1. ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος από ποδηλάτες οι οποίοι κυριολεκτικά είναι στον κόσμο τους και μέχρι που πάτησαν και κάποιους γιατί τάχα περπατούσαν στον ποδηλατόδρομό τους (ο οποίος είναι μέσα στον ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ) και τα βούρλα, ενώ μέχρι κι οι δρόμοι είχαν αδειάσει από αυτοκίνητα, αυτοί περίμεναν να μην περπατάμε στον ποδηλατόδρομο που είναι μες στον πεζόδρομο. Δηλαδή δε μας έφταναν τα περίπτερα της έκθεσης βιβλίου που καταλάμβαναν χώρο, δε μας έφτανε το αυξημένο πλήθος των περιπατητών, έπρεπε να αφήνουμε και χώρο για τους ποδηλάτες. Και κατά! τ’άλλα μιλάμε για σύμπνοια…Μερικοί ποδηλάτες ήταν με τα παιδιά τους, επίσης με ποδήλατο. Τι θέλω να πω; Πως, όταν αντιμετωπίζεις μια εκδήλωση όπως των αγανακτισμένων ως ευκαιρία για ειρηνική κυριακάτικη βόλτα με το ποδήλατο, ε, δε διαμαρτύρεσαι, συμμετέχεις σε happening
2. τίγκα στους μικροπωλητές, μπορούσες να αγοράσεις μέχρι και βαλίτσα
3. πολύ ησυχία ρε παιδί μου. Μέχρι και το κρατικό ιδιωτικό κανάλι και μέχρι και το lifestyle star έκαναν εκτενή αναφορά. Αλήθεια προσέξατε ότι, ενώ πριν λίγες μέρες πχ οι Γερμανοί μας την έλεγαν επειδή συμμετείχαμε σε απεργίες αντί να δεχτούμε τα μέτρα και να φερθούμε συνετά όπως εκείνοι, τώρα είχαμε σιωπή; Τι έγινε; Εγκρίνουν ξαφνικά την αντίθεσή μας στο ΔΝΤ;
Φυσικά υπήρχαν και κάποιοι πραγματικά αγανακτισμένοι, μην αδικήσω κανέναν. Αλλά τι θέλω να πω; Θέλω να πω ότι δυστυχώς η εκδήλωση φαίνεται να είναι υποκινούμενη. Είχαμε μέχρι και ομιλίες (έναν ομιλητή που μας έλεγε να μην κάνουμε σαν τους Κινέζους που τραβάν φωτογραφίες δε τον άκουσα ποτέ να λέει να μην τρώμε παγωτάκι…). Δε σας κάνει εντύπωση που έλειπαν οι γνωστοί άγνωστοι των οποίων συνήθως ο ρόλος είναι η καταστολή; Τώρα πώς και δε θέλουν να καταστείλουν τη διαδήλωση που έχει ένα σωρό προσβλητικά μηνύματα για την κυβέρνηση (σκίτσα με ελικόπτερα, συνθήματα όπως «Ουστ», «Αφήστε μας να ζήσουμε γιατί θα σας…» κλπ); Μάλιστα κυκλοφόρησε και η φωτογραφία ενός ΜΑΤαζή που, αντί να έχει το γνωστό εκνευρισμένο και μες στην άμυνα ύφος, διάβαζε ένα πανό λες κι ήταν κι ο ίδιος διαδηλωτής.
Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να υπονομεύσω το γεγονός. Ίσα ίσα που λυπάμαι που πλέον δεν μπορώ να είμαι εκεί και μακάρι να είμαι λάθος. Θα ήθελα πολύ αυτή η διαδήλωση να ήταν αυθόρμητη και γνήσια. Δυστυχώς δεν μπορώ να συμπορευτώ με ανθρώπους που μέχρι χθες, μέχρι κάποιος να τους σφυρίξει το σύνθημα, κοιμόντουσαν και σήμερα μου πήγαν με τη γόβα, το ποδήλατο και την υψηλής ανάλυσης κάμερα. Εχθές πού ήταν; Όταν εγώ (εγώ σαν κατηγορία) βίωνα την κρίση πού ήταν; Γιατί υπάρχουμε, ξέρετε, κάποιοι που ζούμε σε συνθήκες κρίσης εδώ και δεκαετίες. Δεν περιμέναμε το δντ γι’αυτό. Τώρα πώς μπορώ να συμπορευθώ μαζί τους επειδή αυτοί θέλουν να διασφαλίσουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν ακόμη στην Αράχωβα κι όταν αντιμετωπίζουν τη διαδήλωση ως κοινωνικό γεγονός; Πραγματικά λυπάμαι.
Αναγνώστης
