Φουκουγιάμα, περί του τέλους της «νεοτρομοκρατίας» ότι πλανώνται πλάνην οικτράν. Φυσικά δεν είμαστε «προφήτες». Απλές λογικές αναγωγές κάναμε στο σύντομο παρελθόν του ένοπλου αντάρτικου και βλέπαμε το... οφθαλμοφανές. Την αυγή της... «νέας νεοτρομοκρατίας».
Στο φύλλο της 17ης Μαρτίου, τρεις μόλις ημέρες μετά τις συλλήψεις των πέντε στη Νέα Ιωνία Βόλου και την προσαγωγή ακόμη ενός από τον Χολαργό, γράφαμε: «Οι ιεροφάντες της αντιτρομοκρατικής έσπευδαν να δηλώσουν περιχαρείς το πρωί της Δευτέρας πως με τη σύλληψη των τριών από τους έξι, εις βάρος των οποίων εκκρεμούσαν από τον Νοέμβριο του 2009 και του 2010 εντάλματα σύλληψης για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς... ψέκασαν, σκούπισαν και καθάρισαν με τ’ απόνερα της νεοτρομοκρατίας. Έτσι ακριβώς το είπαν.
Το σύνθημα
Το ίδιο βράδυ, πριν από την εξαγωγή αποτελέσματος από την ολονύκτια εξέταση των όπλων, στελέχη της ηγεσίας κραύγαζαν ότι έβαλαν στο χέρι τη Σέχτα Επαναστατών. Το σύνθημα λίγο έως πολύ υιοθετήθηκε από τηλεοπτικά δελτία, όμως η σούπα χάλασε το πρωί της Τρίτης, καθώς τα όπλα δεν έφεραν ίχνη του παρελθόντος.
Πάλι όμως έμειναν πιστοί στη δοξασία ότι σκούπισαν τους τελευταίους και τους πλέον επικίνδυνους. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, το πάθημα δεν τους έχει γίνει μάθημα. Τα ίδια έλεγαν πέρσι τον Απρίλιο, όταν συνέλαβαν 6 άτομα για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, πλην όμως η εξέλιξη του ένοπλου τους διέψευσε οικτρά».
Η οικτρή διάψευση ήταν η απαρίθμηση τριών νεκρών: Γιώργος Βασιλάκης, υπασπιστής Χρυσοχοΐδη (24.6.2009), Σωκράτης Γκιόλιας, δημοσιογράφος (19.7.2009), και Χαμί Νατζάφι, το 15χρονο προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν (28.3.2010)!
Στις 23 Μαρτίου σημειώθηκε η απόπειρα ανατίναξης της εφορίας Νέου Κόσμου, στη συμβολή των οδών Πυθέους και Νεοκλέους. Με αφορμή το φαινομενικά μικρής έντασης περιστατικό και ύστερα από ανάλυση σε παλαιότερο κείμενο για τις ιστορικές ζυμώσεις της «νεοτρομοκρατίας», γράφαμε ότι:
«Το συμπέρασμα που σαφώς εξάγεται είναι ότι, μπορεί οι βασικές οργανώσεις να εξαρθρώθηκαν, υπάρχει ωστόσο μεγάλη δεξαμενή και, προπαντός, διάθεση για ένα νέο ξεκίνημα μιας δεύτερης γενιάς, η οποία όπως πιθανολογείται θα επιχειρήσει να χαράξει τον δικό της δρόμο, απαλλαγμένη από τα λάθη του παρελθόντος».
Περίπου έναν μήνα μετά τη φαινομενικά μικρής σημασίας απόπειρα, ένα κείμενο ανάληψης ευθύνης που δημοσιεύτηκε στις 21 Απριλίου στο «Π», ήρθε, όπως γράφαμε, «να βάλει τη βάση στο εποικοδόμημα της “νέας νεοτρομοκρατίας”. Μόνο που ανοικοδομείται πάνω στον έναν από τους δύο πυλώνες οι οποίοι ανυψώθηκαν στο συνολικά οκταετές χρονικό διάστημα βίου της “νεοτρομοκρατίας”.
Ο Επαναστατικός Αγώνας απέθανε, ζήτω η 6η Δεκέμβρη λοιπόν. Διότι, πάνω στην τέφρα που άφησαν αρχικά ο θάνατος ύστερα από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς στη Δάφνη (10.3.2010) του Λάμπρου Φούντα και ένα μήνα αργότερα (10.4.2010) η εξάρθρωση της κυρίαρχης μέχρι τότε οργάνωσης, τώρα επιχειρείται να (ανα)συστηθεί συγκεκριμένη επιλογή της ένοπλης πάλης μέσα από τις φωτιές της 6ης Δεκέμβρη».
Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις ήρθε η προηγούμενη Τετάρτη να φανερώσει αφενός το πόσο δίκιο είχαμε, αφετέρου ότι και ο δεύτερος πυλώνας «στηνόταν» με μεθοδικά και αποφασιστικά βήματα, αλλά τον πρόλαβε η... ρέντα της αντιτρομοκρατικής.
- Όπως μετά την τυχαία συμπλοκή της Δάφνης και τον θάνατο του Φούντα και την εξάρθρωση, έναν μήνα μετά, του Επαναστατικού Αγώνα.
-Όπως με την τυχαία σύλληψη των μελών της Συνωμοσίας στο Παγκράτι (1.11.2010), που τους έφερε «αγκαλιά» με τους έξι ύποπτους συμμετοχής στην... ανώνυμη οργάνωση (5.12.2010) και στην οπλαποθήκη της Νέας Σμύρνης.
- Όπως με τη σύλληψη του Μιχάλη Νικολόπουλου στην Κηφισιά (26.1.2011), που τους οδήγησε κατευθείαν στη Νέα Ιωνία του Βόλου στις 14.3 και στη σύλληψη των... «τελευταίων και πιο επικίνδυνων»!
Διαρροές
Ήταν όμως έτσι; Διότι, όπως μάθαμε από μεθοδευμένες διαρροές, μετά την παράδοση στην αντιτρομοκρατική του τραυματισμένου 21χρονου Θεόφιλου την Τετάρτη 18 Μαΐου, πάλι ύστερα από τυχαία ένοπλη συμπλοκή στην Πεύκη, τα τσακάλια διαπίστωσαν αφενός ότι δεν τελείωσαν, αφετέρου ότι η «νέα γενιά της νεοτρομοκρατίας», όπως την είπαν, είναι καλά διαβασμένη και κυρίως αποφασισμένη.
Παρά το νεαρό της ηλικίας, ο υπό αυστηρά μέτρα νοσηλευόμενος στον Ερυθρό κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό των αντιτρομοκρατικάριων, οι οποίοι δήλωναν εντυπωσιασμένοι και φανερά προβληματισμένοι.
Ο... «μικρός» (δεν τον αποκαλούν, όπως άλλους παλαιότερα... μωρό) φαίνεται να αποφεύγει τα λάθη του παρελθόντος σε ό,τι αφορά την ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων παράδοσης στις διωκτικές αρχές στοιχείων που θα οδηγήσουν εύκολα και γρήγορα σε διευθύνσεις κατοικιών και κρησφύγετων ή στα ίχνη των συντρόφων.
Παρά το σοκ από τα τραύματα που προκάλεσαν τα αστυνομικά πυρά, είχε την ψυχραιμία να δώσει ψεύτικα στοιχεία ταυτότητας, γνωστού στο αντιεξουσιαστικό κίνημα ατόμου, ώστε σε στρέψει σε λανθασμένη κατεύθυνση την αρχική έρευνα της αντιτρομοκρατικής. Έτσι, λένε, έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στους συντρόφους του να λάβουν μέτρα απόκρυψης μέσων και οπλισμού.
Δεν είχε επάνω του κανένα προσδιοριστικό στοιχείο της ταυτότητάς του ούτε οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει σ’ αυτόν ή σε χώρους στους οποίους κινήθηκε. Δεν είχε κινητό, τηλεκάρτες, ούτε κλειδιά, παρά μόνο τα απαραίτητα για την ασφάλειά του και την υλοποίηση του σχεδίου, που πιθανολογείται ότι ήταν η κλοπή αυτοκινήτου.
Όπως είπαν, επίσης, αφότου ξύπνησε από τη νάρκωση του χειρουργείου και είδε φωτογράφο της αστυνομίας, έκλεισε τα μάτια και έκτοτε τα κρατά ερμητικά κλειστά. Οι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής λένε πως δεν έχει αλλάξει πλευρό, έχει στραμμένο το σώμα διαρκώς προς το παράθυρο και ακόμη και στην αλλαγή ορού προτείνει μόνο το χέρι του. Λένε επίσης πως δεν δέχεται νερό και πως, όταν το κάνει, το φιλτράρει με βαμβάκι.
Το στοιχείο ωστόσο που τους εντυπωσίασε φοβερά είναι η διαπίστωση ότι ο «μικρός» θεωρούμενος ως αντάρτης είναι αυτός που πυροβόλησε με το πιστόλι Glock. Πυροβόλησε πέντε φορές και όλες οι σφαίρες βρήκαν στόχο, μέσα σε συνθήκες πανικού και παρ’ ότι στο ενδιάμεσο των πυροβολισμών είχε τραυματιστεί!
Ο σύντροφός του, που διέφυγε, άφησε πίσω τα ίδια ακριβώς διαπιστευτήρια. Μόλις ξέφυγε από την ένοπλη συμπλοκή με το περιπολικό, γνωρίζοντας ότι το αστυνομικό όχημα θα το αναζητούσε και ο τελευταίος αστυνομικός στο λεκανοπέδιο, αυτός, μόλις το στάθμευσε πάνω από το ΚΑΤ, εκεί όπου μεταφέρθηκαν οι τραυματισμένοι αστυνομικοί (!) κάθισε ατάραχος και άγνωστο για πόση ώρα μέσα για να σκουπίσει τα αποτυπώματα που άφησε στο τιμόνι κι οποιοδήποτε άλλο σημείο είχε αγγίξει.
Ο τελευταίος δεν πρέπει να τραυματίστηκε, καθώς η κηλίδα αίματος που βρέθηκε στο περιπολικό ανήκει στον «Ρόμποκοπ» της Άμεσης Δράσης, ο οποίος, παρ’ ότι δέχτηκε τρεις σφαίρες στο στήθος κι αιμορραγούσε, κρεμάστηκε στο δεξί παράθυρο και προσπάθησε να τραβήξει το χειρόφρενο για να εμποδίσει τη διαφυγή του νεαρού.
Εκτός όμως από την παρόμοια συμπεριφορά που δείχνουν σε οργάνωση και αποφασιστικότητα, οι δύο νεαροί «δένονται» και με ακόμη ένα κοινό σημείο. Τραυματίας και φυγάς δεν είχαν συχνές επαφές με τον οικογενειακό τους κύκλο τους τελευταίους μήνες. Στα δύο ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις τώρα τα στελέχη της αντιτρομοκρατικής είναι αν το σχέδιο προετοίμαζαν και θα υλοποιούσαν μόνο οι δύο ή υπάρχει και άλλο «αποθεματικό» στη δεξαμενή και επίσης ποιος θα ήταν ο στόχος.
♦ Πήγαν εκεί για «απαλλοτρίωση» ή για χτύπημα;
♦ Κι αν πήγαν να κλέψουν αυτοκίνητο, πού σκόπευαν να το χρησιμοποιήσουν;
♦ Το πιο πιθανό όμως είναι να υπάρχουν κι άλλοι, του ίδιου ενδεχομένως επιπέδου οργάνωσης και αποφασιστικότητας.
Οι ζυμώσεις
Επιστρέφουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Δανειζόμαστε ως προφητική μια φράση του Δημήτρη Κουφοντίνα σε συνέντευξή του στη «Real News », στις 2.5.2010, λίγο μετά τις συλλήψεις για τον Επαναστατικό Αγώνα, όπου παρότρυνε να «μη βιαστούμε να μιλήσουμε για το τέλος των ένοπλων οργανώσεων».
♦ Από πού ξεκίνησαν όλα;
♦ Τι επηρέασε και διαμόρφωσε το προφίλ των απόγονων της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ;
Οι αντιτρομοκρατικάριοι είχαν διατυπώσει παλαιότερα τον προβληματισμό τους και αξίζει τον κόπο να τον παρακολουθήσουμε. Κατ’ αυτούς, λοιπόν, τέσσερις «σταθμοί» καθόρισαν την εξέλιξη της «νεοτρομοκρατίας», αλλά και τα δύο ρεύματα που αναπτύχθηκαν στους κόλπους της: οι δύο εκτός πλαισίου δράσης και οι άλλοι δύο εντός.
1 Ως η μεγάλη αφετηρία ορίζεται ο Νοέμβριος του 1995, όταν, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, η αστυνομία εισέβαλε στο ίδρυμα και «τσουβάλιασε» όλη την αβανγκάρντ του αντιεξουσιαστικού κινήματος. Από αυτό το «καζάνι» βγήκαν, όπως θεωρεί η αντιτρομοκρατική, οι πρώτοι απόγονοι της 17Ν και του ΕΛΑ με τη μορφή της Λαϊκής Επαναστατικής Δράσης στην αρχή, αλλά κυρίως του Επαναστατικού Αγώνα, που εγκαινίασε την παρουσία του στις 6.9.2003, με δύο βόμβες στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Ήταν η ημέρα της απολογίας του φερόμενου ως αρχηγού της 17Ν Αλέκου Γιωτόπουλου.
2 Ο δεύτερος χρονικός σταθμός που καθόρισε το εγγύς γίγνεσθαι στο αντάρτικο πόλης τοποθετείται στις 20.6.2003, ακριβώς 20 ημέρες πριν από το άστοχο «λάκτισμα» της νέας φουρνιάς (11.7), με την απόπειρα βομβιστικής επίθεσης της ΛΕΔ στην Alico στην οδό Μιχαλακοπούλου. Η αναφορά γίνεται στο ξενοδοχείο του Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική, όπου ένα πανευρωπαϊκό πολύχρωμο και πολύβουο μωσαϊκό διαδηλωτών συγκρούστηκε με την αστυνομία με συνθήματα εναντίον των ηγεσιών της Ε.Ε., των ΗΠΑ και της παγκοσμιοποίησης.
Χρόνια αργότερα, όταν η Συνωμοσία προέβαινε σε μαζικά εμπρηστικά χτυπήματα, έκανε τις φλογερές επιθέσεις είτε στις 20 είτε σε κοντινές ημερομηνίες γύρω από αυτόν τον χρονικό σταθμό. Οι ίδιοι ήταν αδύνατον να συμμετείχαν λόγω ηλικίας, αλλά εκεί φέρεται να πρωτοαναπτύχθηκε η ιδέα για παγκοσμιοποίηση της «ένοπλης αντίστασης» και εκεί να βρήκε ερείσματα ο πρώτος πυλώνας της «νεοτρομοκρατίας».
3 Ο δεύτερος πυλώνας, ο πιο σκληρός, που στελεχώθηκε από νιχιλιστές (μηδενιστές) θιασώτες της λογικής του Νετσάγεφ και ιλεγκαλιστές (άνομους, παράνομους) οπαδούς του Μάριους Ζακόμπ, βγήκε από τους αγώνες των πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων του 2007. Εκεί όπου συναντιούνταν σχεδόν κάθε Πέμπτη στα Προπύλαια και στο Σύνταγμα οι μαθητές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, που αρκετούς μήνες αργότερα φέρονται να δημιούργησαν τη Συνωμοσία Πυρήνων Φωτιάς Αθήνας - Θεσσαλονίκης, τη Φράξια Μηδενιστών και αργότερα τη σύμπραξη με την Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών.
Σε αντίθεση με τη 17Ν, τον ΕΛΑ, αλλά και τον Επαναστατικό Αγώνα, που απέδιδαν τον τίτλο του τρομοκράτη στο κράτος και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, μια οργάνωση ήρθε να ενσωματώσει ως προσδιοριστικό της στοιχείο το terror. Είναι κι αυτό από τα παράδοξα της νέας ατίθασης γενιάς. Ο τέταρτος χρονικός σταθμός, αυτός που σηματοδότησε την επανάσταση των «μωρών της νεοτρομοκρατίας», της Συνωμοσίας δηλαδή, ήταν η αποτρόπαια δολοφονία από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα του
Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Τους επόμενους μήνες πύκνωσε τα χτυπήματα παρουσιάζοντας σταθερή «πρόοδο» σε τεχνογνωσία και επιχειρησιακό επίπεδο, για να περάσει γρήγορα στις βόμβες, ανεβαίνοντας με ταχύτητα το ένα μετά το άλλο τα επίπεδα απειλής. Την ξεπέρασε όμως σε ταχύτητα και ωμότητα η... εξ αγχιστείας εξαδέλφη της, η Σέχτα Επαναστατών, η οποία χτύπησε στην αρχή με πολυβολισμούς το αστυνομικό τμήμα Κορυδαλλού (3.2.2009), πολύ γρήγορα όμως πέρασε στις ενέδρες και τις δολοφονίες. Ως καρπός αυτών των ζυμώσεων προβάλλονται η «6η Δεκέμβρη», που βαδίζει στα ιδεολογικά πρότυπα του Επαναστατικού Αγώνα και άργησε έναν χρόνο να εμφανιστεί στο προσκήνιο, ενώ ο Θεόφιλος και η άγνωστης συγκρότησης ομάδα, από άγνωστο αριθμό μελών, εκτιμάται πως φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στο «κενό» που προκάλεσαν οι συλλήψεις ύποπτων συμμετοχής στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, κάποιοι από τους οποίους ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη.
Να πώς αυτοί που πιάστηκαν, υποδέχτηκαν την είδηση του τραυματισμού του Θεόφιλου, μ’ ένα κείμενο συναισθηματικά φορτισμένο, που αναρτήθηκε στο athens.indymedia.org στις 20 Μαΐου:
«“Σκέφτηκα πως, αν έπαιρνα φόρα κι έπεφτα πάνω στα συρματοπλέγματα, ακόμα κι αν αυτά δε λύγιζαν, πάλι δε θα μετάνιωνα για τίποτα. Ακόμα κι αν οι σφαίρες των μπάτσων σταματούσαν την πορεία μου, το ύφασμα του παλτού μου θα πιανόταν στα αγκαθωτά σύρματα κι όταν θα με συνελάμβαναν, θα το κατέβαζαν, αλλά δε θα κατάφερναν να βγάλουν όλες τις κλωστές από τα σύρματα.
Και τα σύρματα θα έπεφταν και θα σκούριαζαν, αλλά οι κλωστές θα ήταν ακόμα εκεί, θα ήταν το περίγραμμά μου, ένα σημάδι πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που ακόμα και σήμερα (...) μάχονται για την επανάσταση. Αυτή είναι η ζωντανή εικόνα ενός ανθρώπου που πήρε φόρα κι έτρεξε προς την ελευθερία αντί να παραδοθεί στη σιωπή και την παραίτηση της εποχής μας. Είναι ένα καθαρό ίχνος από το μέλλον ενός καλύτερου κόσμου...”
Αφιερωμένο στον Σύντροφο που τραυματίστηκε στην ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους στην Πεύκη. Μέσα από τις φυλακές του στέλνουμε ολόψυχα την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας.
Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς 19.5.2011».
http://www.topontiki.gr/article/17386
