Μου λένε οι γονείς μου και γενικά το ακούω γύρω μου από μικρός ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε περίεργη φάρα, ιδιότροπη. Ικανοί για το καλύτερο και για το χειρότερο. Από τον ωχαδερφισμό του '60-'70 μέχρι τους καναπεδάτους του '00. Πίστευα μέχρι τώρα ότι πάει ο λαός μας πέρασε ραστώνη στο λίθαργο στη ζάλη του μικροαστισμού του βολέματος της κακομοιριάς της ύπουλης λογικής ότι "ΕΓΩ να... και η Ελλάδα να πάει να γ... θει". Μας βλέπω από την ώρα που φωχήναμε να τρωγώμαστε οι δημ.υπαλ. εναντίων όλων, οι απεργοί εναντίων των δημοσιοκάφρων, η κυβέρνηση της "λαικής εντολής" εναντίον των καταπιεσμών κτλ. Η φτώχια φέρνει γκρίνια, πιστεύω ότι η κατάσταση θα διαιωνιζόταν αν δεν πουλούσαν την χώρα άνθρωποι που εουδεμία σχέση έχουν με τον τόπο, σε ξένα κεφάλαια. Έτσι τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Αλλά με την Ελληνική μορφή της θέσης, όλοι εναντιών όλων. Βέβαια τα πράγματα πάντα χειροτερεύουν πριν γίνουν καλύτερα... θέλω να πιστεύω. Τουλάχιστον διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια τα στρατόπεδα είναι πάντα δύο. Οι ένοχοι και οι καταπιεσμένοι. Τι εννοώ, οτι έπαιρνε ο τάδε δημόσιος επιδόματα και της Παναγίας τα μάτια δεν πειράζει τόσο αν και εγώ σαν ιδιωτικός πληρωνόμουν έναν αξιοσέβαστο μισθό και βέβαια αν μπορούσα να εξυπηρετηθώ σε μία υπηρεσία από έναν άνθρωπο που είναι αξιοκρατικά σε αυτή τη θέση και θεωρεί όχι υποχρέωση αλλά καθήκον του να εξηπυρετεί αυτόν από τον οποίο πληρώνεται κάθε μήνα. Λοιπόν αν δεν είσαι ένοχος δεν υπάρχει λογική του "δεν εντάσσομαι πουθενά" εδώ που είμαστε. Ή θα γίνεις συνένοχος ή θα πάρεις το μέρος των καταπιεσμένων. Θέλω να βγάλω εγώ τα μάτια μου με τον δημόσιο και τον συνδικαληστή κάπου θα τα βρούμε στο τέλος αρκεί να φύγουν οι προδώτες, οι ψεύτες και οι ψυθιριστές/καλοθελητές (βλπ δημοσιοκάφτοι) πάνω από το κεφάλι μας. Και ποιός άραγε μπορεί να τους διώξει;
Λοιπόν χωρίς να παρεξηγηθώ για εθνικισμό γιατί δεν ανήκω σε αυτή την ομάδα αλλά μάλλον είμαι από την εντελώς άλλη πλευρά, θα ήθελα να πω ότι ναι νιώθω περίφανος και για το 1821 και γαι το 1940. Για το πρώτο λόγω του ότι είναι επανάσταση και οι επαναστάσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα παγκοσμίως και γιατί κάποιοι συνάνθρωποι μας τότε τα έβαλαν με το άδικο με μη ευνοικούς όρους και κέρδισαν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους τον αυτοπροσδιοριμό τους. Γίναν από ραγιάδες, γρεκοί, αυτό που ποθούσαν, Έλληνες. Για το 1940 επίσης νιώθω ότι πρέπει να τιμήσω τους παππόυδες μας που έπεσαν στα βουνά επειδή τους είπαν ότι κινδυνεύει η ελευθερία που μας κληροδώτησαν οι επαναστάτες του 1821 ενώ κατόπιν εορτής μάθαμε ότι το παιχνίδι ήταν στημένο από τους ίδιους που μας έβαλαν με την πλάτη στο καναβάτσο σήμερα, τώρα. Τραγική ειρωνία; Χρέος μας είναι να διαφυλαξουμε το κειμήλιο, από τον ίδιο εχθρό με όπλο μας αυτή τη φορά την αλήθεια. Θες πες το πατριωτικό καθήκον θες το πεις δίκαιο αγώνα δεν με νοιάζει είναι για όλους μας και οι λέξεις παίζουν μικρό ρόλο.
Θα το πω και ελπίζω να μην παρεμηνευθώ ούτε αυτή τη φορά. Βλέπω κόσμο να συμμετέχει σε πορείες, απεργίες και διαδηλώσεις όλο και πιο πολύ. Μπορεί να κατεβαίνει με την κόκκινη ή την μαύρη σημαία, την Ελληνική ή την παρδαλή, σημασία έχει ότι πλέον ξέρει γιατί κατεβαίνει έχει αναπτύξει κάποια έστω και ελάχιστη αγωνιστική συνείδηση κάτι το οποίο είχαμε απωλέσει μετά από χρόνια καλοπέρασης. Τώρα βλέπω τους αγανακτισμένους, ήμουν και εγώ αύτες τις μέρες μαζί τους. Τι είδα; Ένα εταιρόκλητο κοινό που είναι εκεί για να διαμαρτυρηθεί για τις ζωές που μας κλέβουν. Δεν ξέρω αν είναι η ιδανική μορφή διαμαρτυρίας αλλά είναι και αυτό κάτι τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους, αυτοί και ΕΜΕΙΣ. Προσοχή Έλληνες, πατριώτες, σύντροφοι, φίλοι, εχθροί ή όπως αλλιώς σας αρέσει, τα πράγματα φεύγουν από το δρόμο που προγραμματίσαν και θα γίνουν δύσκολα μέχρι να πάρουν το δρόμο τους. Και όπως έλεγε και ο Μπρεχτ βαρούσαν τους αγρότες δεν με ενδίφερε δεν ήμουν αγρότης. Βαρούσαν τους φοιτητές και πάλι δεν με ενδίεφερε. Βαρούσαν τους κομμουνιστές και πάλι δεν με ενδίεφερε. Τώρα που βαράν εμένα δεν έμεινε κανείς να ενδιαφερθεί. Μην φτάσουμε ποτέ εκεί.
Κοπρίτες, αντιπαραγωγικοί και φαγάδες είναι αυτοί. Κάναμε λάθοι ως λαός αλλά και ποιος δεν κάνει στην τελική. Το θέμα είναι να διορθωθούν. Δεν ξέρω απο σπρεντ ή από δανιακές συμβάσεις ξέρω όμως ότι δεν με ρώτησαν για τίποτα και όλα έγιναν για το "καλό" μας.
Ένας αναγνώστης που δουλεύει σαν σκύλος, ασθενής αλλά θα έδινε ότι μπορουσε για να δει το συφερτό να τρέχει με ελικόπτερα, τανκς, αεροπλάνα και εμάς να φτιάχνουμε έναν κράτος να ζούμε όπως μας αξίζει όπως αξίζει στους αγώνες και την ιστορία του τόπου αυτού.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
