάξεις ήρθαν "εν τω μέσω της νυκτός".
Άλλοι υποστηρίζουν ότι την πατήσαμε σαν τις "μωρές παρθένες" και άλλοι ότι κάποιοι μας πρόδωσαν για "τριάντα αργύρια" υπονομεύοντας το μέλλον της χώρας μας για τουλάχιστον τριάντα χρόνια. Η ουσία είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει μείνει "επί ξύλου κρεμάμενος". Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αγανακτήσει και φωνάζουν "ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί" αποδοκιμάζοντας και εκτοξεύοντας γιαούρτια "επί δικαίων και αδίκων". Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα γίνει "Ανάστα ο Κύριος".
