Δε με παίρνει να πω και πολλά για τη δυσκολία των μέχρι τώρα θεμάτων καθώς είμαι από αυτούς που εξετάστηκαν σε μία χρονιά (2009) με εύκολα θέματα.
Έχω όμως να κάνω κάποιες επισημάνσεις και να καταθέσω κάποιες σκέψεις για τις αντιδράσεις μαθητών - γονέων - καθηγητών αυτές τις ημέρες. Έζησα και εγώ στιγμές αγωνίας τότε καθώς δεν ήμουν από τους άριστους. Στο δεύτερο μάθημα που έδωσα πήρα 8 (Μαθ. Γ.Π.). Είχα όμως πίστη στο Θεό και ανθρώπους δίπλα μου που με ενθάρρυναν. Κατέληξα τελικά να πάρω 14650 μόρια και να περάσω στην Σχολή που ήθελα. Αυτό που κατάλαβα από την περιπέτειά μου, ήταν ότι η γκρίνια και η απογοήτευση δεν βοηθούν πουθενά. Το μόνο που βοηθάει είναι να βάλεις το κεφάλι κάτω και να διαβάζεις. Όσο μπορεί ο καθένας. Κανένας δεν μας υποσχέθηκε ότι τα θέματα θα είναι εύκολα ή μέτρια ή δύσκολα. Μεγάλωσα μαθαίνοντας ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Απαιτείται να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο και αν έρθει το καλύτερο, είναι καλοδεχούμενο. Έτσι έγινε και με την οικονομική κρίση και το Δ.Ν.Τ.. Δεν θα εξετάσω το ποιος φταίει, ποιος «τα 'φαγε», ποιος έταζε λαγούς με πετραχήλια. Άλλωστε ο κοινός νοήμων νους δε θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει τα αυτονόητα σε αυτή τη ρημαδοχώρα όπως την κατάντησαν. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε και την αλήθεια. Οι Έλληνες είχαν μάθει σε μία άνεση και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα για αυτό. Ο άντρας έπαιρνε αυτοκίνητο στη γυναίκα χωρίς να το χρειάζεται, απλά για να πάει για ψώνια και να μην το ξεσηκώνει το απόγευμα που είτε θα έβλεπε το ματς, είτε θα ξεκουραζόταν από την ύπνο. Ο πατέρας έπαιρνε μηχανάκι στον 16χρονο «μαντραχαλά» του για να κάνει φιγούρα στις κοπελιές. Το καλοκαίρι, κατευθείαν όλοι να πάρουν διακοποδάνεια καθώς δεν μας φτάνει μία εβδομάδα και θέλουμε να την αράξουμε για κανένα μήνα στην Κρήτη. Και άλλα πολλά «ων ουκ έστι αριθμός». Δε νομίζω να υπάρχουν διαφωνίες σε αυτά. Το συμπέρασμα όμως από τα παραπάνω είναι πως ο Έλληνας είναι καλοπερασάκιας. Μπορεί όχι όλοι, αλλά όποιος είχε έναν ικανοποιητικό μισθό «έκανε τη ζωή του». Με μία λέξη αυτό περιγράφεται ως απληστία. Το γιατί φάνηκε, όταν τα προνόμια και οι ευκολίες κόπηκαν. Τώρα ο πατέρας δεν παίρνει αρκετά χρήματα (ή και καθόλου) ώστε η γυναίκα να έχει αυτοκίνητο, ο «κανακάρης» να έχει μηχανάκι και το καλοκαίρι να πάρουμε δάνειο γιατί τα λεφτά δεν επαρκούν για να το αποπληρώσουμε. Έτσι και τώρα με τις Πανελλήνιες. Δεν ξαναμπαίνει το εύκολο θέμα (ασχέτως αν θέλουν να κόψουν) και θα μπει το δύσκολο. Παρόλο που άδικα έρχονται οι δυσκολίες νομίζω πως πρέπει να προσαρμοζόμαστε γιατί αλλιώς θα μείνουμε πίσω. Ασχέτως αν εσείς οι εξεταζόμενοι έχετε σήμερα θέματα πιο δύσκολα από του 2009, πρέπει να προσαρμοστείτε. Να διαβάσετε περισσότερο. Δεν τα γράφω αυτά για να αποδείξω πως κάποιος είμαι και κάνω τον μεγάλο αδερφό. Τα γράφω αυτά γιατί η ίδια η ζωή τα αποδεικνύει. Όσο διαρκούν οι δυσκολίες πρέπει να προσαρμόζεσαι, και αν έρθει το εύκολο τότε αυτό είναι καλοδεχούμενο. Θα ήθελα τα γραφόμενά μου να μην εκληφθούν ως παραινέσεις - υποδείξεις αλλά ως άποψη κάποιου που βρίσκεται κοντά στα 18 και μπορεί να καταλάβει αυτούς που δίνουν εξετάσεις. Και κλείστε και κανένα laptop ρε μάγκες! Σας εύχομαι καλή συνέχεια.
Ένας 20χρονος φοιτητής
