Σχεδόν έξι μήνες ο αραβικός κόσμος από τη Βόρειο Αφρική μέχρι τις χώρες του Κόλπου συνταράσσεται.
Η Λιβύη με τη συνδρομή της Δύσης έχει βυθιστεί στον εμφύλιο και επί της ουσίας έχει διχοτομηθεί.
Στη Συρία το καθεστώς Άσαντ επιχειρεί τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης. Περισσότεροι από 700 είναι οι νεκροί τις τελευταίες εννέα εβδομάδες, από τότε δηλαδή που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στη Ντερά.
Είχε προηγηθεί η αιματηρή καταστολή των εξεγέρσεων Σιιτών πολιτών στο Μπαχρέιν από το σουνιτικό καθεστώς, με την πολύτιμη βοήθεια στρατιωτικών δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας.
Στην Υεμένη η κατάσταση παραμένει ρευστή, με τον πρόεδρο να παλινωδεί συνεχώς, αρνούμενος μέχρι στιγμής να υπογράψει την παραίτησή του.
Ακόμα και στις περιπτώσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου που οι επαναστάσεις -κατά άλλους εξεγέρσεις- θεωρούνται πετυχημένες, δεδομένου ότι οδήγησαν στην απομάκρυνση των προέδρων από την εξουσία, η αστυνομική βία εξακολουθεί να είναι έντονη και πολλές από τις διεφθαρμένες και δικτατορικές δομές των καθεστώτων εξακολουθούν να λειτουργούν, παρά την απομάκρυνση Μπεν Αλί και Μουμπάρακ αντίστοιχα.
Στην Τυνησία άνθρωποι όλων των ηλικιών εξακολουθούν να ζητούν τη διάλυση του κόμματος του Μπεν Αλί. Αγωνίζονται στους δρόμους για τα δικαιώματά τους και τονίζουν με κάθε ευκαιρία ότι η μάχη για τη δημοκρατία δεν έχει ακόμα κερδιθεί! Ο δρόμος είναι μακρύς, εντούτοις όπως είπε η Τυνήσια ακτιβίστρια και blogger Lina Ben σε πρόσφατη ομιλία της στην Αθήνα, θα εξακολουθήσουν να παλεύουν μέχρι να πετύχουν τους στόχους τους.
Στην Αίγυπτο η πρόσφατη έκρηξη βίας, με επιθέσεις ακραίων Ισλαμιστών εναντίον Κοπτών, κατέδειξε το πόσο εύκολα μπορούν τα δημοκρατικά αιτήματα της επανάστασης να εκφυλιστούν σε ακραίο φονταμενταλισμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα, Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι καταγγέλλει ότι οι απόπειρες κατάρριψης της επανάστασης συνεχίζονται με αμείωτη ένταση καθώς και ότι το παρόν status quo στην Αίγυπτο δεν είναι βιώσιμο.
Την ίδια ώρα, ζητάει την υιοθέτηση νέου συντάγματος πριν τις εκλογές μαζί με τη διενέργεια εθνικού διαλόγου για τη συμφωνία σε ένα καταστατικό χάρτη.
Ενώ οι δύο πρώτες επαναστάσεις –Τυνησία, Αίγυπτος- θα λέγαμε ότι κατέλαβαν εξ’ απήνης τα καθεστώτα, ιδίως αναφορικά με τη μαζικότητά τους και τους τρόπους οργάνωσης του πλήθους, το καθεστώς Άσαντ στη Συρία αναπτύσσει διαφορετική στρατηγική.
Αντί να κατεβάσει το ίντερνετ, όπως έκαναν οι υπηρεσίες του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο -μία κίνηση που μάλλον λειτούργησε ως μπούμερανγκ, ωθώντας περισσότερους να βγουν στους δρόμους, αντί να μάχονται από τα πληκτρολόγιά τους- κόβουν επιλεκτικά το ηλεκτρικό και το τηλέφωνο στις γειτονιές με τις περισσότερους αντιφρονούντες.
Ένας εκ των στόχων των μυστικών υπηρεσιών είναι και η καταστολή της επιρροής των social media. Ιδιαιτέρως του Facebook και του Τwitter. Σε αυτό το πλαίσιο άνδρες της ασφάλειας απαιτούν από πολίτες να δώσουν τα password στο facebook, προκειμένου να διαγράψουν αντικαθεστωτικά σχόλια και να αναρτήσουν στη συνέχεια φίλοκαθεστωτικά. Παράλληλα, οργανώνουν τις δικές τους εκστρατείες προπαγάνδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μετά από έξι μήνες επαναστάσεων, εξεγέρσεων και ενός πολέμου, μάλλον βιαστήκαμε να μιλήσουμε για αραβική άνοιξη. Το λουλούδι της δημοκρατίας απαιτεί τελικά πολύ αίμα και αγώνες για να ανθίσει…
http://topontiki.gr/article/17275
