τσαμπουκά και πολύ πνεύμα. Το ονομά του ακούστηκε πριν απο λίγα χρόνια όταν σε μια δημοπρασία πούλησε ολόκληρη την κοινή τους συλλογή εργών τεχνης με στρατοσφαιρικά κέρδη.
Κάθεται λίγα μέτρα μακριά μου στο σαλόνι της Μεγάλης Βρεττανίας, κρατάει ένα μπαστόυνι, το κ ρ α τ α ε ι αυτός, δεν έχει εφευρεθεί ακόμα το μπαστούνι που θα τον κρατήσει. Έχει ακόμα αυτή την πολύ καθαρή ματιά για την οποία είναι γνωστός, δεν υπάρχει ο συναισθηματισμός να τον παρασύρει, αυτός είναι ο άνθρωπος που μονο η ποίηση μπορεί να τον υποτάξει.
Κάπως ετσι συνέβη. Ο μύθος λέει πως την πρώτη μέρα που έφτασε στο Παρίσι, ο ποιητής Jacques Prévert έπεσε (κυριολεκτικά) πάνω του στην προσπάθεια του να αυτοκτονήσει. Στο βιογραφικό του υπάρχει η διαχείριση του όλου του πνευματικού έργου του Ζαν Κοκτώ. Ο άνθρωπος ζει για να μαγνητίζει κοντά του ατόφιο, σπάνιο ταλέντο.
Αυτό του λέω, όταν αρχίζουμε να μιλάμε.Χαμογελάει. «Αλήθεια είναι», απαντά «Αγαπώ το ταλέντο, δεν ξέρω πως γινεται, αυτό είναι όλο»
Αγαπούσε τόσο το ταλέντο του Yves Saint Laurent, που για αυτόν, αρχίζει να ασχολείται με την μόδα.
«Δεν ξέρω αν είμαι κάποιος που μπορεί να κρίνει την μόδα.» Μου λεει. «Ξέρω όμως πως ήταν η σχέση μου μαζί της πριν γνωρίσω τον Yves. Για μένα το μπλέ ήταν ένα μπλε, αν και είχα στενή φιλία με τον Christian Dior. Μετά που αποφασίσαμε να ανοιξουμε τον οίκο όλα έγιναν διαφορετικά.»
Τον ρωτάω αν ο Υves είχε καταλάβει το μυστικό των γυναικών και της μόδας- αν ειχε καταλάβει τον άρρηκτο δεσμου που μας συνδέει με τον πόθο της αγοράς, του επόμενου look.
«Η μόδα είναι κάτι πολύ περισσότερο» μου απάντά. «Βοήθησε τις γυναίκες να βρούν τον εαυτό τους, η μόδα είναι επανάσταση, αλλα γινεται σωστή μόνο όταν δίνεις την δημοκρατία. Και ο Yves το γνώριζε αυτό πολύ καλά. Για αυτό και ήταν ο πρώτος που έκανε σειρά prêt- a- porter, έντυσε τις γυναίκες με ενα σωστό, απλό τρόπο και αξιοπρεπή τιμή»
«Παντα έλεγε πως το υφασμα που αγαπούσε περισσότερο ήταν το τζην» μου λέει χαμογελώντας.
Αυτό και αν είναι περίεργο, σκέφτομαι. Ηταν ένα σχεδίαστης που χαρακτηρίσε Haute Couture, που κράτησε το προπύργιο μέχρι το τέλος.
«Ο φόβος του ηταν να κατέληγε να φτιάχνει ρούχα μονο για πλούσιες ηλικιωμένες κυρίες»
Χαμογελώ. Σκέφτομαι πως ο Yves Saint Laurent, ένας άνθρωπος που δούλευε σκληρά απο τα 21 στον Dior, είχε πάντα ανάγκη να αναπνεύσει αληθινή ζωή και λιγη αλητεία που δεν προλάβαινε.
Τον ρωτάω τι σκέφτεται για το σήμερα, τώρα που έχουμε ξεπεράσει ακόμα και το prêt- a- porte , την μόδα που πλεον ειναι τεράστια, αδηφάγα και τρομερή. Μου απαντά πως προτιμά να μην το σκέφτεται. Καταλαβαίνω πως για αυτόν η μόδα χωρίς τον Yves δεν έχει καμία σημασία.
Όπως και η υπέροχη και τεράστια συλλογή εργών τέχνης που είχαν μαζί, είχε για αυτόν κάποια σημασια χωρίς τον Yves. Γιαυτό και την πούλησε, μου λεει , «είναι πολύ πιο απλό από ότι φαντάζεσαι.»
«Ετσι και αλλιώς, less is more, μου λεει».Έχει ξεκαθαρίσει με όλα, έχει αγαπήσει οσο χρειαζόταν, έχει κάνει αυτό που του έπρεπε.
Κάνω την κλισέ, αναπόφευκτη ερώτηση – ποιά είναι η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό του όταν σκεφτεται τον Yves.
«Δεν σκέφτομαι την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε, μου λέει. Θυμάμαι την ημέρα που ο Yves παρουσίασε την πρώτη του προσωπική συλλογή. Εκείνος ο χρόνος, που ψαχναμε τους χρηματοδότες, ήταν ένα στόχος. Και τα καταφέραμε. Και μετά άλλαξαν όλα.»
Τι θέλετε να κάνετε τώρα; Τον ρωτώ
«Να ταξιδέψω. Να πάω στο σπίτι μου στο Μαρακές. Να δω τους φίλους μου, να πάω στην Όπερα, να διαβάσω βιβλία. Η ζωή είναι καλή τώρα. Είμαι ευτυχισμένος.»
Συμφωνω μαζί του.
Ο Pierre Berge' βρέθηκε στην Αθήνα για την προβολή της ταινίας "L'amour fou" στα πλαίσια του Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου.
Πηγή: fashionfirstrow.com
Κάθεται λίγα μέτρα μακριά μου στο σαλόνι της Μεγάλης Βρεττανίας, κρατάει ένα μπαστόυνι, το κ ρ α τ α ε ι αυτός, δεν έχει εφευρεθεί ακόμα το μπαστούνι που θα τον κρατήσει. Έχει ακόμα αυτή την πολύ καθαρή ματιά για την οποία είναι γνωστός, δεν υπάρχει ο συναισθηματισμός να τον παρασύρει, αυτός είναι ο άνθρωπος που μονο η ποίηση μπορεί να τον υποτάξει.
Κάπως ετσι συνέβη. Ο μύθος λέει πως την πρώτη μέρα που έφτασε στο Παρίσι, ο ποιητής Jacques Prévert έπεσε (κυριολεκτικά) πάνω του στην προσπάθεια του να αυτοκτονήσει. Στο βιογραφικό του υπάρχει η διαχείριση του όλου του πνευματικού έργου του Ζαν Κοκτώ. Ο άνθρωπος ζει για να μαγνητίζει κοντά του ατόφιο, σπάνιο ταλέντο.
Αυτό του λέω, όταν αρχίζουμε να μιλάμε.Χαμογελάει. «Αλήθεια είναι», απαντά «Αγαπώ το ταλέντο, δεν ξέρω πως γινεται, αυτό είναι όλο»
Αγαπούσε τόσο το ταλέντο του Yves Saint Laurent, που για αυτόν, αρχίζει να ασχολείται με την μόδα.
«Δεν ξέρω αν είμαι κάποιος που μπορεί να κρίνει την μόδα.» Μου λεει. «Ξέρω όμως πως ήταν η σχέση μου μαζί της πριν γνωρίσω τον Yves. Για μένα το μπλέ ήταν ένα μπλε, αν και είχα στενή φιλία με τον Christian Dior. Μετά που αποφασίσαμε να ανοιξουμε τον οίκο όλα έγιναν διαφορετικά.»
Τον ρωτάω αν ο Υves είχε καταλάβει το μυστικό των γυναικών και της μόδας- αν ειχε καταλάβει τον άρρηκτο δεσμου που μας συνδέει με τον πόθο της αγοράς, του επόμενου look.
«Η μόδα είναι κάτι πολύ περισσότερο» μου απάντά. «Βοήθησε τις γυναίκες να βρούν τον εαυτό τους, η μόδα είναι επανάσταση, αλλα γινεται σωστή μόνο όταν δίνεις την δημοκρατία. Και ο Yves το γνώριζε αυτό πολύ καλά. Για αυτό και ήταν ο πρώτος που έκανε σειρά prêt- a- porter, έντυσε τις γυναίκες με ενα σωστό, απλό τρόπο και αξιοπρεπή τιμή»
«Παντα έλεγε πως το υφασμα που αγαπούσε περισσότερο ήταν το τζην» μου λέει χαμογελώντας.
Αυτό και αν είναι περίεργο, σκέφτομαι. Ηταν ένα σχεδίαστης που χαρακτηρίσε Haute Couture, που κράτησε το προπύργιο μέχρι το τέλος.
«Ο φόβος του ηταν να κατέληγε να φτιάχνει ρούχα μονο για πλούσιες ηλικιωμένες κυρίες»
Χαμογελώ. Σκέφτομαι πως ο Yves Saint Laurent, ένας άνθρωπος που δούλευε σκληρά απο τα 21 στον Dior, είχε πάντα ανάγκη να αναπνεύσει αληθινή ζωή και λιγη αλητεία που δεν προλάβαινε.
Τον ρωτάω τι σκέφτεται για το σήμερα, τώρα που έχουμε ξεπεράσει ακόμα και το prêt- a- porte , την μόδα που πλεον ειναι τεράστια, αδηφάγα και τρομερή. Μου απαντά πως προτιμά να μην το σκέφτεται. Καταλαβαίνω πως για αυτόν η μόδα χωρίς τον Yves δεν έχει καμία σημασία.
Όπως και η υπέροχη και τεράστια συλλογή εργών τέχνης που είχαν μαζί, είχε για αυτόν κάποια σημασια χωρίς τον Yves. Γιαυτό και την πούλησε, μου λεει , «είναι πολύ πιο απλό από ότι φαντάζεσαι.»
«Ετσι και αλλιώς, less is more, μου λεει».Έχει ξεκαθαρίσει με όλα, έχει αγαπήσει οσο χρειαζόταν, έχει κάνει αυτό που του έπρεπε.
Κάνω την κλισέ, αναπόφευκτη ερώτηση – ποιά είναι η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό του όταν σκεφτεται τον Yves.
«Δεν σκέφτομαι την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε, μου λέει. Θυμάμαι την ημέρα που ο Yves παρουσίασε την πρώτη του προσωπική συλλογή. Εκείνος ο χρόνος, που ψαχναμε τους χρηματοδότες, ήταν ένα στόχος. Και τα καταφέραμε. Και μετά άλλαξαν όλα.»
Τι θέλετε να κάνετε τώρα; Τον ρωτώ
«Να ταξιδέψω. Να πάω στο σπίτι μου στο Μαρακές. Να δω τους φίλους μου, να πάω στην Όπερα, να διαβάσω βιβλία. Η ζωή είναι καλή τώρα. Είμαι ευτυχισμένος.»
Συμφωνω μαζί του.
Ο Pierre Berge' βρέθηκε στην Αθήνα για την προβολή της ταινίας "L'amour fou" στα πλαίσια του Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου.
Πηγή: fashionfirstrow.com
