Δεκάδες εταιρείες σπεύδουν να υπαχθούν στους πτωχευτικούς νόμους, για να προστατευθούν, ενώ άλλες απλώς διαλύονται. Μεγάλα ονόματα των επιχειρήσεων ασφυκτιούν ή περνούν στην ιστορία. Και οι ενδείξεις είναι ακόμη πιο αρνητικές: Οι επιχειρήσεις που κλείνουν αφήνουν πίσω χρέη και απλήρωτους προμηθευτές, διαμορφώνοντας ένα τσουνάμι απαιτήσεων που απειλεί να πλήξει όλο το εμπορικό κύκλωμα.
Διάλυση
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του σούπερ μάρκετ Ατλάντικ με τους 3.500 προμηθευτές, στους οποίους οφείλει περισσότερα από 126 εκατ. ευρώ. Το ναυάγιο της συναινετικής λύσης στο Πρωτοδικείο πριν από μερικές ημέρες έφερε την κατάθεση δήλωσης για παύση πληρωμών από την πλευρά της αλυσίδας (δηλαδή μία έμμεση αίτηση πτώχευσης) και τώρα όλοι φοβούνται το επίσημο λουκέτο. Εάν όμως η επιχείρηση βαρέσει κανόνι , η… οβίδα θα σκάσει στα λογιστήρια των εκατοντάδων προμηθευτών που την τροφοδοτούσαν. Στην αγορά λέγεται ότι περισσότερες από 1.000 προμηθεύτριες εταιρείες αντιμετωπίζουν άμεσα έναν τέτοιο κίνδυνο, καθώς είναι μικρομεσαίου μεγέθους και δεν έχουν άλλο τρόπο να καλύψουν τη ζημιά.
Σε αντίθεση με τις πολυεθνικές και τους μεγάλους ομίλους που διέκοψαν την τροφοδοσία στην Ατλάντικ όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα, οι «μικροί» συνέχισαν να δίνουν προϊόντα ελπίζοντας ότι μεταγενέστερα τα πράγματα ίσως να πήγαιναν καλύτερα και πως θα μπορούσαν κάτι να διεκδικήσουν. Τώρα όμως βλέπουν το ενδεχόμενο αυτό να απομακρύνεται και το ενδεχόμενο του δικού τους λουκέτου να πλησιάζει. Τι κι αν αυτοί στήριξαν την Ατλάντικ, που έζησε μερικούς μήνες παραπάνω στηριζόμενη στα δικά τους προϊόντα (από 30.000 προϊόντα στις καλές εποχές, το τελευταίο διάστημα πουλούσε κάπου 10.000).
Το ενδεχόμενο μιας «βόμβας Ατλάντικ» λοιπόν μπορεί να φτάσει μέχρι και τις τράπεζες, στις οποίες θα σκάσουν κόκκινα δάνεια και φέσια, καθώς οι οφειλές προς τους μικρομεσαίους προμηθευτές φτάνουν τα 50 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι εκτός από τα 146 εκατ. που χρωστά σε προμηθευτές, η Ατλάντικ έχει συνολικές οφειλές 220 εκατ., στα οποία περιλαμβάνονται και χρέη προς τα Ταμεία και τις ΔΟΥ.
Ένα πρόβλημα αντίστοιχου μεγέθους, και με αντίστοιχες συνέπειες, είναι αυτό του Alter, το οποίο είχαμε επισημάνει στο αφιέρωμά μας στα media. Σημειώστε: οι συνολικές τραπεζικές υποχρεώσεις -μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες - αθροιστικά ανέρχονται στο ποσό των 229 εκατ. ευρώ, ενώ το σύνολο των υποχρεώσεων αγγίζει τα 552 εκατ. ευρώ.
Εδώ το πρόβλημα είναι ότι ο σταθμός έχει τεράστιες οφειλές (άνω των 150 εκατ.) προς διαφημιστικές εταιρείες και media shops , όπου θα μετακυλιστεί η ζημιά σε περίπτωση λουκέτου (που όλοι θεωρούν πλέον πολύ πιθανό). Δηλαδή είτε τη ζημιά θα πληρώσουν οι πελάτες ή θα σκάσει πάλι στις τράπεζες…
Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πλέον σε όλους τους κλάδους. Ιδιαίτερα δε σε αυτούς που δεν πωλούν είδη πρώτης ανάγκης ή και σε επιχειρηματικούς ομίλους που στήθηκαν την εποχή της υπερκατανάλωσης και του εύκολου δανεισμού. Καθώς η ζήτηση υποχωρεί τα καταστήματα μένουν άδεια και καθώς οι καθημερινές υποχρεώσεις γίνονται πλέον υπέρογκες, τα λουκέτα είναι καθημερινό φαινόμενο. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, 1.200 επιχειρήσεις έχουν κάνει αίτημα υπαγωγής στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 99 (προστασία από τους πιστωτές), ενώ οι 13 εξ αυτών είναι εισηγμένες. Πρόκειται για τις: Νεώριο Σύρου (10/3/2011), Ridenco (14/9/2010), Αττικάτ (6/9/2010), ΣΑΟΣ (18/8/2010), Ατλάντικ (12/7/2010), Έδραση - Ψαλλίδας (6/7/2010), Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες (31/5/2010), Αφοί Μεσοχωρίτη (18/3/2010), Microland (15/1/2010), Altec (15/1/2009), Lannet (9/1/2009), Betanet (24/10/2008), Θεμελιοδομή (6/3/2005).
Ωρολογιακή βόμβα
Αν ρίξουμε μια ματιά στους κλάδους, η οικοδομή, όπως φαίνεται και από τον προηγούμενο κατάλογο, είναι αυτή που ίσως έχει πληγεί περισσότερο απ’ όλους. Με τέσσερις εισηγμένες (Αττικάτ, Έδραση, Betanet, Θεμελιοδομή) στο άρθρο 99 και εκατοντάδες άλλες να αιμορραγούν ή να έχουν αναστείλει τις εργασίες τους, ο κλάδος διαμορφώνει ωρολογιακή βόμβα για την οικονομία, της οποίας συνιστά περίπου το 25%. Σύμφωνα με πληροφορίες, αίτηση για ένταξη στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα υπέβαλε πρόσφατα λόγω των οικονομικών της προβλημάτων και η κατασκευαστική εταιρεία Κ. Κουρτίδης Α.Ε., η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πρώτο έργο ΣΔΙΤ της χώρας που είχε αναλάβει προ διετίας.
Μεγάλη είναι η κρίση και στον κλάδο των ηλεκτρικών συσκευών και ηλεκτρονικών προϊόντων. Η πτώση της ζήτησης και η όξυνση του ανταγωνισμού έχει φέρει σε δύσκολη θέση πολλές άλλοτε λαμπρές επιχειρήσεις. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα άδεια καταστήματα των χιλιάδων τετραγωνικών που στήθηκαν πριν από μερικά χρόνια στα malls. Σήμερα, ειδικά τις καθημερινές, οι υπάλληλοι είναι περισσότεροι από τους πελάτες. Και βέβαια ανησυχούν και αυτοί για το μέλλον. Με την FNAC να έχει εγκαταλείψει την ελληνική αγορά, πολύ λίγες αντέχουν. Και αυτές μετά από περικοπές. Η Dixon’s (που έχει πάρει τον Κωτσόβολο) είναι μία από αυτές, και στέκει χάρη στο ξένο know how, ενώ το Πλαίσιο είναι το ελληνικό παράδειγμα.
Πιο πίσω, η εικόνα δεν είναι τόσο καλή.
Η Ηλεκτρονική Αθηνών, αν και δηλώνει ότι αντέχει, συζητά σοβαρά το θέμα μιας σημαντικής κεφαλαιακής ενίσχυσης, ενώ η Expert Hellas , θυγατρική (και κεντρικός μέτοχος) της Εικόνα -Ήχος, κατέθεσε τον Μάρτιο στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αίτηση για υπαγωγή της στο άρθρο 99. Η Expert Hellas επέλεξε την προστασία του νόμου προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας εξαιτίας των επισφαλειών των μελών του δικτύου της. Η κίνηση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου όμως γίνεται σε προβληματικό περιβάλλον καθώς η γενικής συνέλευση της περασμένη εβδομάδας, που επρόκειτο να λάβει τη σχετική απόφαση, αναβλήθηκε λόγω του ότι ο εκπρόσωπός της απουσίαζε στο εξωτερικό…
Στον κλάδο των ηλεκτρονικών όλοι περίμεναν κάποιες αναγκαστικές συγχωνεύσεις. Περίπου ό,τι και στις τράπεζες. Τα μεγάλα deals όμως δεν ήρθαν και οι πρωταγωνιστές εξακολουθούν να επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στο να διευρύνουν τα μερίδια αγοράς τους περιμένοντας να κυριαρχήσουν με μάχες προσφορών και εκπτώσεων σε βάρος των συνεταιρισμών και των μικρών καταστημάτων. Και σε αυτή τη στρατηγική όμως, που αποσκοπεί σε λίγους και καλούς, όταν κατακάτσει η σκόνη της κρίσης οι μέρες είναι πλέον μετρημένες. Και ο φόβος παραμένει ότι η διάρκεια της κρίσης θα είναι πολύ μεγαλύτερη των αντοχών.
Καταστροφή
Ο χώρος του οικιακού επίπλου πλήττεται αντίστοιχα. Οι προσφορές και οι εκπτώσεις ακόμη και στις αλυσίδες χαμηλού κόστους έχουν φτάσει τις τιμές πρόσκτησης, ενώ τα λειτουργικά των καταστημάτων παραμένουν τεράστια. Στη διετία 2009 - 2010 η πτώση της ζήτησης έφτασε το 40%, ενώ και η φετινή χρονιά ξεκίνησε αρνητικά επηρεάζοντας μεγάλους ομίλους, όπως ο Φουρλής (ΙΚΕΑ), αλλά και η SΑTO (Εντός), που αναγκάστηκε να πουλήσει δύο θυγατρικές της στο εξωτερικό προκειμένου να μειώσει τον τραπεζικό της δανεισμό. Ακόμη και η πιο «μαζεμένη» Βαράγκης έχει αλλάξει άρδην στρατηγική εστιάζοντας τη δραστηριότητά της στη σχεδίαση και εξαγωγή μεγάλων παραγγελιών στο εξωτερικό.
Στην ένδυση και υπόδηση η υποχώρηση της ζήτησης από το φθινόπωρο του 2008 έως σήμερα φαίνεται να πλησιάζει ακόμη και το 50%. Περίπου 10% - 15% των καταστημάτων που υπήρχαν τα τελευταία τρία χρόνια έχει απλά κλείσει. Τη νύφη πληρώνουν τα καταστήματα ενδυμάτων πολυτέλειας, αλλά και τα δίκτυα των μεγάλων αλυσίδων που έκλεισαν πολλά ζημιογόνα σημεία πώλησης. Πιο κάτω τα πράγματα είναι πιο τραγικά με τα μαγαζιά της γειτονιάς να ξεπουλούν το εμπόρευμα και τους ιδιοκτήτες να περιμένουν τη συνταξιοδότηση. Ακόμη και ο όμιλος Βάρδα αναγκάστηκε σε αλλαγή στρατηγικής, μαζεύοντας άρδην την εξάπλωση των περασμένων ετών, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην Sprider, η οποία μετά τη νέα πτώση της τάξης του 20% από την αρχή της χρονιάς στις πωλήσεις κλείνει καταστήματα (ανοίγοντας όμως και μερικά νέα) και ετοιμάζεται να εγκρίνει ομολογιακό δάνειο 26 εκατ. στο τέλος του μήνα για να διαφυλάξει τη ρευστότητά της. Μία μαύρη σελίδα στον κλάδο γράφτηκε για τον όμιλο των αδελφών Γλου, ιδιοκτητών της ομώνυμης αλυσίδας, αλλά και της αντιπροσωπείας των Puma.
Το «κόκκινο όνειρο»
Πριν από λίγους μήνες η Puma Hellas ήταν μια από τις πλέον επιτυχημένες θυγατρικές του γνωστού πολυεθνικού κολοσσού παραγωγής αθλητικών ειδών. Έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι επικεφαλής του ξένου ομίλου. Οι Έλληνες διαχειριστές της επιτυχίας, οι αδελφοί Γλου, μέσα από το πέρασμα της ελληνικής Puma από τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό είχαν φτιάξει ένα μεγάλο όνομα, που παράλληλα βοηθούσε και την ελληνική φίρμα χαμηλού κόστους Glou. Όλα όμως έχουν ένα (άσχημο) τέλος.
Η ανακοίνωση της Puma AG τον περασμένο Οκτώβριο ότι «υπάρχουν υποψίες για οικονομικές ατασθαλίες στην Puma Hellas, οι οποίες διαπρά-χτηκαν από τον τοπικό συνεργάτη της εταιρείας», προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Και οδήγησε στη διενέργεια διαχειριστικού ελέγχου.
Η δημοσιοποίηση της επαναδια-τυπωμένης οικονομικής κατάστασης της Puma Hellas για το 2009 αποκάλυψε το μέγεθος του ζητήματος: οι ζημιές προ φόρων διαμορφώθηκαν στα 102,6 εκατ. ευρώ και οι πωλήσεις στα 64,3 εκατ. ευρώ, όταν βάσει του αρχικού ισολογισμού (ΦΕΚ 8060/20-7-2010) τα κέρδη προ φόρων είχαν ανέλθει στα 1,5 εκατ. ευρώ και οι πωλήσεις τα 73,7 εκατ. ευρώ. Σε επίπεδο υποχρεώσεων, το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 128 εκατ. ευρώ, με 26 εκατ. ευρώ να αφορούν βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις προς τράπεζες. Τώρα το ναυάγιο της Puma απειλεί να βυθίσει όλο το οικοδόμημα του «ελληνικού ονείρου» που είχαν βάψει στα κόκκινα οι Γιώργος και Αντώνης Γλου, που πρόσφατα απομακρύνθηκαν από τη διοίκηση.
Ακόμη όμως και για την πολύ πιο ισχυρή οικογένεια Κουτσολιούτσου, των Folli Follie και των ΚΑΕ, τα πράγματα είναι σκληρά. Πρόσφατα αναζήτησαν μία κινεζική ένεση (ρευστότητα ύψους 84,5 εκατ. ευρώ) ώστε να ανακουφίσουν τον υψηλό δανεισμό του ομίλου, αλλά και να διαμορφώσουν προοπτικές ανάπτυξης τόσο στην εγχώρια όσο και στην κινεζική αγορά. Αυτό βέβαια δεν έγινε με νέο δανεισμό, αλλά με την είσοδο της κινεζικής εταιρείας συμμετοχών Fosun με 9,5% στο μετοχικό της κεφάλαιο. Οι λεπτομέρειες της συνεργασίας και οι προθέσεις του στρατηγικού επενδυτή θα αναλυθούν στις 18 Μαΐου, όταν στελέχη της Fosun θα βρεθούν στην Ελλάδα. Για την ιστορία, ο όμιλος Folli Follie έκλεισε το 2010 με σταθερές πωλήσεις (στα 989,6 εκατ. ευρώ έναντι 992,5 εκατ. το 2009), αλλά με μείωση κερδών κατά 26,1%, όταν ο καθαρός δανεισμός του διαμορφωνόταν στα 652,2 εκατ. ευρώ, επιδεινούμενος στο δ’ τρίμηνο του έτους.
Malls κατά εμποράκου
Προφανώς, η μάχη του παραδοσιακού εμπορίου θα κριθεί στον πόλεμο μεταξύ καταστημάτων του δρόμου και εμπορικών κέντρων, με τα malls των εισηγμένων (The Mall, Golden Hall και Mediterranean Cosmos της Lamda Development [δηλαδή Λάτσης], το Athens Heart της Pasal [δηλαδή Θεοδωρίδης] και το Avenue της SANYO Συμμετοχών) να βλέπουν χαμηλότερα ποσοστά πτώσης του τζίρου τους. Άραγε θα επικρατήσουν; Ενδιαφέρον εδώ έχει η περίπτωση του Athenian Capito l του ομίλου Χα-ραγκιώνη που άνοιξε μεσούσης της κρίσης στην δοκιμαζόμενη και μεταλλασσόμενη γειτονιά της οδού 3ης Σεπτεμβρίου…
Οι απώλειες του Τύπου
Και ο Τύπος όμως είχε τις απώλειές του, εν αναμονή ακόμη μεγαλύτερων. Αναμένοντας την «τελική λύση» για το Alter, πέντε εισηγμένες του προβληματικού κλάδου πέρασαν στην κατηγορία της επιτήρησης, λόγω των κακών τους οικονομικών: Τηλέτυπος (Mega), ΔΟΛ, Πήγασος («Έθνος», «Ημερησία» και λοιπές επιχειρήσεις του ομίλου Μπόμπολα), Τεχνικές Εκδόσεις (πρώην όμιλος Καβαθά και νυν Λυμπέρη) και Τεγόπουλος («Ελευθεροτυπία»). Όμως και αυτές που μέχρι τώρα πήγαιναν καλά, δεν έχουν ανθηρά οικονομικά («Καθημερινή», «Ναυτεμπορική»), ενώ και οι δύο μεγάλοι οίκοι περιοδικών εκδόσεων (Αττικές, ΙΜΑΚΟ) είναι πλέον φαντάσματα της ιλουστρασιόν εποχής. Σαν αποτέλεσμα, οι απολύσεις είναι αθρόες στον κλάδο, ενώ τα κανόνια αναμένονται. Νωρίτερα, τον Ιανουάριο, αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του άρθρου 99 είχε υποβάλει η Motor Press, λόγω αδυναμίας καταβολής δόσης δανείου. Η εταιρεία εκδίδει μεταξύ άλλων την οικονομική εφημερίδα «Χρηματιστήριο», το περιοδικό αγγελιών αυτοκινήτου «Auto Τρίτη», το «Moto Τρίτη», το «Connecting» και το «Φωτοαγγελίες Ακίνητα». Αντίστοιχη αίτηση κατέθεσε στο Πρωτοδικείο της Αθήνας η ιστορική συντηρητική εφημερίδα «Απογευματινή», η οποία έκλεισε.
Χωρίς αυτοκίνητο
Άλλος ένας μεγάλος κλάδος της οικονομίας, το αυτοκίνητο, που αντιπροσωπεύει μια δύναμη περίπου 250.000 εργαζομένων, αλλά και το 11% των κρατικών εσόδων από φόρους, απειλείται με αφανισμό. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε την περασμένη Πέμπτη στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ, η πτώση στις πωλήσεις των αυτοκινήτων συνεχίστηκε και τον Απρίλιο, με αποτέλεσμα, στο τέλος του α’ τετραμήνου του 2011, οι πωλήσεις να παρουσιάζουν μείωση της τάξης του 48,4%, ενώ ειδικά για τα επιβατηγά Ι .Χ. η μείωση ανέρχεται σε 49,1%. Το διάστημα Ιανουαρίου - Απριλίου 2011 κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά 46.740 αυτοκίνητα (καινούρια ή μεταχειρισμένα εξωτερικού), παρουσιάζοντας μείωση 48,4% ως προς την αντίστοιχη περίοδο του 2010. Η εικόνα της μείωσης πωλήσεων μεταξύ 40 και 50% συμβαδίζει και με τα περυσινά αντίστοιχα στατιστικά, διαμορφώνοντας εφιαλτικά σενάρια. Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα, η Toyota, που θεωρείται ηγέτης του κλάδου, τον Απρίλιο πούλησε 943 Ι .Χ. έναντι 1.539 πέρυσι, ενώ στο τετράμηνο πούλησε 4.475 αυτοκίνητα έναντι 9.821 πέρυσι. Η πτώση είναι 38% και 54% αντίστοιχα. Οι φίρμες πολυτελείας αντιμετωπίζουν ακόμη σοβαρότερα θέματα με την ηγέτιδα Mercedes να βρίσκεται στο -64%.
Οι μεγάλες αντιπροσωπείες στηρίζονται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στις υπηρεσίες after sales (συνεργεία κ.λπ.), ενώ για να προφυλαχθούν από τα χειρότερα μειώνουν το κόστος πωλήσεων, κλείνοντας υποκαταστήματα και μειώνοντας δραστικά το προσωπικό. Οι μικρότερες επιχειρήσεις (ιδιαίτερα δε αυτές που άνθησαν τα τελευταία χρόνια πουλώντας πολυτελή μεταχειρισμένα από το εξωτερικό) περιμένουν απλώς να «σπρώξουν το εμπόρευμα», που έχει γίνει απαγορευμένος καρπός λόγω της υψηλής φορολογίας και των τεκμηρίων, και να αλλάξουν επιχειρηματικό αντικείμενο. Αποτέλεσμα: δεκάδες έως εκατοντάδες σιωπηρά λουκέτα σε όλη την Ελλάδα και αντίστοιχη αύξηση της ανεργίας.
Μπορεί να μην υπήρξαν ηχηρά κανόνια, όπως του Απέργη, πρόπερσι στην Κηφισιά, αλλά το πρόβλημα για τους μεγάλους ομίλους ενοικιάσεων και χρονομίσθωσης αυτοκινήτων είναι τεράστιο. Οι πολυεθνικές επιστρέφουν τα «λίζινγκ» των στελεχών τους κατά εκατοντάδες, ενώ εάν τα αυτοκίνητα αυτά δεν μπορέσουν να αξιοποιηθούν το καλοκαίρι σε ενοικιάσεις στα τουριστικά θέρετρα, το πρόβλημα μετά το φθινόπωρο θα είναι τεράστιο. Εξ ου και οι φήμες που κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα για τους μεγάλους ομίλους του κλάδου…
Τηλεπικοινωνίες
Άλλος ένας κλάδος που βρίσκεται σε αμηχανία είναι οι τηλεπικοινωνίες. Ο (γερμανικής πλέον ιδιοκτησίας όμιλος του) ΟΤΕ παραμένει κυρίαρχος σε σταθερή και κινητή, αλλά βλέπει τα νούμερά του να συρρικνώνονται τόσο σε έσοδα και κέρδη όσο και σε αριθμό συνδρομητών. Το πρώτο τρίμηνο του 2011 ο κύκλος εργασιών έπεσε 12% σε σχέση με πέρυσι, ενώ τα λειτουργικά κέρδη μειώθηκαν κατά 35% και τα καθαρά κατά 54%. Όλα αυτά εν μέσω ενός προγράμματος εθελούσιας αποχώρησης και λειτουργικής αναδιοργάνωσης υπό εξέλιξη, σε όλο τον όμιλο, αλλά και πρόσθετα μέτρα μείωσης κόστους ύψους 32 εκατ. ευρώ για τη σταθερή τηλεφωνία στην Ελλάδα, που υφίσταται και τις μεγαλύτερες απώλειες από το ανταγωνισμό.
Η Wind μετά το πέρασμα του Σαουίρις, που έχασε απίστευτο χρήμα στην Ελλάδα, προχωρεί ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης για τον υπερβολικά υψηλό δανεισμό της. Θεωρητικά η εταιρεία κατόρθωσε να την αναλάβουν νέοι μέτοχοι, οι οποίοι όχι μόνο μηδένισαν τον δανεισμό, αλλά επένδυσαν άλλα 420 εκατ. ευρώ. Πιστεύοντας στο ότι το μερίδιο αγοράς του 20% μπορεί να αποδώσει στο μέλλον. Το ίδιο βέβαια είχαν πιστέψει και άλλοι κατά το παρελθόν…
Η Vodafone, έχοντας υποστεί τεράστια πελατειακή συρρίκνωση, αλλά και κούρεμα στα έσοδά της, επιχειρεί μια ανανέωση με νέα διοίκηση υπό τον Γλαύκο Περσιάνη, που ανέλαβε τα ηνία της επιχείρησης την περασμένη εβδομάδα από τον Νίκο Σoφοκλέους. Να δούμε τελικά ποιος θα κερδίσει καλύτερα τον τίτλο του «Χάρι Πότερ». Αυτός ή ο Νάσος Ζαρκαλής της Wind;
Και ο νοών νοείτω, γιατί ενώ όλοι περίμεναν συγχωνεύσεις μεταξύ των εναλλακτικών και των μεγάλων παρόχων (οικονομίες κλίμακας στο πελατολόγιο και στις επενδύσεις), η καθυστέρηση που έχει προκύψει και εδώ φέρνει τις εταιρείες σε δύσκολη θέση. Από τους εναλλακτικούς, η CYTA έχει τις «οικονομικές πλάτες» του κυπριακού τηλεπικοινωνιακού οργανισμού ΑΤΗΚ, η Forthnet μαζεύει τις αρνητικές ταμειακές ροές της από τα έσοδα της Nova, ενώ η Hellas On Line βρίσκεται σε διαδικασία αύξησης του μετοχικού της κεφαλαίου. Και μετά το χάος…
http://topontiki.gr/article/16825
