Η ηλεκτρική διέγερση του νωτιαίου μυελού του Σάμερς ενεργοποίησε μερικώς τα κάτω άκρα του επιτρέποντας του να μπορέσει να σταθεί όρθιος και υποβοηθούμενος να κάνει και κάποια βήματα. Η μέθοδος οδήγησε επίσης σε μερική επανεργοποίηση άλλων λειτουργιών: έτσι άρχισε να λειτουργεί η ουροδόχος κύστη ενώ φαίνεται πως ο 25-χρονος θα μπορέσει να έχει μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.
«Εκπαίδευση» των νεύρων
Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Λούισβιλ στις ΗΠΑ αρχικά εμφύτευσε στην σπονδυλική στήλη του Σαμερς μια συσκευή ηλεκτροδιέγερσης. Η συσκευή παράγει σήματα όμοια με εκείνα που στέλνει υπό κανονικές συνθήκες ο εγκέφαλος για να προκαλέσει κίνηση. Στην συνέχεια οι ερευνητές πέρασαν δύο χρόνια αναδιοργανώνοντας, "εκπαιδεύοντας" θα μπορούσε να πει κάποιος, τα δίκτυα των νευρώνων του νωτιαίου μυελού του ασθενή ώστε να ανταποκριθούν στα τεχνητά ηλεκτρικά σήματα και να αρχίσουν να παράγουν με την σειρά τους κίνηση. Όπως αποδείχτηκε το σώμα του Σαμερς ανταποκρίθηκε και έτσι μπόρεσε να βγει για λίγο από την απομόνωση της απόλυτης ακινησίας.
«Για κάποιον που εδώ και τέσσερα χρόνια δεν μπορούσε να κινήσει ούτε το δάκτυλο του ποδιού του, το να μπορώ να στέκομαι όρθιος είναι ένα μοναδικό συναίσθημα. Η φυσική μου κατάσταση και ο μυικός μου τόνος βελτιώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είμαι παράλυτος» δήλωσε περιχαρής ο Σαμερς που έχει φτάσει πλέον σε επίπεδο να μπορεί να σηκώνεται όρθιος μόνος του για διάστημα κάθε φορά περίπου πέντε λεπτών. Επίσης ο Σάμερς με την βοήθεια ενός φυσιοθεραπευτή κάνει καθημερινά ασκήσεις και περπατά σε ένα «διάδρομο» γυμναστηρίου.
Θεραπεία ή μεμονωμένο περιστατικό;
Η επιστημονική κοινότητα αντέδρασε με επιφυλακτικότητα στην δημοσιοποίηση της περίπτωσης του Σαμερς που έγινε με άρθρο των ερευνητών στην ιατρική επιθεώρηση Lancet. Πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να κριθεί μόνο από ένα περιστατικό και πως δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μέθοδο θεραπείας που μπορεί να λειτουργήσει σε όλους τους ασθενείς με το ίδιο πρόβλημα.
Επισημαίνουν επίσης ότι ο Σάμερς δεν ήταν μια κοινή περίπτωση παραπληγικού. Αν και αν και παράλυτος από το στέρνο και κάτω, αφενός είχε διατηρήσει μερική αίσθηση κάτω από σημείο του τραυματισμού του και αφετέρου είχε υπάρξει αθλητής και βρισκόταν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, στοιχεία που ενίσχυσαν την προσπάθεια του.
«Η περίπτωση του Σάμερς είναι ενδιαφέρουσα όμως δεν πρόκειται για αποκατάσταση, αλλά για βελτίωση της λειτουργίας ιστών που δεν έχουν καταστραφεί» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Τζέφρι Ράισμαν, καθηγητής αναγεννητικής νευρολογίας στο University College του Λονδίνου. Πάντως και τα μέλη της ερευνητικής ομάδας τονίζουν ότι δεν κάνουν λόγο για μια νέα θεραπευτική μέθοδο αλλά για μια επιτυχημένη προσπάθεια που προσφέρει αισιοδοξία στους παραπληγικούς και ομολογούν ότι υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι η τεχνική να λάβει τον χαρακτήρα της θεραπείας.
Την έρευνα χρηματοδότησαν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ και το Ιδρυμα Κρίστοφερ Ριβ, που ίδρυσε ο διάσημος ηθοποιός που έμεινε παράλυτος μετά από ατύχημα σε ιππασία το 1995 και πέθανε τελικά το 2004 σε ηλικία 52 ετών.
tovima.gr
