σε περίπτωση που η χώρα μας θέσει το «σωστό» πλαίσιο για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η Κόνι Χέντεγκαρντ καταθέτει στη Real planet την εμπειρία της από τη Δανία, εξηγώντας ότι «κλειδί» για να προχωρήσει η διαδικασία με επιτυχία είναι αφενός η θέσπιση αυστηρών όρων όσον αφορά τη χωροθέτηση -για παράδειγμα- αιολικών πάρκων, αλλά και η προσφορά κινήτρων στους ίδιους τους πολίτες ώστε να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτήν.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξη για την έκβαση των επερχόμενων διαπραγματεύσεων για το κλίμα στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής και εκφράζει τον φόβο ότι για μια ακόμα φορά δεν θα υπάρξει δεσμευτική συμφωνία που θα διαδεχτεί το Πρωτόκολλο του Κιότο.
Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας έχουν μπει πλέον δυναμικά στη ζωή μας, με διάφορα εμπόδια, ωστόσο. Για παράδειγμα, όσον αφορά τα αιολικά πάρκα, υπάρχουν πολλές αντιδράσεις, είτε λόγω των πιθανών επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον, είτε για λόγους αισθητικής. Πώς τα καταφέρατε στη Δανία - και μάλιστα σε μια εποχή που δεν ήταν καν της «μόδας»;
Στην αρχή, καθώς οι ανεμογεννήτριες ξεπηδούσαν σε ολόκληρη τη χώρα, και γίνονταν όλο και πιο ψηλές, υπήρξαν αντιδράσεις. Γι’ αυτό και θέσαμε αυστηρούς όρους. Αφενός φροντίσαμε τη χωροταξία των ανεμογεννητριών.
Δεν τις τοποθετήσαμε ατάκτως και ορίσαμε με σαφήνεια την απόσταση που θα μπορούσαν να έχουν από τις κατοικημένες περιοχές: επιτρεπόταν να τοποθετούνται σε απόσταση τουλάχιστον 4 φορές πάνω από το ύψος της ανεμογεννήτριας - δηλαδή αν είχαν 100 μέτρα ύψος τότε η ιδανική απόσταση από τα σπίτια ήταν τα 400 μέτρα τουλάχιστον. Και αυτό έγινε αποδεκτό.
Επίσης, προχωρήσαμε και στην κατασκευή υπεράκτιων αιολικών πάρκων, που είναι πιο ακριβά, αλλά γενικά «αρέσουν» περισσότερο στον κόσμο. Τέλος, εμπλέξαμε και τους ίδιους τους πολίτες στη διαδικασία.
Με ποιον τρόπο ακριβώς;
Αυτό έγινε όταν ήμουν υπουργός Περιβάλλοντος. Προσπαθήσαμε κατ’ αρχάς να προσφέρουμε ένα είδος αποζημίωσης: αν τοποθετούσαμε 5 ανεμογεννήτριες κάπου, τότε εκεί θα κάναμε κάτι άλλο για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, δώσαμε επίσης τη δυνατότητα στους κατοίκους να αποκτήσουν μετοχές στο αιολικό πάρκο της περιοχής τους και, άρα, να έχουν και οικονομικά οφέλη από αυτό, ώστε να μη θεωρούν ότι η επένδυση επιβλήθηκε από την πρωτεύουσα, από επιχειρηματίες που δεν έχουν καμία επαφή με την περιοχή, που απλώς κερδίζουν χρήματα.
Ούτως ή άλλως, ειδικά στη δυτική μεριά της χώρας, όπου ο άνεμος είναι πιο ευνοϊκός, δημιουργήθηκαν πολλές νέες θέσεις εργασίας, τόσο στον κατασκευαστικό τομέα όσο και στις εταιρείες παροχής. Οπότε, ο κόσμος είδε ότι ήταν καλό για την τοπική κοινωνία.
Η Ελλάδα έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να περάσει σε μια «πράσινη» εποχή, οι οποίες όμως, λόγω της οικονομικής συγκυρίας, τείνουν να πάνε χαμένες. Υπάρχει κάποιο «σχέδιο σωτηρίας» από την Κομισιόν;
Νομίζω ότι ήδη οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν πολλά για να βοηθήσουν την Ελλάδα και σε αυτόν τον τομέα. Θεωρώ, πάντως, ότι είναι σημαντικό να τεθούν σωστά οι στόχοι, να στηθεί ένα πλαίσιο που να είναι ελκυστικό για τους επενδυτές.
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο σήμερα ή αύριο, όμως μιλάμε για την περίοδο μέχρι το 2020 και μετά. Δεν θα είμαστε διαρκώς σε περίοδο κρίσης.
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να κατευθύνουμε καλύτερα τα κοινοτικά κονδύλια ώστε να ενισχύσουμε τον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και πώς θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός διασυνοριακού δικτύου. Οι επιχειρηματίες θα έχουν σημαντικά κέρδη αν επενδύσουν στον συγκεκριμένο τομέα.
Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η συζήτηση για αύξηση του στόχου μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 30%, αντί για 20%, δεδομένου ότι ήδη η Ε.Ε. έχει φτάσει στο 13%;
Σύντομα πρόκειται να παρουσιάσουμε στην Επιτροπή μια ανάλυση του τι θα σήμαινε η αύξηση στο 30% για κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε. ξεχωριστά, καθώς δεν βρίσκονται όλες στο ίδιο επίπεδο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι βάσει του «Οδικού Χάρτη» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2050 που δημοσιοποιήθηκε τον Μάρτιο, είναι εφικτό να προχωρήσουμε στο 25%, δηλαδή θα μπορέσουμε να προσθέσουμε ένα 5% στο 20% - και μάλιστα μόνο μέσω της μείωσης των εκπομπών στην οικιακή χρήση και της εξοικονόμησης. Αυτό το επιπλέον 5% θα αποτελέσει εργαλείο διαπραγμάτευσης και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εννοείτε κατά την επόμενη διάσκεψη για το κλίμα, στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής. Ποιες είναι οι προβλέψεις σας; Θα υπάρξει μια νέα δεσμευτική συμφωνία που θα διαδεχτεί το Κιότο, το οποίο ούτως ή άλλως λήγει στο τέλος του 2012;
Το ελπίζω. Η Ευρώπη το ελπίζει. Προσπαθούσαμε να το καταφέρουμε πριν από την Κοπεγχάγη. Ομως, τα σημάδια που λαμβάνω από την Ουάσιγκτον, το Τόκιο, τη Μόσχα και το Πεκίνο δείχνουν ότι είναι δύσκολο να επιτευχθεί η ιδανική, νομικά δεσμευτική συμφωνία, παρόλο που θα το θέλαμε.
Οπότε, πιέζουμε για να σημειωθεί πρόοδος - πρέπει οπωσδήποτε στο Ντέρμπαν να γίνουν όσα συμφωνήθηκαν στο Κανκούν. Πιέζουμε, επίσης, για τα επιπρόσθετα ποσοστά στις μειώσεις των εκπομπών.
Ολοι, άλλωστε, επιθυμούν η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να μην ξεπεράσει τους 2 βαθμούς Κελσίου, παρόλο που σε αυτή τη φάση δεν δεσμεύονται σε στόχους που θα συνέβαλλαν σε αυτό.
Χρειαζόμαστε, όμως, κι άλλα αποτελέσματα από το Ντέρμπαν, για παράδειγμα το πώς θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε την αεροπλοΐα και τη ναυσιπλοΐα στο πρόγραμμα μείωσης των εκπομπών, πώς θα αναμορφώσουμε το σύστημα εμπορίας ρύπων κ.λπ.
WHO IS WHO
Η Κόνι Χέντεγκαρτ ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα στα 23, όταν εξελέγη στο Κοινοβούλιο της Δανίας. Το 2004, μετά από πολλά ενδιάμεσα πόστα ως εκπρόσωπος του Συντηρητικού Κόμματος αλλά και ως δημοσιογράφος, ανέλαβε το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Το 2007 βοήθησε στη σύσταση του υπουργείου Κλίματος και Ενέργειας, του οποίου βασικό μέλημα ήταν η διοργάνωση της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης για το Κλίμα τον Δεκέμβριο του 2009, της οποίας και προήδρευσε. Από τον Φεβρουάριο του 2010 εκτελεί χρέη επιτρόπου της Ε.Ε. για το Κλίμα.
real.gr
