Δεν ήμουν όμως πάντα έτσι, κατάντησα ή μήπως να πω με κατάντησαν; Δεν έκανα τρελά όνειρα, μια δουλειά για μένα και την γυναίκα μου ήθελα, για να μπορέσω με αξιοπρέπεια να ζήσω, χωρίς βίλες, κότερα, μπουζούκια, εξωτικές διακοπές... Να μπορώ το Σάββατο να πάω στο ταβερνάκι, την Κυριακή στο γήπεδο, και άντε για κανένα καφέ μεσοβδόμαδα... Τόσο μεγάλα όνειρα ζωής είχα... Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας (ένας μικρός επιχειρηματίας όπως λένε οι δημόσιοι υπάλληλοι και η Ε.Ε) Η γυναίκα μου είναι άνεργη απο τον Αύγουστο του 2010 (απο τα πρώτα θύματα) το ταμείο ανεργίας (450¤ μηνιαίος) έληξε τον Απρίλιο. Είναι απόφοιτη ΤΕΙ (καλή σχολή) με πτυχίο Αγγλικών και Υ/Π, και από τότε ψάχνει να βρει δουλειά... Εγώ ο ''επιχειρηματίας'' έχω πτώση στην εργασία μου 80% περίπου, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι. Αναφορικά τον Μάιο, που φεύγει σε λίγες μέρες, έκανα εισπράξεις 310¤ Από αυτά πρέπει να πληρώσω ενοίκιο 250¤ (βλέπεις σαν επιχειρηματίας δεν πρόλαβα να αποκτήσω δικό μου σπίτι) 32¤ σταθερό τηλέφωνο και ιντερνέτ 40¤ βενζίνη (μετακίνηση μόνο για την δουλειά) 30¤ κινητό τηλέφωνο (η γυναικά το έκοψε , εγώ αναγκαστικά πρέπει να το διατηρώ λόγο πελατών) ΣΥΝΟΛΟ 352¤ είμαι μείον -42¤ μόνο γι'αυτές τις υποχρεώσεις.. Μην αναφέρω φαγητό και ΔΕΚΟ.... Αυτή η κατάσταση, που απλά επιβιώνω συμπληρώνει χρόνο, και μου ζητάτε νέες περικοπές και νέες αυξήσεις; Έχουμε να βγούμε απο το σπίτι μήνες, έχω αφήσει το ταμείο (ΟΑΕΕ) απλήρωτο, πασχίζω να μείνω ''ζωντανός'' και εσείς ζητάτε περισσότερα; Και γιατί; για μια Ελλάδα που μόνο θυσίες ζητάει; για μια Ευρώπη που με φτύνει σαν απατεώνα; για ένα μέλλον που ήδη είναι παρελθόν; Τι περισσότερο εχω να χάσω δηλαδή; την αξιοπρέπεια που μου στερείτε; την πρόνοια που ποτέ δεν είχα; ή το κοινωνικό κράτος που δεν ήρθε ποτέ; Ως εδώ ήταν, ήρθε η ώρα να γίνω ''γραφικός'' ο '' τρελός του χωριού'', κάθε μέρα θα με βλέπετε σε διαμαρτυρία στους δρόμους, μόνος ή με παρέα δεν με απασχολεί, πλέον μάχομαι για μένα...για την μοναδικότητα μου.. για τον Λευτέρη ρε γαμώτο.... Ευτυχώς φροντίσατε να μου δώσετε απεριόριστο ελεύθερο χρόνο, μιας και με πάτε σε εξαφάνιση , ας το κάνουμε τουλάχιστον με τον δικό μου τρόπο.. Ξεκολλήστε απο τους καναπέδες σας, σταματήστε μόνο να γκρινιάζετε και να αναθεματίζετε μπρος στην τηλεόραση, πάρτε την ζωή σας στα χέρια σας.. Στο τέλος η ιστορία δεν θα κρίνει μόνο τους πολιτικούς μας ως υπόλογους αλλά και όλους εμάς που θάψαμε το κεφάλι στην άμμο, και πιστεύουμε πως θα είμαστε απο τους τυχερούς που θα γλυτώσουν.. Μόνο για προγόνους και ιστορία ξέραμε ως τώρα να ''κοκορευόμαστε'' για την ιστορία που γράφουμε εμείς τώρα τσιμουδιά; Ξεριζώστε τα Τουρκικά κατάλοιπα της υποταγής από τον οργανισμό σας, ήρθε η ώρα της δικής μας γενιάς να πούμε ΟΧΙ. Πείτε όχι στο ξεπούλημα μας, πείτε όχι στην τρομοκρατία τους, πείτε όχι στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής.. Τώρα πλέον που τίποτα άλλο δεν μένει να χάσουμε ας αντιδράσουμε.....
ο Γάτος
