Αχ, «Λόγια, λόγια, λόγια»... Κι από δίπλα, ανά τους αιώνες παραστάσεων και φιλολογικών αναλύσεων, προβολές κι αναφορές στον σχετικισμό, τον υπαρξισμό, τον σκεπτικισμό, ακόμη και στο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα δια στόματος Φρόιντ αυτοπροσώπως... «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, πρίγκηπα της Δανιμαρκίας», όπως είναι ο πλήρης τίτλος του έργου, είναι, βέβαια, μια από τις πιο γνωστές και πολυπαιγμένες σαιξπηρικές τραγωδίες. Και θεωρείται και μια από τις πιο ανοικτές σε ερμηνείες και σκηνοθετικές προσεγγίσεις, εξαιτίας κυρίως του δραματουργικού –για την εποχή που γράφτηκε– παραδόξου που θέλει τη δράση να μην συμβαίνει επί σκηνής, αλλά να μεταφέρεται/ μεθερμηνεύεται πρωτίστως μέσω των διάσημων μονολόγων των ηρώων του έργου. Αυτό, λοιπόν, το μακρύτερο (τετράωρο και βάλε) έργο του Σαίξπηρ, που σπανιότατα παρασταίνεται ολόκληρο, επέλεξε η θεατρική ομάδα «5η Εποχή» για το φετινό καλοκαίρι. Με την έμφαση να δίνεται στην πολιτική διάσταση του «Άμλετ», με τη φθορά, την εξουσιομανία και την έκπτωση αξιών να πρωταγωνιστούν, η παράσταση, που μετά την αθηναϊκή πρεμιέρα θα περιοδεύσει ανά τη χώρα, βασίζεται στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, τη σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, ενώ τον ταλανισμένο διανοούμενο πρίγκηπα της Δανιμαρκίας υποδύεται ο Αιμίλιος Χειλάκης.
