Μπήκα στο δημόσιο τομέα στην ηλικία των 30 ετών, μετά από 12 εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Όταν έπιασα δουλεια στο δημόσιο η χαρά μου ήταν μεγάλη. Όχι για τα λεφτά, έπαιρνα περισσότερα, όχι για την μονιμότητα, αλλά για την τρέλα μου να εξυπηρετώ τον συνάνθρωπό μου. Είμαι τωρα 50 ετών και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μου αρέσει η δουλειά μου. Έρχεται κόσμος στην υπηρεσία μου και ζητάει εμένα γιατί πάντα είμαι με το χαμόγελο και θα κάνω ότι μπορώ για να τον βοηθήσω και πολλές φορές να μην είναι δικιά μου αρμοδιότητα.
Δυστυχώς όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των συναδέλφων δεν προσπαθεί να κάνει κάτι για αυτό που έχουμε ορκιστεί. Τεμπελιάζουν, αυτοικανοποιούνται με το να κάνουν τίποτα, έμαθαν από την κάθε κυβέρνηση, υπουργό, νομάρχη, δήμαρχο να ικανοποιούν τις πολιτικές ορέξεις αυτών και να μην προσπαθούν να δημιουργήσουν στην δουλειά τους.
Είμαι αριστερός και ανήκω στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Από την αρχή της πρόσληψής μου η γνώμη μου ήταν να δουλεύουμε τις ίδιες ώρες όπως και του ιδιωτικού τομέα. Να υπάρχει το διάλειμμα που θα μας αναλογεί και οπωσδήποτε να δουλεύουμε με βάρδιες πρωί απόγευμα. Όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί στις υπηρεσίες, χάνοντας μεροκάματα και πολύτιμο χρόνο.
Είμαι κάθετος στην άρση της μονιμότητας, γιατί μετά ο κάθε βουλευτής, περιφερειάρχης, δήμαρχος θα κάνει αυτό που έμαθε να κάνει καλύτερα από ποτέ. Την τρομοκρατία στους υπαλλήλους.
Δεν θα έχει σχέση πόσο δουλεύεις, εάν ικανοποιείς τους πολίτες, αλλά με την βαθμολογία που θα σου βάζουν οι διευθυντές τους οποίους τους έχουν τοποθετήσει όλοι οι προαναφερόμενοι. Επέλεξα να μην γίνω τμηματάρχης γιατί λατρεύω το γκισέ και την αμεσότητα με τον πολίτη. Είδα άτομα γυμνασίου και λυκείου να γίνονται τμηματάρχες μόνο και μόνο γιατί είχαν στο τετράδιο τους τόσους ψήφους για τον πολιτικό τους.
Υπάρχουν άτομα που δεν πατάνε στην υπηρεσία τους και παίρνουν το μισθό τους κανονικά, δουλεύοντας σε άλλες δουλειές, μαύρα.
Πρέπει να αλλάξει όλο το δημόσιο να γίνει πιο ευέλικτο στην εξυπηρέτηση και να αφήσουν τους υπαλλήλους να παίρνουν πρωτοβουλίες που βοηθούν τους πολίτες.
Πρέπει να σταματήσει ο σταυρός προτίμησης προς τους πολιτικούς και να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με τους υπαλλήλους.
Δεν πρέπει να βρίζουμε ο ένας τον άλλο, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν άνεργοι δεν έχουν να δώσουν τα αναγκαία στα παιδιά τους. Πολλές από τις βιοτεχνίες έκλεισα από τις μειώσεις μισθών των δημοσίων. Είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι στο οποίο την κουτάλα την κρατάνε απ΄ έξω - στην ασφάλεια - οι πολιτικοί μας. Πρέπει όλοι μας να κοιτάξουμε τι μπορεί να αλλάξει στη χώρα μας. Πιστεύω ότι όπως βάλαμε αυτούς στις κυβερνήσεις έτσι μπορούν να μπουν και όλοι η άλλοι. Θα μου πείτε ότι όλοι ίδιοι είναι. Όχι ας τους τοποθετήσουμε στην κυβέρνηση και μετά ¬ βλέπουμε.
Συγνώμη για όλα αυτά που έγραψα, αλλά πιστεύω ότι οι δημόσιοι μπορούν να προσφέρουν τρομερά πράγματα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
