έχει να κάνει με το κατά πόσο το απαρέμφατο παρακειμένου θεωρείται ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ χρόνος. Σύμφωνα με τη θεωρία της γραμματικής-γλωσσολογίας ΚΑΜΙΑ ΕΓΚΛΙΣΗ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΟΝΙΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ. Μόνο η οριστική δηλώνει ταυτόχρονα το ΠΟΤΕ και το ΠΩΣ. Συνεπώς όλες οι υπόλοιπες εγκλίσεις δηλώνουν μόνο την ΤΡΟΠΙΚΟΤΗΤΑ (π.χ. όταν λέμε προστακτική Αορίστου δεν σημαίνει ότι προστάζω κάποιον να κάνει κάτι στο παρελθόν αλλά να το κάνει στιγμιαία σε αντιδιαστολή με την προστακτική Ενεστώτα που δηλώνει την διάρκεια ή την επανάληψη. Σημειωτέον βέβαια ότι οι εγκλίσεις έχουν χρόνους και όχι οι χρόνοι εγκλίσεις, για να είμαστε ορθότεροι!). Άρα, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο το praeripuerit δεν είναι σωστό. Άλλωστε, αν το βλέπαμε αντιστρόφως, δλδ αν η ζητούμενη πρόταση ήτανε η δεδομένη, τι θα λέγαμε στην ακολουθία των χρόνων? Προφανώς ! ότι εκφέρεται με υποτακτική παρακειμένου γιατί έχουμε εξάρτηση από Αρκτικό χρόνο (άμεσα venisse έμμεσα dicit, διότι τα απαρέμφατα και οι μετοχές δεν έχουν χρονική βαθμίδα).
Και παρεμπιπτόντως, ακριβώς το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και στην άσκηση που αφορούσε τον Πλάγιο Λόγο και στα αρχαία. Ορισμένα φροντιστήρια κράτησαν το είη ως ευκτική του πλαγίου λόγου επειδή η προστακτική ήταν αορίστου!!!!Το θεωρώ προσωπικά απαράδεκτο. Ο Τριανταφυλλίδης είναι το πρώτο πράγμα που λέει για τις εγκλίσεις.
Με σεβασμό και εκτίμηση και τις ίδιες ανησυχίες, Φιλόλογος-Γλωσσολόγος!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
