Λίγο οι βορειοχωρούσικες ρίζες, λίγο το συναισθηματικό δέσιμο από παιδικά ακούσματα, ξύπνησαν από πολύ νωρίς το ενδιαφέρον μου για το πάλαι ποτέ «αρχοντομονάστηρο» των διευχών... «τραγικό ερειπιώνα» του σήμερα! Νήπιο, άκουγα τα χείλη της μάνας, να εξιστορούν, μύρια δεινά. Κατοχικές ταλαιπωρίες και πείνα. Πάντα, στο σωτήριο δρόμο προς, και από τα ευλογημένα βορειόχωρα και την άγια μάνη γη της αμανής, μεσολαβούσε σαν λιμάνι καταφυγής και παρηγοριάς , ο άγιος γιάννης ο πρόδρομος ! Πριν μερικές ώρες, αδελφικός φίλος, εραστής του πολιτισμού και των παραδόσεων του τόπου μας, εξιστορούσε ότι στην τελευταία του επίσκεψη στη μονή, παρατήρησε με λύπη , διάβρωση στις μοναδικές στο είδος τους τοιχογραφίες. Ομολογώ ότι δεν είμαι γνώστης του θέματος. Η τελευταία μου επίσκεψη στον χώρο, χρονολογείται από την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Πόπης στεφάνου – χαλκιά, το καλοκαίρι του 2008. Τότε μεταξύ όλων των άλλων, με χαρά, παρατήρησα ότι είχε επισκευασθεί η κεραμοσκεπή του καθολικού. Πέρα από την περιγραφή του φίλου μου, ανά χείρας δεν έχω κανένα τεκμήριο, ούτε καν μια φωτογραφία για να γνωρίσω το μέγεθος της ζημιάς. Η σοβαρότητα όμως του ανθρώπου και το καλοπροαίρετο της παρέμβασης, δεν επιτρέπει καμία αμφισβήτηση στα λεγόμενα του. Σκοπός του δημοσιεύματος, δεν είναι η απόδοση ευθυνών σε κανέναν. Αρμοδιότητα δεν έχω ούτε γνώσεις. Σαν απλός, ενεργός και ευαισθητοποιημένος πολίτης, ζητώ την συλλογική αφύπνιση όλων των εμπλεκομένων και αρμοδίων επί του θέματος φορέων. Πιθανά η περίπτωση, να αφορά τον δήμο, την μητρόπολη χίου και την αρχαιολογία. Ο καθένας από αυτούς μπορεί να βοηθήσει και να επηρεάσει τον επιχειρησιακό προγραμματισμό του άλλου. Για ένα τέτοιο θέμα, δεν μπορούμε με περίσσια ευκολία να δακτυλοδεικτούμε μια και μόνο αρχή. Στον καλλικρατικό δήμο χίου, ο μονοκράτορας κ. Λαμπρινούδης, έχει τις δυνάμεις να συμβάλει τα μέγιστα. Έχει τις γνώσεις και τη δύναμη. Μπορεί και πρέπει ! Γνωρίζοντας το τεράστιο αναστηλωτικό έργο, του νυν προκαθήμενου της ορθόδοξης εκκλησίας της ελλάδας, μακαριότατου κ. Ιερώνυμου, κατά την περίοδο της ποιμαντορίας του στην μητρόπολη θηβών και λεβαδείας , ευελπιστώ και αναμένω σαν χιώτης, ότι και ο μητροπολίτης μας, μπορεί να βαδίσει στα χνάρια του και γιατί όχι να μη τον ξεπεράσει. Τέλος, η κατά κοινή ομολογία δυσκίνητη (πιθανά λόγω ελλείψεων πόρων και προσωπικού) αρχαιολογική υπηρεσία, στην περίπτωση μας πρέπει να κινηθεί με πολύ ταχείς ρυθμούς, τώρα που είναι ακόμα νωρίς! Δυστυχώς, παλαιότερα, προσπάθεια του νομικού σύμβουλου του νατ, κ. Νίκου ς. Χαλκειά και ομίλου εφοπλιστών για σωστική επέμβαση στη μονή, δεν τελεσφόρησε γνωρίζουμε όλοι και ζούμε την σημερινή ανέχεια του κράτους μας. Δεν μας έμεινε πλέον τίποτα. Ούτε οικονομία, ούτε βιομηχανία, ούτε δικαίωμα να κάνουμε όνειρα για το αύριο. Τρόικα και δντ, αφόρητα, σαν συμπληγάδες, μας επιβάλουν να διαμοιράσουμε τα όποιας αξίας «τιμάρια» μας απόμειναν. Μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του έθνους των ελλήνων είναι ο πολιτισμός μας, τα ιερά απομεινάρια και τα θαυμαστά έργα των προγόνων μας. Αυτά τα λίγα, θα πρέπει με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος να τα προστατέψουμε και να τα περισώσουμε. Αυτά θα μείνουν για να θυμίζουν ότι κάποτε, κάποιοι είμαστε και κάτι κάναμε. Αυτά θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον ή την περιέργεια των άλλων για να μας επισκεφτούν και να τα γνωρίσουν. Με την επαφή και τον τουρισμοό, δίνουμε κίνητρα παραμονής στην αποψιλωμένη από ανθρώπινο δυναμικό, περιοχή μας. Άφησα τελευταίους όλους εμάς . Τη μεγάλη σιωπηρή, για να μη πω «αδιάφορη» δύναμη. Τους πολίτες αυτής της καθαγιασμένης με το αίμα ιερής γης. Μήπως πρέπει να ξυπνήσουμε από το βαθύ λήθαργο; μήπως πρέπει τα ταρακουνήσουμε τα λιμνάζοντα ύδατα; έως πότε θα σφυρίζουμε αδιάφορα και θα αφήνουμε, χασκογελώντας συνωμοτικά, κάνα- δυο «λωλούς» μοναχικούς καβαλάρηδες να βγάζουν το φίδι από την τρύπα; και εκ των υστέρων να τους αποκαλούμε «παράξενους» και «γρουσούζηδες» . Αδιάντροπα δε, «εχθρούς του χωριού», επειδή το φτωχό μυαλό μας δεν χωρά τέτοιες ευαισθησίες και ενδιαφέροντα ακόμα και αν κάποιος, απομονωμένος στα χαλάσματα, αφήνει άθελα του να κυλήσει ένα δάκρυ απόγνωσης. Η τύχη και το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας, εξαρτάτε από εμάς. Ας αναλάβουμε τις συλλογικές και τις ατομικές ευθύνες μας . Το να απαξιώνουμε «συλήβδην», πολιτικούς, πολιτική και το «σύστημα» δε βγάζει πουθενά ή μάλλον «ξεστρατίζει» και οδηγεί σε άλλες δύσβατες και επικίνδυνες «ατραπούς». Στο φινάλε, εμείς τους επιλέγουμε ! Ας γίνει φωτεινό παράδειγμα για όλους μας η μικρή ομάδα των παιδιών για την σωτηρία του κάστρου της χίου. Ευκαιρία στην ασημότητα μου, δημόσια να τους πω ένα μεγάλο «μπράβο» συνοδευόμενο από ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Με τις πράξεις τους μας έκαναν περήφανους και μας δείχνουν τον σωστό δρόμο! Ας βαδίσουμε στα χνάρια τους. Ας κινήσουμε γη και ουρανό για τη σωτηρία της μονής μουνδών. Στη περσινή, εκδήλωση του «αγροτοτουρισμού», στην είσοδο του κήπου , η ευχάριστη νότα ήταν η ομάδα συλλογής υπογραφών για το ερειπωμένο μοναστήρι των διευχών. Ας μη μείνουμε στα χαρτιά και τις υπογραφές. Ας αποδείξουμε έμπρακτα ότι κάτι μπορούμε. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και τις γενιές που έρχονται.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ http://xiwtiko.blogspot.com
