Τους τελευταίους 12 μήνες ζούμε την εποχή του Μνημονίου, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου η Ελλάδα πάντα ζει μια «Εποχή»:“Η εποχή του εμφυλίου – 1946”, “Η εποχή του Γ.Λαμπράκη – 1963”, “Η εποχή της Χούντας – 1967”,
“Η εποχή της μεταπολίτευσης – 1974”, “Η εποχή Κοσκώτα & Τσοβόλα δώστα όλα – 1987”, “Η εποχή των Ιμίων – 1996”, “Η εποχή του χρηματιστηρίου 1998”, “Η εποχή του EURO & Ολυμπιακών αγώνων – 2004”, “Η εποχή Βατοπεδίου & Siemens 2008” και τέλος “Η ΕΠΟΧΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2010”.Αναλογίζομε πολλές φορές σε μια τόσο μικρή χώρα πληθυσμιακά αλλά και γεωγραφικά, πως γίνετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα σε 100 χρόνια να έχουμε τόσα προβλήματα, τόσες διαφορές, τόσες αναταραχές και τόσες κοινωνικές & οικονομικές ανακατατάξεις μεταξύ των Ελλήνων πολιτών?
Πολλές αναλύσεις κατά καιρούς άκουμε ή διαβάζουμε ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι συζητάμε, όπως: “Φταιει ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος”, “Φταιει ο κομουνισμός”, “Φταινε η Ηνωμένες Πολιτείες”, “Φταιει η δικτατορία”, “Φταιει το ΠΑΣΟΚ & Νέα Δημοκρατία αλλά και οι υπόλοιπες κομματικές δυνάμεις”, “Φταιει ο σιωνισμός”, “Φταινε κάποιες υποχθόνιες σκοτεινές δυνάμεις” και ενίοτε ότι “Φταιει ίσως ο ίδιος ο Θεός και το σύμπαν”.
Χχχμμμμμμμ!!!!! Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτό τον παραλογισμό των σκέψεων μου όντως κάτι απουσιάζει, ίσως ο σημαντικότερος συνδετικός κρίκος όλων αυτών των γεγονότων. Ο παράγων και νούμερο 1 ύποπτος.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.
Φυσικά το παρών έναν αιώνα τώρα στην Ελλαδική πραγματικότητα είναι:
οι κομματοποιημένοι πολίτες, οι ευεργέτες των εργαζομένων πολιτών, ο κάθε πολιτικά βολεμένος πολίτης, οι καθοδηγούμενοι πολίτες λόγου ελλιπής μορφωτικής και πνευματικής παιδείας και φυσικά οι 300 της Ελληνικής Βουλής.
Όλοι παρών και αναμεμιγμένη στην πολιτικό-οικονομική ιστορία της Ελλάδος τα τελευταία 100 χρόνια αλλά απών κυριολεκτικά (νοητικά αλλά και πρακτικά) ο ευσυνείδητος και συνειδητοποιημένος Έλληνας πολίτης.
Άντε καλά να είμαστε να την θυμόμαστε την πάλαι ποτέ δοξασμένη Ελλάδα των τεχνών, των γραμμάτων και των επιστήμων.
Αναγνώστης
