και μετά τι;
Όσο οργίζομαι και λυπάμαι με όσα ήδη έγιναν τόσο πιο πολύ τρομάζω γι αυτά που θα ακολουθήσουν. Πόσο ακόμα πια;
2500 ολόκληρα χρόνια μετά την αθηναϊκή δημοκρατία που τόσο περηφανευόμαστε γυρνάμε ξανά σε συνθήκες αγριότητας. Σε συνθήκες αυτοδικίας της ζούγκλας, σε ένα κύκλο αίματος που ξέρεις ότι και αύριο κάποιος ή κάποιοι θα σκοτωθούν. Κι απλά αναρωτιέσαι αν θα είναι Έλληνας, αλλοδαπός, αστυνομικός ή πολίτης.
Ποιος φταίει; το κράτος; οι λανθασμένες πολιτικές που έφεραν τον λαό σε μια κατάσταση που πλέον δεν έχει τίποτα να χάσει; που μάζεψαν μια υπέρογκη ποσότητα μεταναστών σε μια αγορά που δεν μπορεί να θρέψει ούτε τους γηγενείς; σημαντικοί παράγοντες κι αυτοί. Αλλά μέχρι να φτάσει ο άλλος να σκοτώσει υπάρχουν κάποια στάδια...και μην τα προσπερνάμε και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Αυτοί που είναι να μας προστατεύουν φτάνουν να χτυπούν αλύπητα. Φανταστείτε για τι συσσωρευμένη οργή μιλάμε. Και τι εντολές έχουν πάρει. Και φανταστείτε την βία που έχει ασκηθεί και στους ίδιους.
Την ίδια στιγμή χτυπάνε ανθρώπους σαν να ναι ζώα κάποιοι που επωφελούμενοι της κατάστασης επιβάλουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν δίκαιο σε ένα κράτος που δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Ή μήπως εκτός από το ότι δεν μπορεί, δεν θέλει κιόλας;
Ας το πιάσουμε αυτό από μια αρχή.
Οι αγώνες σ' αυτή τη χώρα έχουν ευτελισθεί ηθικά. Τα κίνητρα διεκδικήσεων που κάποτε στόλιζαν την ιστορία μας τώρα πια μόνο χλεύη προκαλούν. Ο συνδικαλισμός και οι εργατικοί αγώνες, το πανεπιστημιακό άσυλο, οι πορείες, οι απεργίες. Πολλοί εκπρόσωποι όλων αυτών κάθε άλλο παρά το χρέος τους έκαναν αναφορικά με αυτά. Αντίθετα τα εκμεταλλεύτηκαν και δημιούργησαν μια διαδεδομένη αμφιβολία όχι μόνο για τον σκοπό της ύπαρξής τους,αλλά και για το νόμιμο της ύπαρξής τους.
Το κράτος μας (ή ότι έχει απομείνει απ' αυτό θεσμικά) αδρανεί. Δεν μπορεί να χειριστεί τις πορείες, να διαπραγματευτεί τις απεργίες, να ηγηθεί των υπαλλήλων του, να προστατέψει τα δημοκρατικά κεκτημένα, να δώσει λύση σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας(τουλάχιστον μας πείθουν καθημερινά ότι είναι από τα χειρότερα) το μεταναστευτικό.
Για να συνοψίσουμε λοιπόν μιλάμε για μια ηθική και θεσμική κατάρρευση.
Ελλείψει πολιτικής, διοίκησης , οργάνωσης και βούλησης καταφεύγουμε σε τακτικές μεσαίωνα. Κυνηγάμε και καίμε μάγισσες. Οι διαδηλώσεις καταπνίγονται με ξύλο, και ο καλύτερος τρόπος να διώξουμε τους ανεπιθύμητους είναι να αφήσουμε άλλους, μακράν πιο ανεπιθύμητους να τους δείρουν ή σκοτώσουν. Όλη η διπλωματία μας και οι επιστημονικές μας γνώσεις περιορίζονται στο να κουκουλώνουμε σκάνδαλα ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να γεμίσουμε όλες τις εφημερίδες με τους χωρισμούς της showbiz. Για τους υψηλά ιστάμενους. Για τους λίγο χαμηλότερα η μεγαλύτερη μαγκιά να βαφτίσουμε μια 2βδόμαδη απεργία ρεπό.
Είχα δει μια προεκλογική γελοιογραφία η οποία έγραφε το εξής.''Η δεξιά μπορεί να κάνει την Ελλάδα αυτό που ήταν κάποτε. Έναν τεράστιο βάλτο κατοικημένο από δεινόσαυρους.''
Μην είμαστε απολυτοί όμως. Και μην υποτιμούμε και τους άλλους πολιτικούς χώρους και τις εκάστοτε κυβερνήσεις ή μη. Γιατί ακόμα κι αν δεν ευθύνονται οι ίδιοι ''άμεσα'' γι αυτό, μπορούν να επιτρέψουν και στις άλλες παρατάξεις/'ιδεολογίες' να μας κάνουν και πάλι άγριους. Όπως μας έκαναν και απαίδευτους, φανατισμένους, άνεργους, βουβούς θεατές. Συχνότατα με την ευγενή συνεισφορά μας.
http://ilectras.blogspot.com/
