για τις 30 απολύσεις στο Καζίνο του Ρίο. Στη συνάντηση θα παρασταθούν το Σωματείο Εργαζομένων στο Καζίνο το Ρίο, εκπρόσωποι της εργοδοσίας, βουλευτές όλων των κομμάτων, το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, η ΓΣΕΕ και η Ομοσπονδία Επιχειρησιακών Σωματείων Ιδιωτικών Καζίνο.
Να υπενθυμίσουμε ότι κατά την προηγούμενη περίοδο η εταιρεία ακολούθησε τη σκληρότερη δυνατή στάση, καθώς συνδύασε την επιβολή γενικότερων δυσμενών μέτρων με μαζικές απολύσεις, πάντοτε βέβαια μη αρεστών σ’ αυτήν εργαζομένων. Έτσι, ενώ από τα τέλη του 2010 αρχές του 2011 ξεκίνησε η μεταξύ του Σωματείου και της εταιρείας διαπραγμάτευση για την κατάρτιση νέας Επιχειρησιακής ΣΣΕ έτους 2011 (στα πλαίσια της οποίας σημειώνεται ότι αρχικά δεν έγινε ο παραμικρός λόγος για απολύσεις) όταν το Σωματείο αξίωσε την εξόφληση ανεκτέλεστων αποφάσεων περί φιλοδωρημάτων ποσού 2.000.000 περίπου Ευρώ και ενώ εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει να απορρίπτονται από τον Άρειο Πάγο αιτήσεις αναστολής της εταιρείας περί εκτέλεσης αυτών και το Σωματείο ήταν αποφασισμένο πλέον να προχωρήσει σε εκτέλεση, το Καζίνο (μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της Νοτιοδυτικής Ελλάδας, ένστασης κεφαλαίου, που μόνο τον Ιανουάριο του 2011 είχε έσοδα 2.199.993 Ευρώ), κινούμενη με μοναδικό κίνητρο να επιφέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στο Σωματείο, δήλωσε ότι θα προβεί είτε σε μειώσεις αποδοχών της τάξεως του 19%, ήτοι περί τα 2.000.000 Ευρώ, είτε σε απολύσεις εργαζομένων. Καθώς μάλιστα οι μειώσεις των αποδοχών απαιτούσαν συναίνεση του Σωματείου, το οποίο φυσικά και δεν θα συνομολογούσε μία τέτοια συμφωνία, ενώ η εταιρεία ήξερε ότι η οικονομική της κατάσταση δεν θα επέτρεπε την ικανοποίηση του καταχρηστικού της αιτήματος δια της θεσμοθετημένης διαδικασίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ήτοι δια εκδόσεως Διαιτητικής Απόφασης, απορρίπτοντας σωρεία προτάσεων του Σωματείου, επέλεξε την λύση των τρομοκρατικών απολύσεων. Συγκεκριμένα κατήγγειλε τη σύμβαση 24 εργαζομένων, εκ των οποίων 14 απελύθησαν την 28-2-2011 και 10 την 1-3-2011, χωρίς μάλιστα να προηγηθεί καμία διαβούλευση με τους εργαζομένους.
Η απόφαση αυτή του Καζίνο Ρίο απασχόλησε το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας, των τοπικών παραγόντων του Νομού, μεταξύ των οποίων το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρών και τους τοπικούς βουλευτές όλων των κομμάτων (δεδομένου ότι ο Νομός πλήττεται από μεγάλα ποσοστά ανεργίας), καθώς και το Υπουργείο Εργασίας, το οποίο διενήργησε Τριμερή Εργατική Συνεργασία εν τη παρουσία του Υφυπουργού, κ. Κεγκέρογλου, βουλευτών όλων των κομμάτων και του Προέδρου, Δ/ντος Συμβούλου και βασικού μετόχου της καθής, κ. Πηλαδάκη. Στην ως άνω συνάντηση ο κ. Πηλαδάκης ευθαρσώς συνέδεσε τις απολύσεις των 24 εργαζομένων με τις διεκδικήσεις των φιλοδωρημάτων -προβάλλοντας παραλλήλως και άλλες αξιώσεις πολιτικής φύσεως, σχετιζόμενες με την μετεγκατάσταση του καζίνο στην Ολυμπία οδό, την ψήφιση του νόμου για τα φρουτάκια, τον αντικαπνιστικό νόμο, οφειλές Φ.Π.Α ύψους 6.500.000€, ενώ δεσμεύθηκε να ανακαλέσει τις απολύσεις, εάν προτείνονταν από το Σωματείο πρόταση ισοδύναμης με τις απολύσεις ωφέλειας για το Καζίνο. Έτσι το Σωματείο, καλόπιστα φερόμενο και προκειμένου να μην περάσουν στην ανεργία 24 οικογένειες, κατέθεσε τέτοια πρόταση και συγκεκριμένα δέχτηκε την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας 2 ημερών επί του συνόλου των 300 εργαζομένων στο καζίνο, κατά τρόπο που εξοικονομούνταν 600 ημερομίσθια μηνιαίως (300εργαζόμενοι Χ 2 ημερομίσθια) έναντι των 600 ημερομισθίων, που η εταιρεία επιθυμούσε να μειώσει το κόστος της μισθοδοσίας μέσω των 24 απολύσεων (24απολυμένοι εργαζόμενοι Χ 25 ημερομίσθια). Το Καζίνο όμως, συνομολογώντας κατ’ ουσίαν την ισοδύναμη για την εταιρεία ωφέλεια του προτεινόμενου μέτρου, αρνήθηκε την αποδοχή του, ενώ, σε μία προσπάθεια υπαναχώρησης από τη δημόσια δέσμευση του κ. Πηλαδάκη, προέβη σε αντιπρόταση, η οποία υπερέβαινε κατά 70%περίπου το οικονομικό αποτέλεσμα που προέκυπτε από τις 24 απολύσεις, στην ανάκληση των οποίων και δεν προέβη. Τις νέες της μάλιστα προτάσεις αποτύπωσε σε ένα σχέδιο, που το ονόμασε «Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» και περιείχε μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, αναδιάρθρωση τμημάτων και δυνατότητα περαιτέρω απολύσεων.
Η στάση της εταιρείας και οι απολύσεις βέβαια των εργαζομένων, δημιούργησε αναστάτωση και τρομερό κλίμα ανασφάλειας για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας σε όλους τους υπόλοιπους εργαζομένους, ενώ ο πρόεδρος του Σωματείου, κ. Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, από 5.3.2011 ξεκίνησε απεργία πείνας με αίτημα την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Παράλληλα η Γενική Συνέλευση του Σωματείου αποφάσισε απεργιακές κινητοποιήσεις, στις οποίες συμμετείχε η πλειοψηφία των μελών του. Συγκεκριμένα η πρώτη 24ωρη απεργία έλαβε χώρα στις 2-3-2011, ενώ είχε προγραμματιστεί και δεύτερη 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση από 5-3-2011 έως 7-3-2011. Μεταξύ δε των δύο κινητοποιήσεων η εργοδοσία του Καζίνο επιχείρησε να τρομοκρατήσει του εργαζομένους με απολύσεις και να τους διαφοροποιήσει από το Σωματείο, ακολουθώντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» και κάνοντας λόγο για «αδιαλλαξία» του Σωματείου. Η εργοδοσία δηλαδή διαφοροποιούμενη εμφανώς από τις δημόσιες δηλώσεις του κ. Πηλαδάκη, όχι μόνο δεν είχε σκοπό να ανακαλέσει τις απολύσεις, αλλά ασκούσε πιέσεις στο Σωματείο για ακόμα επαχθέστερα μέτρα. Καταφερόμενη μάλιστα ευθαρσώς κατά της μη αρεστής πλειοψηφίας του ΔΣ του Σωματείου (από την οποία πάντοτε εξαιρεί την αρεστή μειοψηφία) σε εξώδικο που έστειλε προς το Σωματείο, προδίδοντας τις επιγενόμενες και ήδη προαποφασισμένες κινήσεις της ανέφερε «Η αδιαλλαξία της πλειοψηφίας του ΔΣ του Σωματείου δείχνει ουσιαστική αδιαφορία, όσων προστατεύονται οι θέσεις εργασίας από το νόμο, για τα δικαιώματα και συμφέροντα των υπολοίπων εργαζομένων .......... όσοι δεν κινδυνεύουν με απόλυση εξωθούν με τη στάση τους άλλους εργαζομένους στο να χάσουν τη δουλειά τους». Του εξωδίκου αυτού ακολούθησε σειρά ανακοινώσεων της εταιρείας, η οποία στρέφονταν κατά του Σωματείου, από το οποίο επιχειρούσε τάχα να προστατέψει τους εργαζομένους. Προφανώς ήταν μία προειδοποίηση της εργοδοσίας, ότι όποιος συμμετέχει σε απεργίες θα απολυθεί.
Εν συνεχεία προκηρύχθηκαν και άλλη 48ωρη απεργία από την ΟΕΣΙΚ από 23-4-2011 έως 25-4-2011, ενώ στις 27-4-2011 από 17:00 έως 21:00 πραγματοποιήθηκε 4ωρη στάση εργασίας, όπου έλαβε χώρα έκτακτη Γ.Σ του Σωματείου με θέμα την εξέταση της προτάσεως της εταιρείας για σύναψη Ειδικής Επιχειρησιακής Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας, καθώς και την έγκριση προγράμματος – χρονοδιαγράμματος κινητοποιήσεων. Κατά την ως άνω Γ.Σ απερρίφθη δια μυστικής ψηφοφορίας με ποσοστό 99% η πρόταση της εταιρείας για σύναψη Ειδικής Επιχειρησιακής Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας, ενώ με ποσοστό 95% εγκρίθηκε το κατατεθέν από το ΔΣ χρονοδιάγραμμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων του Σωματείου, απόφαση η οποία την επομένη, ήτοι στις 28-4-2011, δημοσιοποιήθηκε στον εργασιακό χώρο και κατ’ επέκταση και στον εργοδότη. Την ίδια ημέρα αναρτήθηκε στο χώρο εργασίας ανακοίνωση του Σωματείου.
Ωστόσο την επόμενη ημέρα, ήτοι στις 29-4-2011 η εργοδοσία, εντείνοντας την μεθοδευμένη προσπάθειά της για επιβολή κλίματος τρομοκρατίας, προέβη σε καταγγελία της εργασιακής σχέσης πέντε εργαζομένων, ενώ στις 4-5-2011 απελύθη άλλη μια, χωρίς σε κανέναν από αυτούς να καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση, λόγω υποβολής σε βάρος τους μηνύσεως. Ωστόσο ουδείς από αυτούς δεν διέπραξε κάποια αξιόποινη πράξη, ενώ όπως από φήμες πληροφορηθήκαν, ότι η εργοδοσία κατέθεσε εναντίον μας μήνυση για τη συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Και παρότι στην εν λόγω διαμαρτυρία υπήρχε πληθώρα ατόμων, η δική τους επιλογή δεν ήταν τυχαία, αλλά απόλυτα συμβολική, καθώς οι τελευταίοι έξι (6) απολυμένοι ήταν οι εργαζόμενοι που συμμετέχουνε σε όλες τις δράσεις του Σωματείου, στηρίζοντας τις αποφάσεις της ΓΣ, ενώ σταθερά πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια της παράταξης «ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» του Δ. Καραγεωργόπουλου και ως εκ τούτου είναι γνωστή στον εργοδότη η απόλυτη σύνταξή τους στο πλευρό της μη αρεστής προς την εργοδοσία «πλειοψηφίας του ΔΣ».
Την Τετάρτη αναμένεται να υπάρξει ένταση ανάμεσα στην εργοδοσία και τους φορείς, ενώ ο πρόεδρος Δ. Καραγεωργόπουλος κρατά «κρυφούς άσους» στο μανίκι του («καθότι γκρουπιέρης»)!!!
