αστεράκια της σημαίας της Ενωμένης Ευρώπης, αποδεχόμενος τη χρηστικότητά τους ως μαθητικές πράξεις της προόδου και του μέλλοντος.
Από εκείνη την οραματική «καρέκλα», ο Όλι Ρεν αναβαθμίστηκε… στη μελαγχολία της διαχείρισης των οικονομικών ζητημάτων της Ένωσης, σε μια περίοδο κατά την οποία η ευρωζώνη κινδυνεύει από τις πιέσεις που ασκούν η παγκόσμια κρίση, και το χρέος της Ελλάδας, από κοινού με εκείνα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Αίφνης, ο Φινλανδός άρχισε να κουμπώνεται. Και να κοιτάζει προς τα μέσα και προς τα πίσω, αντί να κοιτάζει μπροστά και μακριά, όπως συνήθιζε στα χρόνια που υπηρετούσε στις Βρυξέλλες ως Επίτροπος για τη διεύρυνση.
Εκτός αυτού, εξελίσσεται σε… μονότονο ξυπνητήρι της εθνικής μακαριότητάς μας, ζητώντας να ανασκουμπωθούμε, σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ζήτησε, ή μάλλον απαίτησε συναίνεση. Προειδοποίησε ότι ο χρόνος μας «τελειώνει». Και σήμερα, από το «Spiegel», διαψεύδει την αισιοδοξία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του Γιώργου Καρατζαφέρη, επαναλαμβάνοντας ότι «τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά», και η 5η δόση κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη.
«Θα εξαρτηθεί από την αξιολόγηση της τρόικας», είναι τα λόγια, αλλά και το ουσιαστικό μήνυμα της παρέμβασής του. Λέει ωστόσο και κάτι ακόμη, που μάλλον δείχνει και τον… ένοχο του εθνικού αδιεξόδου.
«Η ορμή των Ελλήνων να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις, φρέναρε από τη στιγμή που άρχισαν να συζητούν για αναδιάρθρωση». Και τη συζήτηση δεν την ξεκινήσαμε μεταξύ μας. Την άνοιξε η Κυβέρνηση, προσφέροντας… food for thought στους διεθνείς «παπαγάλους» της χρεοκοπίας. Και τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία που έχουν ποντάρει στη θέα… από το βάθος του γκρεμού.
statesmen.gr
