όπως πράξουν τα δέοντα για την άμεση διενέργεια δημοψηφίσματος, με θέμα την παραμονή ή μη της χώρας μας στο Μνημόνιο.
Οι ψηφίσαντες ΝΑΙ επιλέγουν την παραμονή της χώρας στο Μνημόνιο και δέχονται όλες τις δημοσιονομικές μεταβολές και μεταρρυθμίσεις που αυτό συνεπάγεται και προβλέπει.
Οι ψηφίσαντες ΟΧΙ επιλέγουν την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο με όλες τις συνέπειες που μία τέτοια κίνηση συνεπάγεται για την παραμονή της χώρας μας στο Ευρώ ή και την ίδια την ΕΕ και την παραγωγική αναδιάταξη που θα ακολουθήσει. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση οι ψηφίσαντες απαιτούν και την άμεση δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα κρίνει ως προς τη νομιμότητά τους όλες τις δανειακές συμβάσεις του Κράτους, γεγονός που θα οδηγήσει στην μείωση του δημοσίου χρέους και την απαλλαγή μας από αυτό ως επαχθές.
Η απάντηση από τα αρμόδια όργανα απέναντι στο αίτημά μας θα πρέπει να γίνει με μοναδικό γνώμονα το καλό του Ελληνικού Λαού, ο οποίος σε τελική ανάλυση αποτελεί την Ελλάδα, ενώ τα όποια επιχειρήματα θα πρέπει να απευθύνονται σε αυτόν. Στην απόφαση δεν θα πρέπει να γίνεται αναφορά στον ξένο παράγοντα, καθότι πρόκειται για ένα καθαρά εσωτερικό ζήτημα. Πιο συγκεκριμένα, δεν θα πρέπει να επικαλεστούν το μήνυμα που μία τέτοια κίνηση στέλνει σε αγορές, ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ.. Σε αντίθετη περίπτωση καθίσταται φανερή η πολιτειακή μεταβολή που έχει πλέον με σαφήνεια συντελεστεί και η χώρα μας κυβερνιέται και επίσημα, για μία ακόμα φορά στην πολύπαθη ιστορία της, από ξένα συμφέροντα, πιστωτές κλπ., ενώ παράλληλα ο Λαός δεν είναι το κυρίαρχο όργανο, οι εξουσίες δεν πηγάζουν από αυτόν και δεν ασκούνται για αυτόν. Αν ισχύει αυτό τότε εμείς ως πολίτες δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από την εφαρμογή του άρθρου 120, παράγραφος 4 του Συντάγματος, που συγκεκριμένα αναφέρει: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.» Ως βία στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνεται πρωτίστως η οικονομική και κοινωνική βία που ασκείται από την κυβέρνηση στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που είδε τους μισθούς και τις συντάξεις να μειώνονται δραματικά, ενώ παράλληλα καλείται να καταβάλει επαχθέστατους φόρους, καθώς και να ξεπουλήσει την κρατική περιουσία. Όλα αυτά προκειμένου να ικανοποιηθούν τα ξένα συμφέροντα και να πάρουν οι δανειστές μας τα λεφτά τους πίσω.
Η επίκληση της Λαϊκής εντολής από τον πρωθυπουργό, για να προχωρήσει στο «έργο του», όπως λέει, δεν στέκει και δεν υφίσταται καθότι η εφαρμοσμένη πολιτική βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τις προεκλογικές του εξαγγελίες, για των οποίων την εφαρμογή έλαβε την Λαϊκή Εντολή το 2009.
Εν κατακλείδι, ζητάμε από την πολιτική ηγεσία της χώρας, το δικαίωμα να διαλέξουμε οι ίδιοι το δρόμο που θα ακολουθήσουμε λαμβάνοντας παράλληλα την ευθύνη της επιλογής μας.
Αναγνώστης
