Η ύπαρξη ΠΑΥ σε όλη σχεδόν τη νότια Σαλαμίνα (από όρμο Κανακίων έως τη Γυάλα) εγκυμονεί τους εξής κινδύνους:
Εκτός από τη διατήρηση των υπαρχουσών δίνει τη δυνατότητα εγκατάστασης νέων μονάδων και επέκτασης των υφιστάμενων, προβλέποντας εκτάσεις για μελλοντική μίσθωση.
Η χωροθέτηση ΠΟΑΥ επιτρέπει μεταξύ άλλων και έντονες παρεμβάσεις στις παράκτιες ζώνες. Συγκεκριμένα επιβάλλεται η εξασφάλιση χερσαίας έκτασης εντός της οποίας εγκαθίστανται οι συνοδές υποδομές , οι οποίες περιγράφονται από την ΚΥΑ (εγκαταστάσεις ελλιμενισμού, φυλάκια, δρόμοι πρόσβασης, χώροι παραμονής προσωπικού, αποθήκες τροφίμων, αποθήκες υλικών, σιλό, κλίβανοι αποτέφρωσης, εγκαταστάσεις επεξεργασίας αποβλήτων, χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, αντλιοστάσιο, υπόστεγα, συνεργεία επισκευών) Κάποιες από αυτές τις εγκαταστάσεις μπορούν να κατασκευαστούν εντός αιγιαλού, μιας και η ΚΥΑ επιβάλλει την τροποποίηση των διατάξεων περί αιγιαλού ώστε να διευκολύνονται οι αδειοδοτήσεις των μονάδων.
Εκτός των συνοδών όμως προβλέπονται και υποστηρηκτικές χερσαίες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν εκτροφή εντός δεξαμενών, παραγωγή γόνου, προπάχυνση ιχθύων κ.α και σε απόσταση έως 1000 μέτρα από την ακτή.
Προβλέπεται η επέκταση οδικού δικτύου με σκοπό την εξυπηρέτηση των μονάδων με ότι και αν αυτό συνεπάγεται.
Οι αποστάσεις των κλωβών από τις ακτές μπορεί να είναι ακόμα και 250 μέτρα αν είναι οστρακοκαλλιέργεια.
Η παρούσα ΚΑΥ επιβάλλει αναμόρφωση των προδιαγραφών για τον μελλοντικό Χωροταξικό σχεδιασμό, Πολεοδομικό σχεδιασμό, καθώς και εναρμόνιση των Ρυθμιστικών σχεδίων για την Αθήνα ώστε να εξυπηρετούν και να υποστηρίζονται οι κατευθύνσεις της ΚΑΥ. Άρα λοιπόν όποια μελλοντική νομοθετική προσπάθεια με περιβαλλοντικό προσανατολισμό θα είναι ανέφικτη.
Το «νομοθέτημα» αυτό, το οποίο θα αλλάξει μη–αντιστρέψιμα την ταυτότητα των περιοχών, το περιβάλλον τους, την ανάπτυξή τους και την ποιότητα ζωής χιλιάδων κατοίκων, διαμορφώθηκε χωρίς καμία εμπλοκή της τοπικής αυτοδιοίκησης α΄ ή β΄ βαθμού, ενώ η θεσμοθέτησή του θα γίνει, όχι μέσω της ψήφισής του στη βουλή, αλλά με την υπογραφή μιας Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Έτσι, στην δημοκρατική Ελλάδα του 2011 (και όχι σε κάποια δικτατορία της Αφρικής) οι πολίτες δεν είχαν, ούτε θα έχουν, καμία συμμετοχή μέσω των αιρετών τους εκπροσώπων σε μια τόσο σημαντική διαδικασία.
Ακριβώς το αντίθετο ίσχυσε για τις εταιρίες ιχθυοκαλλιέργειας: Κατόπιν σχετικής απόφασης των πρώην Υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ και Αγρ.Αν.&Τρ., η σύνταξη της υποστηρικτικής Μελέτης του «νομοθετήματος» ανατέθηκε από τον ίδιο το Σύνδεσμο Ελληνικών Θαλασσοκαλλιεργειών στην εταιρία Εργαστήρια Σύμβουλοι Α.Ε. και στην εταιρία APC, η οποία έχει στο πελατολόγιο της όλες τις μεγάλες εταιρίες ιχθυοκαλλιέργειας της χώρας (Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς, Δίας, Νηρευς, Σελόντα κ.α.). Διευθύνων σύμβουλος της APC είναι ο ιχθυολόγος Ν. Αναγνόπουλος, μέλος της Επιτροπής Δημοσίων Φορέων του ΣΕΘ. Ως ειδίκευση της APC αναφέρεται «η διασύνδεση με εθνικές δημόσιες αρχές», ενώ ως έργο της Επιτροπής Δημοσίων φορέων του Σ.Ε.Θ., «η επικοινωνία των θέσεων του Συνδέσμου με υπουργεία και φορείς». Η μελέτη, αφού εκπονήθηκε από τις δύο εταιρίες, υποβλήθηκε στον ΣΕΘ, εγκρίθηκε από αυτόν και εν συνεχεία κατατέθηκε στα δύο Υπουργεία προκειμένου να προχωρήσουν στη σύνταξη του τελικού νομοθετήματος (βλ. http://www.apc.gr). Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν ότι οι χωρικές κατευθύνσεις που θέτει με την επίκληση «περιβαλλοντικών» και «χωροταξικών» κριτηρίων, ταυτίζονται 100% με την υφιστάμενη άναρχη χωροθέτηση (που υποτίθεται ότι καταστέλλει), εξυπηρετώντας στην πράξη μόνο το κριτήριο της νομιμοποίησης και των οικονομιών κλίμακας των εταιριών ιχθυοκαλλιέργειας.
Και μια ακόμα λεπτομέρεια: Στο Σχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα, αρχικά αναγράφονταν τα ονόματα και των εφτά Υπουργών που συνυπογράφουν την ΚΥΑ. Την όγδοη μέρα της ηλεκτρονικής διαβούλευσης, η τελευταία σελίδα του αίφνης άλλαξε και πλέον αναγράφεται απλώς ότι εκπονήθηκε με πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ σε συνεργασία με το ΥΘΕΝΑΛ, δίνοντας την εσφαλμένη εντύπωση ότι το υπογράφουν μόνον οι Υπουργοί, κ.κ. Μπιρμπίλη, Σηφουνάκης και Διαμαντίδης.
Οι ευθύνες όλων είναι μεγάλες και το μέλλον των τελευταίων μικρών Παραδείσων του νησιού αβέβαιο. Η κληρονομιά μας για το μέλλον αν υλοποιηθούν τα ανωτέρω, θα είναι φτωχότερη και το αποτύπωμα μας στη φύση για άλλη μια φορά βαρύ.
