Μια από τις ταινίες του Σφήκα, το «Μοντέλο» (1974) συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, σαν μια από τις δέκα πιο σημαντικές πρωτοποριακές ταινίες του κινηματογράφου, ενώ μια κόπια του φυλάσσεται στο μουσείο Μπομπούρ του Παρισιού.
Ο γεννημένος στην Αθήνα το 1927 ταχυδρομικός υπάλληλος από τα εφηβικά του χρόνια, Κώστας Σφήκας ήταν αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής.
Γύρισε το 1961 το φιλμ μικρού μήκους «Εγκαίνια», στη συνέχεια το ντοκιμαντέρ «Αναμονή» (1962) και τον «Θηραϊκό Όρθρο» (1968), σε συνεργασία με τον Σταύρο Τορνέ, στο οποίο δεσπόζει η επίδραση της νεορεαλιστικής σχολής.
Η αποστροφή του για τον αναπαραστατικό κινηματογράφο και το όραμα ενός διαλεκτικού υλιστικού σινεμά, ικανού να δώσει μορφή στις κατακτήσεις της Μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης, τον οδηγούν από το 1974 στην πραγμάτωση των έργων «Μοντέλο» (1974), (Βραβείο καλύτερης καλλιτεχνικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1974), «Μητροπόλεις» (1975), «Αλληγορία» (1986), «Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε» (1995), «Προμηθεύς Εναντιοδρομών» (1998), «Η Γυναίκα της και ο Συλλέκτης» (2002), «Μεταμόρφωση» (2007).
Η τηλεοπτική εκπομπή «Παρασκήνιο» της εταιρείας CINETIC πρόσφερε στον σκηνοθέτη τη δυνατότητα γυρίσματος ενός σημαντικού αριθμού δοκιμίων, όπως «Ο βιολιστής Τάτσης Αποστολίδης» (1977), «Θρήνος γιά τον Γιάννη Χρήστου» (1978), «Το τσίρκο της Σόφιας» (1979), «Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο»(1979), «Φωνές και στέκια του ρεμπέτικου» (1980), «Ο εξπρεσιονισμός στον κινηματογράφο» (1980), «Το μοντάζ του Αϊζενστάιν» (1982), «Ο μισάνθρωπος του Μολιέρου» (1982), «Η αποκάλυψη του ηγεμόνα» (1992), «Ο αινιγματικός κύριος Ιούλιος Βερν - Νέμο Αλληγορία ΙΙ» (1992), «Η ποίησις του Ανδρέα Εμπειρίκου» (1982).
