αγώνα που έδωσαν επί τέσσερις μήνες με συνεχείς συγκρούσεις με τις δυνάμεις των ΜΑΤ.
Η επιλογή της δημοτικής αρχής να προτείνει στις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο Περιβάλλοντος τη λύση της καύσης για τη διαχείριση των απορριμμάτων, έχει προκαλέσει σοκ στους κατοίκους, αφού πρόκειται για μια από τις πιο επικίνδυνες μεθόδους για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.
Την εκδοχή της καύσης διατύπωσε ο δήμαρχος της περιοχής Κώστας Λεβαντής, ο οποίος δήλωσε ότι η πρότασή του συμπεριλαμβάνει τη μέθοδο της πυρόλυσης και της αεριοποίησης, με απλά λόγια τη μοντέρνα εκδοχή της μεθόδου της καύσης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη στους κόλπους της Επιτροπής Αγώνα Κερατέας υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις για τους χειρισμούς του δημάρχου, αφού θεωρούν ότι εκθέτει ανεπανόρθωτα την πόλη και τους κατοίκους της. Όπως λένε, μάλιστα, όχι μόνο έθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τη μέθοδο της καύσης, αλλά διαρρέει ότι έχει ήδη έτοιμο σχέδιο από καναδική εταιρεία που προωθεί τις μεθόδους της καύσης.
Η πρόταση της δημοτικής αρχής προβλέπει την κατασκευή εργοστασίου αεριοποίησης ή πυρόλυσης και στη συνέχεια και την κατασκευή ΧΥΤΥ. Το εργοστάσιο προτείνεται να κατασκευαστεί από τον φορέα διαχείρισης του ΒΙΟΠΑ με τη συμμετοχή 70% των ιδιωτών και 30% του δήμου, ενώ άγνωστο παραμένει ποια περιοχή θα προτείνουν για ΧΥΤΥ. Αυτό που η δημοτική αρχή δεν λέει είναι ότι πρόκειται για μια πανάκριβη μέθοδο που τινάζει στον αέρα κάθε προσπάθεια για εφαρμογή των μεθόδων της πρόληψης, της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης.
Πάσα στην κυβέρνηση
Οι κάτοικοι της Κερατέας, που επί τέσσερις μήνες συγκρούονταν με τα ΜΑΤ στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την κατασκευή ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο και απαιτώντας μια σύγχρονη και περιβαλλοντικά φιλική μέθοδο διαχείρισης των απορριμμάτων, βρίσκονται τώρα επί ξύλου κρεμάμενοι, αφού η δημοτική αρχή ελαφρά τη καρδία κάνει παιχνίδι με επικίνδυνες και πανάκριβες μεθόδους διαχείρισης, δίνοντας έτσι ένα πολύ ισχυρό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση ώστε να επιμείνει στην εφαρμογή του ισχύοντος προβληματικού και ξεπερασμένου περιφερειακού σχεδιασμού.
Άλλωστε η δημοτική αρχή θα πρέπει εντός 10 ημερών να έχει παρουσιάσει στη διαπραγμάτευση με το υπουργείο Περιβάλλοντος ολοκληρωμένη πρόταση, με τεχνικά και οικονομικά στοιχεία, για μέθοδο δοκιμασμένη στη χώρα μας, για περιοχή μη προβληματική, πρόταση η οποία πρέπει να έχει τη συναίνεση των κατοίκων.
Όπως επισημαίνουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα στην Κερατέα, εάν η δημοτική αρχή επιμείνει στην πρότασή της, ουσιαστικά θα ρίξει στην «πυρά» τους κατοίκους και θα δυσφημήσει έναν από τους πιο επιτυχημένους αγώνες μιας τοπικής κοινωνίας για τη διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής στο θέμα των απορριμμάτων.
Οι κάτοικοι προτείνουν
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλους αυτούς τους μήνες που οι κάτοικοι συγκρούονταν με τις δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν παράλληλα πλήθος ενημερωτικών εκδηλώσεων για το θέμα προτείνοντας και προβάλλοντας λύσεις που καμιά σχέση δεν έχουν με την επικίνδυνη μέθοδο της καύσης. Συγκεκριμένα ο δήμος της Κερατέας (προ εκλογών και «Καλλικράτη»), κάτοικοι και φορείς πρότειναν:
♦ Ολοκληρωμένη ανακύκλωση σε κάθε επίπεδο με δημοτικές ή διαδημοτικές μονάδες.
♦ Συλλογή και επεξεργασία, με στόχο το 70%-80% να ανακτάται και μόνο το 20% να οδηγείται σε ΧΥΤΥ
♦ Ειδικός χώρος για αδρανή και οικοδομικά υλικά.
♦ Οικιακή κομποστοποίηση.
♦ Μπλε κάδοι - ανακύκλωση συσκευασιών.
♦ Πλήρης ανάπτυξη του προγραμμάτων ανακύκλωσης ειδικών απορριμμάτων (ηλεκτρικές συσκευές, ελαστικά, μπαταρίες, λάδια, αυτοκίνητα, οικοδομικά υλικά).
Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι η επιλογή της δημοτικής αρχής να προωθήσει πανάκριβες και επικίνδυνες λύσεις θέτει υπό αμφισβήτηση την πρωτοφανή πολιτική και κοινωνική δυναμική που της έκαναν δώρο οι κάτοικοι με τη μαζική συμμετοχή τους στα μπλόκα και τις επί τετράμηνο συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.
Και το ερώτημα είναι εάν η δημοτική αρχή μπορεί να διαχειριστεί το πολιτικό και κοινωνικό πλεονέκτημα που έχει δανειστεί από τους κατοίκους. Εάν μπορεί με σοβαρότητα και όχι με επικίνδυνα «πυροτεχνήματα» να αποδείξει ότι είναι σε θέση να προτείνει την καλύτερη λύση, κλείνοντας τα στόματα αρμοδίων και αναρμοδίων που περιμένουν στη γωνία για να χλευάσουν και να υπονομεύσουν τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας.
Επικίνδυνη και πανάκριβη
Η βιομηχανία της καύσης εδώ και χρόνια έχει απλώς αλλάξει την επωνυμία των προϊόντων που προσπαθεί να πλασάρει, αφού η στρατηγική της βιώσιμης ανάπτυξης, της ανακύκλωσης και της επαναχρησιμοποίησης των υλικών έχει βάλει τις τεχνολογίες της καύσης στη γωνία. Στο πλαίσιο αυτό οι νέες μέθοδοι καύσης ονομάζονται αεριοποίηση, πυρόλυση και τυποποιημένο καύσιμο από απορρίμματα (RDF) - πρόκειται για τις γνωστές θερμικές διεργασίες διαχείρισης των απορριμμάτων, που εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια γίνεται ισχυρό πρέσινγκ και στη χώρα μας για την υιοθέτησή τους. Η αεριοποίηση, που προτείνει η δημοτική αρχή της Λαυρεωτικής, είναι μια μέθοδος θερμικής επεξεργασίας στην οποία η πλειονότητα των μορίων άνθρακα μετατρέπεται σε αέρια μορφή με μερική καύση των αποβλήτων είτε με αέρα είτε με καθαρό οξυγόνο είτε με εμπλουτισμένο σε οξυγόνο αέρα είτε παρουσία ατμού.
Όπως υπογραμμίζεται σε επιστημονική έκθεση του περιβαλλοντολόγου Στέλιου Ψωμά, που έγινε για λογαριασμό της Greenpeace και στην οποία αναλύονται διεξοδικά όλες οι σύγχρονοι μέθοδοι καύσης, «ακόμη και με την καλύτερη δυνατή τεχνολογία, οι αποτεφρωτήρες εκπέμπουν τοξικά βαρέα μέταλλα, άκαυστα απόβλητα και προϊόντα ατελούς καύσης». Εκτός από τις αέριες εκπομπές, κάθε εργοστάσιο καύσης παράγει επίσης στερεά τοξικά απόβλητα, με τη μορφή σκουριάς και τέφρας, καθώς και τοξικά υγρά απόβλητα, τα οποία βέβαια απαιτούν ειδική διαχείριση. «Όσο πιο αναπτυγμένα συστήματα αντιρρύπανσης διαθέτει ένα εργοστάσιο καύσης αποβλήτων τόσο περισσότερες τοξικές ουσίες συσσωρεύονται στα υγρά και στερεά απόβλητα και τόσο δυσκολότερη και ακριβότερη γίνεται η διαχείρισή τους».
Στην έκθεση επισημαίνεται ακόμα ότι καμιά άλλη τεχνολογία δεν έχει συνδεθεί τόσο άρρηκτα με την παραγωγή και έκλυση διοξινών αφού εκτιμάται ότι το 40%-80% των συνολικών εκλύσεων διοξινών σε πολλές βιομηχανικές χώρες προέρχεται από εργοστάσια καύσης αποβλήτων. Οι θερμικές διεργασίες διαχείρισης των απορριμμάτων παράγουν επίσης μεγάλες ποσότητες εξαιρετικά μικροσκοπικών σωματιδίων, των λεγόμενων αιωρούμενων σωματιδίων, τα οποία μπορούν να εισχωρήσουν βαθύτερα στους πνεύμονες και να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες. Εκτός από αδιαμφισβήτητες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, η διαδικασία της καύσης των απορριμμάτων είναι μια πανάκριβη μέθοδος, με πολύ υψηλό κόστος κατασκευής για το εργοστάσιο αλλά και κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων που ξεπερνά τα 180 ευρώ τον τόνο! Όπως καταλαβαίνει κανείς, το κόστος αυτό θα το πληρώνουν οι πολίτες μέσα από την αύξηση των δημοτικών τελών, διαφορετικά το εργοστάσιο δεν θα «βγαίνει».
«Αλλάξτε τον σχεδιασμό»
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι η επιλογή μεθόδου καύσης δεσμεύει έναν δήμο για τουλάχιστον 25 χρόνια και δεν επιτρέπει οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής που να επενδύει σε μεθόδους εναλλακτικής διαχείρισης.
Παράλληλα, οι τεχνολογίες της καύσης δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, σε αντίθεση με τα προγράμματα ανακύκλωσης - κομποστοποίησης που δημιουργούν δεκαπλάσιες θέσεις εργασίας ανά τόνο διαχειριζόμενων απορριμμάτων απ’ ό,τι η καύση, αφού, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει, ανά 10.000 τόνους απορριμμάτων ετησίως στην κομποστοποίηση αντιστοιχούν τέσσερις νέες θέσεις εργασίας και στην καύση μόλις μία.
Πιέσεις
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σε ευρωπαϊκές χώρες που έχουν δική τους τεχνολογία καύσης και παρά το γεγονός ότι οι ίδιες οι βιομηχανίες τούς πιέζουν για να συνεχιστεί η λειτουργία των εργοστασίων, έχουν κάνει στροφή στην ανάπτυξη πολιτικών πρόληψης με στόχο τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση.
Όπως επισημαίνει η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, για παράδειγμα στην Αυστρία καίγεται λιγότερο από το 10% των σκουπιδιών, ενώ με τη διαδικασία της ανακύκλωσης και της κομποστοποίησης γίνεται η διαχείριση του 70% του συνόλου των απορριμμάτων.
Επισημαίνεται ότι τέσσερις από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις - Greenpeace, WWF, Μεσόγειος SOS και Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης - με επιστολή τους στον πρωθυπουργό και με αφορμή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Κερατέα επαναφέρουν την πρόταση που έχουν κάνει για δραστική αλλαγή του Περιφερειακού Σχεδιασμού της Αττικής και όχι μόνο, προβάλλοντας όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και οικονομικά στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της πρότασής τους για πρόληψη - επαναχρησιμοποίηση - ανακύκλωση - κομποστοποίηση.
Όπως υποστηρίζουν, το κόστος του Περιφερειακού Σχεδιασμού ανέρχεται σε 365 εκατ. ευρώ (πλέον ΦΠΑ) μόνο για τις επενδύσεις στα βασικά έργα, ενώ αντίθετα η πρόταση των τεσσάρων περιβαλλοντικών ΜΚΟ, που δεν προβλέπει νέο ΧΥΤΥ, περιλαμβάνει τα πάντα (από το κόστος των επιπλέον κάδων μέχρι το κόστος της ενημέρωσης) και δεν ξεπερνά τα 120 εκατ. ευρώ!
http://topontiki.gr/article/16763
