tromaktiko: Για τον "κουρασμενο από τους φιλόζωους" αναγνώστη

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Για τον "κουρασμενο από τους φιλόζωους" αναγνώστη



Πέρα από τους φιλόζωους, προσπάθησε να μην τα βάζεις και με τη δύστυχη γλώσσα, που βάναυσα κακοποίησες σα ναταν αδέσποτη... Δεσπόζεται ακόμα από κανόνες και τα κτήνη εξακολουθούν να γράφονται με ήτα. Τα "κτήνοι" δεν υπάρχουνε. Αν πάνω στη βιασύνη σου ξέφυγε, κακώς, γιατί με τον ίδιο τρόπο που γράφεις σκέπτεσαι κιόλας: Επιπόλαια.
Απαντάμε πολλοί, γιατί δεν θέλουμε η βλακώδης αντίληψή σου να γίνει επικρατούσα φιλοσοφία: Η βλακεία είναι αδερφή της κακίας.
Όταν λοιπόν, δεν ασελγούμε σε αστέγους και άλλους δυστυχείς κι όταν δεν σκοτώνουμε το χρόνο μας, καθότι δεν εργαζόμαστε κατά τη φαντασίωσή σου, κάτι κάνουμε για τη χώρα. Μπορεί να μην ζωνόμαστε τ'άρματα σαν άλλοι Νικηταράδες, αλλά με την πολιτισμένη συμπεριφορά δείχνουμε σε κανένα τουρίστα που περνά, ότι δεν είμαστε όλοι Νεάντερταλ και η βία στα ζώα,που τόσο τους αγανακτεί ( και που ΓΡΑΦΟΥΝΕ γι αυτήν...) δεν είναι ο κανόνας, αλλά ατυχή και μεμονωμένα περιστατικά.
Ναι, χαϊδεύουμε ενίοτε τα γατιά και τα σκυλιά μας, προκειμένου όμως να ψειρίζουμε τη μαϊμού, μάλλον καλώς κάνουμε. Αν μας μείνει ώρα το Σαββατοκύριακο, βγάζουμε το σκύλο να τρέξει στο βουνό ή στην παραλία. Δε λέω, μπορεί να χέσει λίγο, αποζημιώνουμε όμως το περιβάλλον μαζεύοντας τα αναρίθμητα τενεκέδια και πλαστικά, που έτεροι φιλάνθρωποι πετάξανε σε βουνά και λόγγους, σε βράχια κι αμμουδιές.
Δε θα σε ρωτήσω πόσες φορές παίρνεις το λεωφορείο αντί για το αμάξι, αλλά πόσες φορές έδωσες τη θέση σου σε ηλικιωμένο ή έγκυο; Ή μήπως δεν μπαίνεις σε ΜΜΜ, γιατί σου χαλάνε οι βρωμερές μασχάλες την αισθητική;
Εμένα κάποτε μου τη χάλασε την αισθητική μια ξελιγωμένη ζητιάνα γριά στην πλατεία Καρύτση στην Αθήνα. Εκεί είναι ένα τυροπιτάδικο απέναντι απ' τα ΝΕΑ, όπου ο κόσμος τσάκιζε διάφορα σφολιατοειδή και η κακομοίρα αλοιθώριζε να τα κοιτά.
Επί δραχμών της έδωσα στη ζούλα τα ρέστα από ένα πεντακοσάρικο αντί να ανάψω κερί στον Αη Γιώργη κατά το συνήθειο μου. Πήρε δύο πιροσκί λουκάνικο. Κατέβηκα προς το γραφείο που το είχα στην Κλαυθμώνος και μετά από ώρα την είδα απέναντι, πίσω από το υπαίθρειο λουλουδάδικο ( ζωόφιλος ο λουλουδάς, το βράδυ κλείδωνε στο ανθωπολείο-παράγκα τα γατιά μην τους ρίξουνε φόλα)
Έτρωγε τη ζύμη από το πιροσκί και το λουκάνικο το έδινε στα γατιά που της χαϊδευότανε στα πόδια. Η άστεγη. Η ζητιάνα. Η ξελιγωμένη γριά. Εκείνα τα λεφτά, τα θεωρώ ακόμα όχι ελεημοσύνη, αλλά λεφτά καλώς ξοδεμένα. Χάρηκε η γιαγιά, τζιράρισε η τυροπιτού, κάποιοι κολατσίσανε και εγώ αγόρασα-που λέει ο λόγος-ένα μάθημα ανθρωπιάς, ζωοφιλίας,ευγενείας, γενναιοδωρίας...Κοντολογίς ΗΘΙΚΗΣ

Αναγνώστης
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!