Στα περιθώρια των γραμμών ο χρόνος τέλειωσε την εκδρομή του και μια διόρθωση κοκκινόγραμμη διόρθωσε το όμικρον και το ’κανε ωμέγα.
◆ Το απόλυτο, πολυθλιβές, συγκρούεται με τη βροχή προκαλώντας τον φόβο στο έδαφος. Χοντρές σταγόνες, πνίξιμο αλλοπρόσαλλο, φευγαλέο βλέμμα, συγκεντρωμένη θλίψη και τόσο στεγνό το δικαιολόγημα.
◆ Και ενώ αυτά συνέβαιναν στον στενό παράδρομο των οριοθετημένων στιγμών, στις άκρες του κόσμου μηχανοκίνητες αντιλήψεις περί πολιτικής εδραιώνουν την εντύπωση περί καταστροφής.
◆ Κι αμολιέται η κλωστή για να βρεθεί η αρχή, αλλά ματαίως, τρωκτικά ευφάνταστα ροκάνισαν την ουσία. Κι απομείναν τα ξέφτια να προσπαθούν να προσδιορίσουν την ενοχή των χρωμάτων.
◆ Αλήθεια πολυπρόσωπη, ψέμα βαφτισμένο στο αλφάβητο.
◆ Και το ψευδεπίγραφο ξεχύνεται στους δρόμους και η ζωή η νόστιμη αντιστέκεται ασπροφορούσα.
◆ Το σύνδρομο του φόβου επικάθεται προσαρμοσμένο στο δελτίο ειδήσεων των οκτώ. Σειρά σκηνοθετημένη με επιμέλεια. Τίτλοι πανικόβλητοι και τριξίματα στην εξώθυρα. Ένα μαχαίρι εμφανίζεται και μετά μια φωνή να πιπιλά το μυαλό.
◆ Καταστρέφεσαι!
◆ Ωραία λοιπόν!
◆ Καταστρέφομαι!
◆ Μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, κύριε παρουσιαστά;
◆ Η οθόνη πάγωσε. Στο κάτω μέρος, στα αριστερά, μια λέξη ήταν η απάντηση.
◆ Σίγαση!
◆ Μικρά μάτια, ανύπαρκτος ήχος, γουρλωμένη απορία.
◆ Στο υπόλοιπο ένας άλλος κόσμος, ευγενικός, χαρούμενος νοσταλγεί. Και χαμογελά κατανοώντας.
◆ Οι μοναχικοί, που αναπολούν να ψάχνουν τις χαμένες λεπτομέρειες. Σε ένα λουλούδι σπασμένο, σε μια σοκολάτα με αμύγδαλα, σε ένα ψέμα υγρό.
◆ Στην παραλία με τ’ αρμυρίκια.
◆ Όταν το κύμα δεν ενδιαφερόταν για το προφανές!
◆ Και στις μεγαλουπόλεις στα κρυμμένα φεγγάρια, στις μαρκίζες των επιλόγων δυο λέξεις απέναντι. Και ένας αντίλογος βρεγμένος, αφοσιωμένος στις επιταγές του δευτερόλεπτου.
◆ Κτύπος! Περιοδικός!
◆ Και να ένας αρχιτρίκλινος των παλινδρομικών κινήσεων, να σέρνει τον χορό στριφογυρίζοντας κάλυμμα τραπέζης, βγάζοντας ταυτοχρόνως τις άναρθρες κραυγές ενός πρωτόγονου εξαγνισμού.
◆ Εξεικόνισμα απίθανο, πρωτογενές!
◆ Τα καμώματα της νυχτός όταν διογκώνεται η απουσία.
◆ Σε λίγο καιρό ως διά μαγείας θα τελειώσει κι η κρίση. Σαν τη ραδιενέργεια που εξαφανίστηκε κατόπιν εντολής του Θεού.
◆ Η αιώνια απακμή των χάρτινων απεικονίσεων των αριθμών. Συναλλαγές διανθισμένες με ανείπωτη γελοιότητα.
◆ Στο βάθος ένα τύμπανο έπαιζε.
◆ Μαζεμένοι πίσω απ’ το κορδόνι. Περίμεναν.
◆ Η εξέδρα αδειανή. Μόνο εκείνη η εντολή για το βήμα.
◆ Αριστερό δεξί, αριστερό δεξί.
◆ Και ένας φόβος τσαρλατάνος και γδυμνός να μη μπορεί πια να σε τρομάξει!
Μυογράφημα
Ένα αυτοκίνητο σταματημένο. Το μισό πάνω στο πεζοδρόμιο. Έγερνε. Η βροχή δυνατή. Οι υαλοκαθαριστήρες άφηναν το θολό στα μεγάλα τζάμια. Ο ήχος χαμηλός. Παρορμητικός. Ένας αριθμός να απολογείται. Ο ενικός της ονομαστικής.
Χνότα. Συνάθροιση φράσεων. Αισθήσεις παρηκμασμένες. Τα ψευδολογήματα ασυνάρτητα. Τα χέρια κλειστά. Αγωνία. Στο κενό η ματιά. Αιμορραγία ουράνια.
Τα πάθη, οι Πληγές των λέξεων. Άγγιγμα. Τα χείλια επίμονα. Σφιχτή η απάντηση. Κλειδωμένη αγκαλιά η λησμονιά παρερμήνευσε.
Αναπόληση σύντομη. Απολογισμός πεπραγμένων. Σταγόνες χοντρές. Η λογική απεσύρθη εκ του τοπίου. Το σύννεφο στάθηκε, σκούρο φωτοστέφανο. Μαστίγωμα οι ψιχάλες, ξέπλυναν το τσιμέντο. Τα χαλίκια φανερώθηκαν. Σημάδια συνταιριασμένα με το τερατώδευμα του έρωτα.
Ένα επίρρημα. Η πόρτα άνοιξε. Σκυφτός θόρυβος.
Επιστροφή. Αργόσυρτο βάδισμα, πόδια βαριά και μια ματιά καρφωμένη στο έδαφος.
Μια λακκούβα γεμάτη κι ένα ξερόχορτο να κάνει τη βαρκούλα. Ομόκεντροι κύκλοι ζωγραφίζουν την καταιγίδα. Και ένας βοριάς απορημένος.
Στο στέγαστρο κουρτίνες οι σταλαγματιές έγραφαν το παραλήρημα. Ένας αναστεναγμός φρόντισε τον πόνο. Και μια ιστορία με γόνδολες ξεχασμένες στην ξύλινη πόρτα μιας έρημης κατοικίας έγινε μοναδικό ανάγνωσμα.
Μια δυνατή φωνή και ένας αντίλαλος να γίνεται γέλιο. Η ομορφιά της θύελλας φτιάχνει τη νοσταλγία.
Μια λέξη κρύφτηκε κάτω απ’ την πέτρα και μια αστραπή. Κομμάτιασε τη στιγμή.
Κάτω απ’ τη βροχή. Και μέσα στις σταγόνες.
Κέραμος
Βαρέθηκε το χώμα
Έφυγε
Πήρε τη μυρουδιά
Άφησε
Στο περιορισμένο
Το επιφώνημα
Κενολόγημα ευσύντακτο
Στη γωνιά
Στο οικητήριο
Γεωμετρία στην πέτρα
Θεώρημα εύδηλο
Λουλούδι
Που ξέχασε
Τον Ήλιο, τη Σελήνη
Μαρτύριο της σιωπής
Η σκιά
Δίπλα στο λευκό, το ανυπέρβλητο
Θυμήθηκε!
http://topontiki.gr/article/16868
