πετάνε τα μικρά τους στα σκουπίδια.
Ακόμη και αμέσως μετά τη γέννα.Καμία πιθανότητα επιβίωσης.Καταδικασμένα σε φριχτό θάνατο από πείνα και κρύο. Ας τα άφηναν τουλάχιστον όσο τα φροντίζει η μάνα τους και μετά να τα βάλουν σε αγγελία. Ακόμη και πολλά πετσοπ βοηθούν τέτοιες περιπτώσεις.
Τα γατάκια της φώτο είναι μια τέτοια περίπτωση. Ο σκύλος μιας κυρίας τα βρήκε και εγώ μετά ανέλαβα να τα μεγαλώσω. Χαρίζονται σε όποιον θα τα αγαπήσει και θα τα στειρώσει προκειμένου να μην γίνουν η αιτία να επαναληφθεί το φαινόμενο. Έχουν μεγαλώσει με σκύλο στο σπίτι. Πηγαίνουν στην άμμο και τρώνε μόνα τους. Το πόσο υπέροχο είναι να έχεις ένα ζώο στο σπίτι δε θα κάτσω να το εξηγήσω. Όσοι ξέρουν και ενδιαφέρονται για αυτά ας επικοινωνήσουν μαζί μου. argirix@yahoo.com
Όσοι δεν είναι σίγουροι για το αν θα τους ταίριαζε ένα ζώο στο σπίτι, καθώς έχει πολλές ευθύνες, ας φροντίζουν τα αδέσποτα της περιοχής τους με ένα πιάτο φαί και ένα μπωλάκι νερό. Κανείς να μην πάρει ποτέ ζώο αν δεν είναι σίγουρος ότι θα το φροντίζει για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια που τα παίρνουμε μικρά και όταν μεγαλώσουν και τα βαρεθούμε τα πετάμε στο δρόμο να γίνουν αδέσποτα.
Το να έχεις ένα ζώο στο σπίτι είναι επιλογή αν δεν μπορείς μη το κάνεις.
Το να φροντίζεις τα αδέσποτα, το φυσικό περιβάλλον των οποίων η κοινωνία στερεί και η ανευθυνότητα των μελών της διαιωνίζει ως φαινόμενο, είναι ηθική μας υποχρέωση.
Ας βοηθήσει από λίγο ο καθένας, πολύ λίγο ο καθένας, έτσι κι αλλιώς είμαστε πολλοί πάρα πολλοί και θα φτάσει.
Ελπίζω κάποτε να αναλάβει και η πολιτεία πραγματικά τις ευθύνες της. Η πολιτεία όμως είμαστε όλοι εμείς πρέπει πρώτα όλοι εμείς να αλλάξουμε νοοτροπία. Όχι γιατί μας το επιβάλουν αλλά γιατί κρίνουμε ότι έτσι πρέπει να γίνει.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
