tromaktiko: Όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο



Γεννηθηκα και μεγαλωσα σε μια οικογενεια που με εμαθε να αγαπω και να σεβομαι την χωρα μου, τους ανθρώπους (όλους χωρίς εξαιρεση).
 Ο μπαμπάς μου παντα δουλευε για να μας προσφερει οτι καλυτερο μπορουσε και παντα με συμβουλευε να κανω το ιδιο και γω αργοτερα στη ζωη μου. Να μαθω να στηριζομαι στα ποδια μου. Στο σπιτι μου δεν εμαθα καποιο πολιτικο χρωμα και ίσως γιαυτό να μην εχω ακολουθησει καποιο συγκεκριμενο. Σαν εφηβη συμμετείχα σε πορείες διαμαρτυρίας, πιστευα πως αν παλεψω κατι θα βγει. Ειμαι 28 χρονων πια. Προσφατα απολυμενη απο το δημο Αθηναίων, με ενα μωρο, εναν επίσης ανεργο συζυγο και ενα στεγαστικο δανειο που πρεπει καθε μηνα να πληρωνω χωρίς καθυστερηση. Γεννησα και στους 2 μήνες επρεπε να επιστρεψω στην εργασια μου, διοτι ημουν με συμβαση οποτε το παιδι μου δεν με χρειαζοταν, όπως της συνάδελφου μου, που επίσης ειχε γεννησει αλλα ηταν αοριστου!!! Μετα απο 6 μήνες με απελυσαν και φυσικα επειδη ημουν με συμβαση εργου και ειχα τεβε, τι κι αν δουλευα 5 χρονια σαν υπάλληλος ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας, οποτε δεν δικαιουμουν καποιο επιδομα ανεργιας!!!
Καθε μερα ερχονται λογαριασμοι που πρεπει να πληρωθουν. Με τον αντρα μου ξεκινησαμε τη ζωη μας με τοσα ονειρα.....(όπως και τοσοι αλλοι ανθρωποι) αυτοι τη στιγμη τα εξοδα μας τρεχουν και δυστυχως σε αυτην την κατασταση ειναι ολοι μου οι φιλοι και οσοι ανθρωποι τυχαινει να μιλησω....Αναρωτιεμαι τι θα γινει...Καθε μερα βγαινουν και αλλα εξοδα, δουλειες δεν υπαρχουν πια, το ενα μετα το αλλο τα μαγαζια κλεινουν.....Τι θα κανουμε που θα φτασουμε? Ανοιγω την τηλεοραση και ακουω συνεχεια για νεους φορους, για αυξησεις.....
Εχω χασει πια την πιστη μου πως αν παλεψω κατι θα γινει...Θελω να παλεψω, αλλα δεν ξερω με ποιον....Δεν ασχολουμαι με τα πολιτικα, αλλα εχω πια καταλαβει πως οι Ελληνες ψηφιζουν με βαση αυτο που εμαθαν γι αυτο και παντα βγαινει το ενα η το αλλο κομμα. Αυτο προσωπικα με εχει αποδυναμωσει πιο πολυ...Εχει συμβαλει στο χασιμο της ελπιδας μου για ενα καλυτερο μελλον. Θελω να σταθω στα ποδια μου, να ζησω τη ζωη μου..να προσφερω στο παιδι μου, στο συνανθρωπο μου, σε οποιον εχει αναγκη, αλλα πια δεν ξερω πως. Απο τα λιγα που καταλαβαινω σιγα σιγα τη χωρα μας την ξεπουλανε οσο οσο? Γ ι α τ ι ????
Για αυτη τη χωρα, για να ειναι ελευθερη καποιοι εδωσαν καποτε τη ζωη τους. Εχουμε γεμισει ξενους. Ειλικρινα δεν ειμαι ρατσιστρια, εχω φιλους απο αλλες χωρες και εχω και συγγενεις πια αλλα ζουμε σε μια χωρα που δινει προτεραιοτητα στους ξενους και μετα σε μας. Στην δουλεια που ημουν, ημουν παιδαγωγος. Σχεδον ολα τα παιδια ηταν αλλοδαποι. Οχι επειδη δεν θελαν οι Ελληνες να φερουν τα παιδια τους, αλλα επειδη οι αλλοδαποι προηγουνταν!
Δεν ξερω τι να πω τα εχω χαμενα. Δεν ξερω πως θα ειναι το αυριο, γιατι νιωθω πως δεν μπορω να κανω τιποτα. Δεν θελω ομως να σηκωσω τα χερια ψηλα...Θελω να παλεψω. Ας παλεψουμε ολοι μαζι...Ας αντισταθουμε στο ξεπουλημα της χωρας μας. Ας ξυπνησουμε...μονη μου δε μπορω, σιγουρα δε μπορω ολοι μαζι ομως σιγουρα θα τα καταφερουμε....


 ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!