Είναι νέοι που δεν έχουν κάνει τίποτα λάθος, που τα έχουν κάνει όλα σωστά... Που έπρεπε να διαβάσουν, να σπουδάσουν, να κάνουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά για να βρουν δουλειά στα 30 τους και να κάνουν τα όνειρα τους για οικογένεια και τη δική τους ζωή.
Νέοι που έπιασαν δουλειά ή δανείστηκαν και έστησαν μια δική τους δουλειά με κόπο για να μπορέσουν να έχουν το δικαίωμα να ονειρέυονται για το μέλλον τους.
Και τώρα, οι μεν δε βρίσκουν δουλειά στο αντικείμενο τους, είτε γιατί έχουν υπερβολικά πολλά προσόντα, είτε γιατί δεν υπάρχουν θέσεις στην Ελλάδα γι’ αυτούς. Και όταν αναγκάζονται να βρούν μια άλλη δουλεια, και αν τα καταφέρουν, δεν τους πληρώνουν, τους έχουν ανασφάλιστους και από πάνω κινδυνεύουν και να απολυθούν... Όσο για τους δε, κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές που μόνοι τους έστησαν και να μείνουν και χρεωμένοι από πάνω..
Έχει μείνει μια ολόκληρη γενιά, η νέα γενιά, το μέλλον της χώρας αυτής, χωρίς ελπίδα για το μέλλον, χωρίς όνειρα, χωρίς να μπορεί να διεκδικήσει τίποτα, γιατί «μαζί τα φάγαμε»!! Ποιά φάγαμε κύριοι? Δε νομίζω να ευθυνόμαστε εμείς για κάτι απ’ ό,τι γίνεται, ούτε για τα χρέη, ούτε για τη διαφθορά, ούτε για την παραοικονομία, ούτε για τις μίζες, για τίποτα!
Κι όμως, από μας ζητάνε να βάλουμε τα όνειρα μας για δουλειά και οικογένεια σε αναμονή επ’ αόριστον, σε μας ζητάνε να υπομέινουμε τα νέα μέτρα και αυτά που θα ακολουθήσουν μετά απ’ αυτά, και τα επόμενα, χωρίς καν να μας πούνε πότε θα σταματήσει αυτή η κατηφόρα... Αν μετά θα βγούμε από αυτή την κατάσταση, ή αν μετά απλά θα χρεωκοπήσουμε... Εμάς ωθούν να φύγουμε στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη, για να βγάλουμε τα προς το ζην, να ξενιτευτούμε και να στήσουμε απ’ την αρχή τη ζωή μας μακριά από τις ρίζες μας και τις οικογένειες μας... Εμάς, το μέλλον τους, τα ίδια τους τα παιδιά!
Ναι, εμείς είμαστε οι αγανακτισμένοι, αλλά ακόμα κι αν είμαστε κακομαθημένοι, δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά εσείς, εσείς που «τα φάγατε», όλοι εσείς που αποφασίζατε πριν να έχουμε εμείς φωνή να μιλήσουμε. Εσείς είστε αυτοί που μας ωθείτε ακόμα και τώρα, να το βάζουμε στα πόδια και να αλλάζουμε πατρίδα, ή να περιμένουμε και μετά τα 30 μας να μας ζήσουν οι γονείς μας και να βάζουμε τη ζωή μας σε επ’ αόριστον αναμονή... Εσείς που ορίζετε οτι το πρέπον είναι να στερείτε απ’ τα παιδιά σας το δικαίωμα στην εργασία, στην οικογένεια, στα όνειρα! Εσείς που σήμερα μας θεωρείτε οτι είμαστε κακομαθημένοι επειδή διαμαρτυρόμαστε, επειδή αγανακτούμε με σας και το μέλλον που φτιάχνετε για μας...
Είναι η σειρά μας κύριοι, να αγανακτήσουμε, να διαμαρτυρηθούμε, έστω να κάνουμε τα λάθη μας.. Εσείς μας έχετε αφήσει χωρίς δουλειά, χωρίς μέλλον, με μόνη διέξοδο τη διαμαρτυρία. Είναι η σειρά μας, και δικαίωμα να μας κατακρίνετε δεν έχετε κανένα! Μην ξεχνάτε οτι χειρότερα απ’ όσο κάνατε εσείς τα πράγματα, είναι δύσκολο να τα κάνουμε εμείς οι κακομαθημένοι!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
