Απαντώντας σε ερώτηση του Γ.
Καρατζαφέρη στη Βουλή, ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκαθάρισε ορισμένα πράγματα σχετικά με το τι σκέπτεται και τι σχεδιάζει για τη ΔΕΗ, τη μεγαλύτερη επιχείρηση ηλεκτρισμού στην ευρύτερη περιοχή, την οποία ορέγονται οι ισχυροί «παίκτες» της ευρωπαϊκής αγοράς, αλλά και παράγοντες από άλλες αγορές.
Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός:
1. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει το 17% των μετοχών της ΔΕΗ περιορίζοντας το ποσοστό του Δημοσίου στην επιχείρηση στο 34%.
2. Επιλέγει τη μέθοδο του στρατηγικού επενδυτή κι όχι της νέας μετοχοποίησης, ώστε να εισπράξει άμεσα και γρήγορα (όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες) το αντίτιμο της πώλησης.
3. Στόχος είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας, όπως είπε ο πρωθυπουργός, κάτι που σημαίνει πως ο μελλοντικός μέτοχος της ΔΕΗ θα είναι μεγάλος ενεργειακός όμιλος του εξωτερικού, που θα δώσει τη δυνατότητα στην ελληνική επιχείρηση να διευρύνει τις δραστηριότητές της και σε άλλες αγορές.
Σε κάθε περίπτωση, με βάση όσα υποστήριξε ο Γιώργος Παπανδρέου, επιβεβαιώνονται ένα προς ένα τα σημεία του ρεπορτάζ του «Π», όπως αποτυπώθηκαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Συγκεκριμένα: Το ελληνικό Δημόσιο θα συνεχίσει να διατηρεί τον έλεγχο της ΔΕΗ, ακόμη και με το ένα τρίτο του μετοχικού κεφαλαίου, ακριβώς όπως το μοντέλο που εφαρμόστηκε στον ΟΤΕ. Μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις του εξωτερικού ετοιμάζονται να διασταυρώσουν τα πυρά τους για να διεκδικήσουν το κομμάτι της ΔΕΗ που θα τους εξασφαλίσει την πρόσβαση στην ελληνική αγορά.
Ο όμιλος που θα επικρατήσει, θα αποκτήσει πρόσβαση στα ιδιαίτερα μεγάλα πάγια της ελληνικής επιχείρησης, «φουσκώνοντας» το χαρτοφυλάκιό του, σε μία δύσκολη εποχή, με την κρίση να έχει «ροκανίσει» τα μεγέθη και τις αποτιμήσεις τους.
4. Δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η ελληνική κυβέρνηση θα εισπράξει ένα (τουλάχιστον) ικανοποιητικό τίμημα, εάν συνυπολογιστεί η πολύ χαμηλή χρηματιστηριακή τιμή της ΔΕΗ!
Η αποκρατικοποίηση – ή αλλιώς το ξεπούλημα – της επιχείρησης με τη μεγαλύτερη στρατηγική σημασία για την ελληνική οικονομία είναι σίγουρο πως θα βρεθεί στο επίκεντρο των οικονομικών εξελίξεων για αρκετούς μήνες.
Η κυβέρνηση φαίνεται πως θέλει να τελειώνει με αυτή την υπόθεση μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ η τρόικα και κυρίως η Κομισιόν πιέζουν για επίσπευση των διαδικασιών.
Περισσότερο για επικοινωνιακούς λόγους, το κυβερνητικό επιτελείο εμφανίζεται να ζητάει από τους κοινοτικούς να συμφωνήσουν πως δεν μπορούν να γίνουν και τα δύο: Και μετοχοποίηση και ανταλλαγή λιγνιτικής παραγωγής… Παράγοντες της αγοράς, που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, απαντούν με νόημα: «Μα, φυσικά και δεν θα γίνουν και τα δύο, αυτό είναι ηλίου φαεινότερον».
Στο παρά πέντε
Εφόσον προχωρήσει η πώληση του 17% της ΔΕΗ, το μερίδιο αγοράς στην ηλεκτρική ενέργεια που θα βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο θα έχει υποχωρήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ακόμη κι αν παραμείνει ο έλεγχος της επιχείρησης στο Δημόσιο. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που έγινε και στις τηλεπικοινωνίες με τον ΟΤΕ.
Ωστόσο, το παράδειγμα του οργανισμού είναι χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα διδακτικό, ώστε να μη γίνουν τα ίδια λάθη.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τις δηλώσεις-όρκους των εκάστοτε υπουργών, κατά τις μετοχοποιήσεις, πως η διάθεση μετοχών στο χρηματιστήριο δεν θα ξεπεράσει το 50%. Κι όμως, στα μέσα της προηγούμενης 10ετίας, όταν ήρθαν οι Γερμανοί να εξαγοράσουν τον ΟΤΕ, το ποσοστό του Δημοσίου είχε ήδη περιοριστεί στο 35%.
Το χειρότερο, πάντως, είναι πως όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών είχαν δώσει όρκους πίστης στη διατήρηση του κρατικού ελέγχου στη ΔΕΗ. Κι όμως, η επιχείρηση βρίσκεται στο παρά πέντε της πώλησης, ενώ κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως στο μέλλον δεν θα αλλάξουν τα πράγματα.
Αντίθετα, οι μέχρι σήμερα αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως οι ενεργειακές, δείχνουν το εντελώς αντίθετο: Όπου μπήκαν ιδιώτες, αργά ή γρήγορα αύξησαν το ποσοστό τους και ελέγχουν σχεδόν σε απόλυτο βαθμό τις εταιρείες και τις θυγατρικές τους.
Ακόμη και σε περιπτώσεις αγαστής συνεργασίας Δημοσίου και ιδιώτη-μετόχου, στην ουσία η επιχείρηση λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα και τα σχέδια του δεύτερου, ενώ το κράτος απλώς εισπράττει τα μερίσματα ή το πολύ - πολύ διορίζει κάποια στελέχη στη διοίκηση…
Η ΔΕΗ, ωστόσο, αποτελεί το μεγαλύτερο «χρυσαφικό» της χώρας, με ακίνητη περιουσία που υπολογίζεται σε μερικές δεκάδες δισ. ευρώ και με ενσωματωμένη την ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων στα πάγιά της.
Η σημερινή χρηματιστηριακή αξία της επιχείρησης υπολογίζεται σε περίπου 2,6 δισ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν υποδεκαπλάσια από την αξία της ακίνητης περιουσίας της. Εάν η κυβέρνηση προχωρήσει στην πώληση του 17%, με βάση τη χρηματιστηριακή αξία θα εισπράξει κάτι λιγότερο από 440 εκατ. ευρώ. Ποσό που μπορεί να χαρακτηριστεί ευτελές, σε σύγκριση με τις ανάγκες του Δημοσίου, καθώς αντιστοιχεί μόλις στο 0,12% του χρέους…
Με αυτές τις χρηματιστηριακές τιμές, ακόμη κι ένας… ανοιχτοχέρης στρατηγικός επενδυτής το πολύ να προσφέρει έως 500 εκατ. ευρώ! Δηλαδή με το ζόρι το τίμημα να φτάσει να καλύψει μόλις το 0,15% του χρέους…
Σε συνδυασμό με τις πιέσεις από κοινοτικούς και τροϊκανούς, όλα δείχνουν πως πάμε σε ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων και κυρίως των ενεργειακών. Εκεί άλλωστε βρίσκονται οι μεγάλες ευκαιρίες για τους ιδιώτες, να μπουν στις εταιρείες και να αρχίσουν να «γράφουν κέρδη» από το πρώτο λεπτό.
http://topontiki.gr/article/16836
