(μήνα, δίμηνο, τρίμηνο δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία). Τι πιο προφανές, από το να αναζητηθούν τρόποι ισοσκελισμού της ζημιάς. Και τι προφανέστερο, από το να επικρατήσει (αν τέθηκε κιόλας καθόλου σε αμφισβήτηση) η άποψη ότι πρέπει να γίνουν περικοπές.
Αν τώρα εντάξουμε αυτό το σενάριο σε μια εταιρία τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, αρχίζει να γίνεται σαφέστερο και το πως αυτοί που τη διαχειρίζονται θα μπορούσαν να καλύψουν τη ζημιά. Τυχόν σκέψεις για προσπάθεια προσέλκυσης επιπλέον συνδρομητών αποκλείονται γρήγορα ως αναποτελεσματικές και απόδοσης κέρδους σε απώτερο χρόνο (η ζημιά πρέπει να καλυφθεί τώρα!). Επειδή είναι αδιανόητο για μια εταιρία να υποβαθμίσει τις υποδομές που χρησιμοποιεί για τη λειτουργία και συντήρηση του δικτύου της, θα στραφεί τελικά στη λύση της περικοπής προσ! ωπικού.
Αναμφίβολα, η απόλυση ενός υπαλλήλου δεν είναι και η καλύτερη στιγμή για έναν προϊστάμενο (συνήθως! – κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του). Πρέπει δε να το αντιμετωπίσει με κάποιο σχετικό τακτ. Δεν είναι σωστό να πάει στο γραφείο του υπαλλήλου, και μπροστά σε όλο τον κόσμο να του πει «ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ!!!». Θα χτυπήσει πολύ άσχημα στον κόσμο. Πιο λογικό θα ήταν να ζητηθεί από τον υπάλληλο να ακολουθήσει τον προϊστάμενο σε κάποιο γραφείο ιδιαιτέρως και να του κοινοποιηθεί εκεί η απόφαση της εταιρίας.
Στην περίπτωση όμως, όπου η εταιρία είναι η WIND, και η απόλυση αφορά υπάλληλο του τμήματος εξυπηρέτησης πελατών, ακολουθείται μια διαφορετική (και αρκετά περίεργη) πρακτική. Ο υπο-απόλυση υπάλληλος θα λάβει οδηγίες να ακολουθήσει δύο προϊσταμένους, οι οποίοι θα μεταφέρουν τον υπάλληλο οδικώς μέχρι τα κεντρικά για να μιλήσουν με κάποιον ανώτερο. Αν ο υπάλληλος ζητήσει να μάθει το λόγο, θα λάβει ως απάντηση «Δεν ξέρουμε, θα το μάθεις εκεί».
Στις 14 Απριλίου 2011 το συγκεκριμένο σενάριο υλοποιήθηκε 3 φορές με διαφορετικές κάθε φορά υπαλλήλους (σε αυτά τα τμήματα οι γυναίκες υπερτερούν αριθμητικά, και είναι πιο πιθανό για αυτές να επιλεγούν προς αποχώρηση) και αντίστοιχα ζευγάρια προϊσταμένων. Τις 2 πρώτες φορές όλα πήγαν καλά και το θέμα έληξε ήσυχα-ήσυχα. Κάτι στράβωσε όμως στην τρίτη εκτέλεση της διαδικασίας.
Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να διευκρινιστεί ότι οι εν λόγω ενέργειες εφαρμόζονται μόνο όταν αφορούν υπάλληλο με πολυετή παραμονή στην εταιρία. Οι συμβασιούχοι δεν απολαμβάνουν τέτοιων προνομίων. Ενημερώνονται κανονικά στο σημείο που βρίσκονται. Δεν υπάρχει εξάλλου περίπτωση να εκπλαγούν, να πέσουν από τα σύννεφα. Το έχουν ξαναδεί το έργο. Πολλές φορές.
Κάπου εδώ θέλω να επισημάνω το παράδοξο της διαδικασίας αυτής. Γιατί παράδοξο; Γιατί φαίνεται τουλάχιστον περίεργο να μεταφέρουν την απολυόμενη από το Μεταξουργείο στην Κηφισιά για να της πουν ότι τη διώχνουν. Γιατί τέτοια επιχείρηση; Γιατί τέτοια μυστικότητα; Ντρέπονται γιατί διώχνουν την υπάλληλο και την τραβούν μακριά από τους συναδέλφους της, για να μην τους στενοχωρήσουν; Αν δεν κάνω λάθος, τόσο το σύστημα (καπιταλισμός) όσο και ο νόμος δίνουν το απόλυτο δικαίωμα σε έναν εργοδότη να διώξει τον υπάλληλό του. Έτσι δεν είναι;
Ενδεχομένως να φοβούνται τυχόν αντιδράσεις από τους άλλους «παλιούς» υπαλλήλους. Αν συνεργάζεσαι με μια ομάδα ατόμων για 7 και 10 χρόνια, έχεις φάει ψωμί και αλάτι με αυτά τα άτομα. Δεν είναι τόσο εύκολο να δεχτούν ότι κάποιος πρέπει να φύγει. Όχι χωρίς να σκεφτούν παράλληλα ότι κάποια στιγμή (το πιθανότερο σύντομα) θα έρθει και η δική τους σειρά.
Ακόμα και έτσι όμως, δεν φαντάζομαι να φοβούνται τυχόν ακρότητες. Για να λέμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, σε αντίστοιχα τμήματα ο εκνευρισμός είναι διάχυτος και τα νεύρα τεντωμένα την περισσότερη ώρα. Αλλά όχι. Δεν το κάνουν για αυτό.
Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποια ανώτερα στελέχη απολαμβάνουν προνομίων που ξεφεύγουν από τα πλαίσια λειτουργίας μιας τέτοιας εταιρίας; Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα άτομα λαμβάνουν επιδόματα για την βενζίνη που καταναλώνουν σε μηνιαία βάση (ενώ ο απλός κοσμάκης πληρώνει τα μεταφορικά από την τσέπη του); Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι εκτός αυτού του προνομίου, τους χορηγούνται πιστωτικές κάρτες που τις καλύπτει η εταιρία; Γιατί δεν αναφέρει κανένας πόσα χρήματα δαπανώνται σε αυτές τις παροχέ! ς; Και γιατί η εταιρία φροντίζει να τηρεί καθεστώς εχεμύθειας για τη μισθολογική κατάσταση κάθε υπαλλήλου ή στελέχους της; Ποιά νούμερα προσπαθεί να αποκρύψει; Υπάρχουν εικασίες ότι κάποια ανώτερα στελέχη λαμβάνουν μηνιαίως ποσά που αγγίζουν τα 6 ψηφία.
Μήπως τελικά όντως ντρέπονται; Ή μήπως δεν θέλουν καν να βρεθούν στη δύσκολη θέση να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τον υπάλληλο, πόσο μάλλον και τους συναδέλφους του; Μάλλον θέλουν να περάσουν όσο το δυνατό πιο ανώδυνα τη συγκεκριμένη συγκυρία. Δεν χρειάζεται να ταράζονται ή να αγχώνονται. Όλα πρέπει να γίνουν με ηρεμία και κυρίως πολιτισμένα. Τόσο πολιτισμένα όμως, που δεν μπορούν ούτε να παίξουν θέατρο ότι τους στενοχωρεί το γεγονός.
Η τρίτη προσπάθεια απόλυσης στράβωσε γιατί η υπάλληλος αρνήθηκε να πάει να βρει τον ανώτερο. Ζήτησε να έρθει ο ίδιος και να της μιλήσει ενώπιον των συναδέλφων της. Της την έκανε τη χάρη ο ανώτερος, τουλάχιστον ως προς το πρώτο μέρος. Ήρθε στο χώρο, αλλά δεν είπε τίποτα απολύτως. Δεν χρειαζόταν εξάλλου.
3 ώρες αργότερα η υπάλληλος βρήκε θυροκολλημένο στο σπίτι της το εξώδικο της κοινοποίησης της απόλυσης της. Είπαμε, το σύστημα και ο νόμος δίνουν το απόλυτο δικαίωμα σε έναν εργοδότη να διώξει τον υπάλληλό του. Έτσι δεν είναι;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
