Αγαπημένοι μου φίλοι καλησπέρα. Σκορπίζοντας ελληνικές μουσικές στη γειτωνιά μου, μέσα στην καρδιά τη Βαυαρίας...λίγο εξω από το κέντρο του Μονάχου, η σκέψη μου ταξιδεύει σε εσάς ή μάλλον σε εμάς γιατί ποτέ δεν ένιωσα κάτι εντονότερα από το ότι είμαι Έλληνας. Έλληνας και όχι Γρεκός όπως μας φωνάζουν όλοι αυτοί εδώ, που τους έζησα και τους ζω και ξέρω ότι τίποτα καλύτερο από εμάς δεν έχουν και όμως μοιάζουν ικανότεροι! ΓΙΑΤΙ;! Τι κάναμε λάθος και χάσαμε το σεβασμό που όλοι έτρεφαν για μας; Τι δε μετρήσαμε σωστά που μας έριξε τόσο έξω; ‘Εξω από το σεβασμό των ανθρώπων! Σε λίγα χρόνια πλησιάζει η γιορτή μας! 200 χρόνια από τη δημιουργεία του νεοελληνικού κράτους! Τι θα γιορτάσουμε συμπατριώτες μου;! Τι θα πούμε ότι καταφέραμε από το 1821 μέχρι σήμερα; Έχουμε στιγμές μεγάλες, ναι! Οι ήρωες πολεμούν σαν και εμάς, αλλά εν καιρώ ειρήνης τι φτιάξαμε; Τι ονειρευτήκαμε και δημιουργήσαμε;
Δε είναι ώρα για φόβους και δισταγμούς! Είναι η ώρα που ο καθένας μας θα πρέπει να εμπιστευθεί τον εαυτό του, να σκεφτεί και να πράξει υπεύθυνα και με σεβασμό στον «πατέρα» και το «παιδί» του, στο παρελθόν και στο μέλλον. Πρεπει να πιστέψουμε σε εμάς! Το παιχνίδι παίζεται ακόμα και τώρα είναι η ώρα που οι σπίθες που κρύβονται μέσα μας, θα γίνουν φωτιές και όλες μαζί μια, που θα ζεστάνει τα σωθικά μας!
Είμαστε τάχα τέτοιοι που λένε τα δελτία, εγχώρια και ξένα; Είμαστε ανήμποροι γρεκοί, ξεπεσμένοι απόγονοι μιας γενιάς ένδοξης; ΌΧΙ φίλοι μου! ΟΧΙ! Και σας διαβεβαιώ ότι αυτό το «όχι» δεν το λέει ένας Έλληνας της διασποράς, γιατί ούτε τέτοιος είμαι αλλά και γιατί το όχι αυτό το λέει και κάθε νοήμων Γερμανός και μάλιστα σε ποσοστά που αυξάνουν ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο... Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε τόσο για το τι σκέφτονται οι ξένοι για εμάς, γιατί καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα συχνά φανταζόμαστε όλοι, αλλά και εξαπατούνται όσο εύκολα εξαπατηθήκαμε και εμείς!
Τι φταίει λοιπόν και φτάσαμε ως εδώ; Εθελούσια προδοσία! Έτσι θα το περιέγραφα! Παραδόσαμε τα ονειρά μας σε προδότες πολιτικούς και τους εμπιστευθήκαμε τη διαχείρηση του μελλοντός μας, των ονείρων και της ελπίδας μας για ευημερία! Το κάναμε εθελοτυφλώντας, φυγόπονα και απεμπολίζοντας τα ιδανικά με τα οποία γαλουχηθήκαμε. Την τιμιότητα, την εργατικότητα, τον λόγο μας! Κάποτε έδινες τον λόγο της τιμής σου και ήταν το πιο βαρύ συμβόλαιο. Δίκαιο το ονειρο για ευημερία, αλλά όχι πάσει θυσία! Αν πουλήσεις την αξιοπρέπεια σου κανένας πλούτος δεν θα σου την δώσει πίσω. Πουλήσαμε τα όνειρά μας σε διαχειρηστές που θα τα έκαναν πραγματικότητα ευκολότερα και γρηγορότερα φίλοι μου και δεν ταιριάζει καθόλου αυτό στους τιμημένους Έλληνες. Αυτό ειναι το λάθος μας. Και τώρα που το κόλπο απέτυχε μείναμε γυμνοί και ντροπιασμένοι μπροστά στους γραβατωμένους κυρίους που κανείς δεν ξέρει αν τα κορμιά που κρύβουν κάτω από τα κασμίρια τους είναι πιο τίμια και καθαρά από τα δικά μας!
Και τώρα τι; Ντροπή και τα κεφάλια κάτω; Σίγουρα όχι! Οι αξίες μας, οι ομορφιές μας, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, η λεβεντιά μας ειναι εδώ! Λόγω τιμής το βιώνω καθημερινά! Ξέρουν ποιοι είμαστε και μας θαυμάζουν και μας πιστεύουν! Ο Έλληνας είναι τιμημένος, ένδοξος, ικανός, ντόμπρος! Έτσι μας βλέπουνε! Αλήθεια! Αλλά δεν μονοπωλούμε ούτε κατοχυρώνουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, γιατί τότε είμαστε απλά αυτάρεσκοι. Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι κατοχυρωμένα καλός ή καταξιωμένος, πρέπει καθημερινά να παλεύει για να βελτιώνει την ψυχή και την υπόστασή του. Κανείς δεν αμφισβητεί την ποιοτητά μας λοιπόν, αλλά αν κάνεις τα ιδανικά σου παρακαταθήκη και επαναπαύεσαι σε διαχειριστές που θα τα εξαργυρώσουν σε ευημερία, τότε συνθλίβεσαι και είναι σαν να πουλάς την παρθενιά σου για να αποδείξεις τη σεξουαλικότητά σου!
Φίλοι μου, το προβλημά μας εν πολοίς ειναι πολιτικό και κοινωνικό. Το κοινωνικό κομμάτι δεν το φοβάμαι γιατί είμαστε εμείς που γράψαμε «τους πόνους της παναγιάς» κι αν έχεις Βάρναλη (και τόσους άλλους) στη φλέβα σου, τον δρόμο δεν τον χάνεις! «...εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης...» Όσο για το πολιτικό κομμάτι, σας παρακαλώ όλους, την επόμενη φορά που θα κρυφτείτε πίσω από το «πανί», σβήστε από το μέλλον μας όσους το πρόδωσαν! Ανοίχτε το δρόμο σε καινούρια μυαλά! Υπάρχουν και έρχονται!
Με τιμή, Δημήτρης
