την ολοκλήρωση της διαδικασίας λήψης αίματος και άλλων στοιχείων από συγγενικά τους πρόσωπα.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», σε δύο περιπτώσεις δεν δόθηκε αίμα για σκοπούς ταυτοποίησης επειδή οι συγγενείς επέμεναν να τύχουν λεπτομερούς ενημέρωσης για τον ακριβή σκοπό που τους ζητήθηκε να δώσουν αίμα.
Ανάμεσα σε αυτούς που θάφτηκαν άρον-άρον περιλαμβάνονται και 25-28 πολίτες και αστυνομικοί που αντιστάθηκαν κατά του πραξικοπήματος καθώς και λοκατζήδες οι οποίοι έλαβαν μέρος στη μάχη για κατάληψη του Προεδρικού Μεγάρου.
Οι συγγενείς των αντιστασιακών και των καταδρομέων, εκτός από γενετικό υλικό, έδωσαν στοιχεία και πληροφορίες όσον αφορά πιθανά κατάγματα στα οστά, την οδοντοστοιχία, το ύψος κ.λπ., τα οποία θα βοηθήσουν την όλη διαδικασία. Το έργο των εκταφών δεν θα αναλάβει η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) αλλά επιστήμονες οι οποίοι εργάζονται στη ΔΕΑ υπό την προσωπική τους ιδιότητα.
Σκοπός είναι να γίνει επιστημονική εργασία, ώστε, να μη διαταραχθούν τα λείψανα (όσα εξ αυτών δεν διαταράχθηκαν ήδη) από το γεγονός ότι κάποιοι θάφτηκαν ο ένας πάνω στον άλλο ή και από πιθανές μετακινήσεις.
Συγγενείς θεωρούν ότι το ζήτημα πρέπει να λήξει ώστε να θάψουν τα παιδιά τους σε οικογενειακούς τάφους ή στις κοινότητες από τις οποίες προέρχονται. Εξάλλου, κάποιοι επιδιώκουν να διαπιστώσουν κατά πόσο τα παιδιά τους εκτελέστηκαν ή έπεσαν στη μάχη, ενώ υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν ότι είναι πιθανό να πουλήθηκαν παράνομα κάποιοι τάφοι στους οποίους είχαν θαφτεί κυρίως αντιστασιακοί.
Χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατούσε τότε το 1974 ήταν και η περιγραφή του νεκροθάφτη Πάμπου Αλκιβιάδη, ο οποίος ανέφερε ότι μαζί με τους αντιστασιακούς θάφτηκε και ένα εφτάχρονο κοριτσάκι το οποίο χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα, όπως και η περίπτωση του Κυριάκου Κυριάκου: Πάνω από ένα τάφο τοποθετήθηκε σταυρός με το όνομά του αλλά η αδελφή του τον πέταξε γνωστοποιώντας ότι ήταν μεν τραυματίας αλλά επιβίωσε.
