Κι εσύ Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας... κοιμωμένη που χρόοονια τα χρόνια κοιμόσουν τον ύπνο του δικαίου και ενίοτε του αδίκου, αντιλαμβάνεσαι τώρα ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονταν.
Το κόμμα που αγάπησες, που υποστήριξες, που ταυτίστηκες μαζί του σε πούλαγε τόσα χρόνια κάτω από το τραπέζι και σου έριχνε ξεροκόμματα για να σε κρατάει ευτυχισμένη.
(Τώρα που σφίξανε τα γάλατα, σε πουλάει και πάνω από το τραπέζι.)
Για χρόνια το κόμμα σου υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει, να σου τάξει, να σου τάξει, την ψυχή σου να ρημάξει.
Κι όλα αυτά σην πλάτη σου. Κι εσύ του βάζεις πλάτη.
Σε καθιστά συνυπεύθυνη του εγκλήματος.
Κι΄όταν έρχονται τα δύσκολα κι εσύ προσεύχεσαι στο Όρος, οι Ιούδες που έτρεφες στον κόρφο σου, με την ψήφο σου, σε πουλούν για τριάντα αργύρια.
Και όχι μόνο σε πουλούν.
Αλλά σου λένε ότι το έκαναν για το καλό σου... για να εκθέσεις την τιμιότητά σου ενώπιον του κακού κηδεμόνα!
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο... δεν του φτάνει τούτο μόνο!
Σε ελέγχει με το remote control και σε φουσκώνει... σε ξεφουσκώνει... κατά το δοκούν!
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι, σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη... κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι, αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι!
Ελένη,με δόλο σε βαφτίσανε της Ελλάδας νοικοκύρη, για να σου φορτώσουν την ευθύνη της ακαταστασίας και της βρώμας της.
Εσύ που σου δώσανε να καθαρίζεις κάθε μέρα το βόθρο του σπιτιού για να κοιμάσαι εκεί.
Εσύ που μετά σου φορτώσανε τη βρώμα του σαλονιού.
Κι ας μην κάθισες ποτέ στο σαλόνι.
Κι ας κρυφοκοιτούσες απ τις γρίλιες σηκωμένη στις μύτες των ποδιών σου για να πάρεις γεύση και μυρωδιά από το πάρτυ του σαλονιού.
Κι ας επέστρεφες κάθε βράδυ να κοιμηθείς στο βόθρο. Κι ας καθάριζες τους στάβλους του Αυγεία κάθε φορά που η Λερναία Ύδρα του Κεφαλαίου ζητούσε κι άλλα, πεινούσε κι άλλο, δίψαγε ακόμη περισσότερο για αθώο αίμα.
Κι εσύ Ελένη που στο όνειρό σου κάναν χαρακίρι, εσύ που για μια χούφτα υποσχέσεις έχασες το σύμπαν της ελπίδας σου, εσύ που σου ρημάζουν την αξιοπρέπεια κάθε μέρα, κάθε νύχτα, εσύ που η ματιά σου τρέχει τρομαγμένη μες στης καταστροφής τον καπνό, εσύ Ελένη, εσύ... θα συνεχίσεις να είσαι της Αθήνας κοιμωμένη;
Εσύ Ελένη έχεις τώρα χρέος να υπερασπιστείς ότι δεν υπερασπίστηκες τόσα χρόνια, να πάρεις πίσω ότι σου κλέβανε και σε φοβίζανε με τα αναπόφευκτα και τους μονοδρόμους τους.
Εσύ Ελένη που σου κλείσανε το σπίτι, εσύ Ελένη τώρα έχεις τη δύναμη, έχεις το χρόνο, έχεις το χρέος κι εσύ με τη σειρά σου να βρεις αυτούς που σου κλείσανε το σπίτι, και να τους γαμήσεις το σπίτι!
Εσύ Ελένη είσαι υπεύθυνη πλέον για τις πράξεις σου.
Δεν έχεις να χάσεις τίποτα πια.
Η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη!
http://toixo-toixo.blogspot.
