Πρίν από 13 χρόνια (ιστορία σου λέει το άτομο τώρα!....), είχα την αφέλεια να δώσω γραπτές εξετάσεις ,(τύπου πανελλήνιες τις έλεγαν τότε, αδιάβλητες και δίκαιες, κλπ.…) , μέσο ΑΣΕΠ(φτού κακιά κουβέντα! Στα παιδιά μου την λέξη ΑΣΕΠ , έχω απαγορεύσει να την λένε παρουσία μου…) για να κριθώ αν είμαι ικανή (ή τίμιο παλληκάρι, που λέει το άσμα…) να διοριστώ …
Και ναι πέρασααα…, η χαρά μου μεγάλη, η απογοήτευση όμως ακόμα μεγαλύτερηηηη…..,και αυτό γιατί δεν μας διόρισαν. Τον πρώτο χρόνο ήμουνα ’γιο παιδί , βλαμμένο , πίστευα ότι θέλει κάποιο χρόνο να πάρει η διαδικασία, τον δεύτερο χρόνο αρχίσαμε να ψαχνόμαστε μεταξύ μας αυτοί που είχαμε ίδια τύχη(τύχη-κατάρα ,το ίδιο είναι)και αφού είχε περάσει και ο τρίτος χρόνος, είχαμε βρεθεί,(χαρήκαμε, γελάσαμε, χαζά παιδιά χαρά γεμάτα στυλ), πιστεύαμε ότι η Δικαιοσύνη (κύριοι και κυρίες ένορκοι, όχι λάθος προσφώνηση),θα κάνει τη δουλειά της(;). Και ναι την έκανε , αποφάνθηκε ότι η προκήρυξη ήταν Αντισυνταγματική! (ναι , τόσο σοβαρά ο ασθενής , την βγάζει δεν την βγάζει…), κατεβήκαμε λοιπόν ,( έτσι λέμε εμείς οι επαρχιώτες από την Θεσσαλονίκη) ,στην Αθήνα για πορεία-διαμαρτυρία, ξανακατεβήκαμε, ξανά και ξανά…αλλά….τίποτα…,τα αυτιά και τα μάτια των υπευθύνων κλειστά (λόγω διακοπών ; δεν ξέρω).Και έχουν περάσει 13 χρόνια(θα γίνουν και 14,15,16,…ναι ξέρω να μετράω, μετράει ;)
Και φυσικά δεν έχουμε ακόμα ελευθερωθεί από την ομηρία…
…αυτή η αχαρακτήριστη κατάσταση ΔΕΝ θ’ αλλάξει ποτέ στην Ελλάδα…
…τι να πω ; καταχνιά…έξω άρχισε να βρέχει (βροχή όχι αστεία, από αυτές που καθαρίζουν τις βρομιές του νεοέλληνα στα πεζοδρόμια ), θα ρεμβάσω το φυσικό φαινόμενο και θα σκεφτώ την άγρια χλόη που κάποτε θα σκεπάσει όλα αυτά τα καρκινάκια που μου κλέβουν τη ζωή…
Μία από τους επιτυχόντες-μη διορισθέντες του διαγωνισμού ΑΣΕΠ 1998 για υπουργείο οικονομικών…
Αναγνώστης
