Όμως η σκούπα ( ως αναμενόταν ) ήταν φθαρμένη και παλιά και πήρε μόνο τα χοντρά !
Χρόνια και χρόνια να ζούμε πλάι στο πρόβλημα και κανείς να μην έχει το σθένος να βγει και να το βροντοφωνάξει . Σσσς , ησυχία , ποιος να τολμήσει να ταράξει τη...
σιωπή και τη βολή του . Κι έπρεπε χάριν ενός τυχαίου δραματικού περιστατικού , του άδικου και ξαφνικού χαμού μίας αθώας ανθρώπινης ζωής να «βουήξουν» τα κανάλια της τηλεόρασης , φωνάζοντας ένα χρονίζον πρόβλημα , σαν να γεννήθηκε χθες . Έπρεπε να πάρουν οι γιαγιάδες τα μικρόφωνα στα χέρια τους και να μιλήσουν για το φόβο που επικρατεί στις γειτονιές , για τις ακαθαρσίες που μολύνουν τα κεφαλόσκαλα των σπιτιών τους , για μια κατάσταση «κατεστημένη» που δεν πάει άλλο πια .
Κράτος άναρχο η Ελλαδίτσα μας ( μήπως και δεν το ξέρουμε όλοι?) και το δεχόμαστε γιατί έτσι μας μεγάλωσαν , έτσι ακριβώς μας έμαθαν , να σκύβουμε το κεφάλι , να σιωπούμε , να εθελοτυφλούμε και να νοιαζόμαστε μονάχα για τα εντός της οικίας μας , ώσπου να συμβεί κάτι τρομερό , να γίνει λόγος από τα ΜΜΕ για αυτό , να αρχίσει να αναπαράγεται για λόγους εξυπηρέτησης διαφόρων ειδικών σκοπιμοτήτων και αναγκαστικά πια με βήματα βαριά και ασήκωτα να ξυπνήσει για λίγο μόνο η Κυβέρνηση και οι λοιπές Άρχουσες επικουρικές Διοικήσεις από το βαρύ τους λήθαργο « για να κάνουν κάτι » .
Κι έτσι την επομένη η Ελληνική Αστυνομία εξήγγειλε την « Επιχείρηση σκούπα » για το κέντρο της Αθήνας και τη μεθεπομένη είχε καθαρίσει η ατμόσφαιρα από κάθε μολυσματικό στοιχείο ! Μονάχα που , τα ακάρεα δεν εξοντώνονται απλά και μόνο με ένα ξεσκόνισμα . Αλλά πάλι , το κράτος μας ( το ταλαίπωρο και υπερχρεωμένο ) δεν διαθέτει κονδύλι για την προμήθεια παρασιτοκτόνων ώστε να δώσει μόνιμη λύση καταπολεμώντας το πρόβλημα . Κι έτσι , η σκούπα πήρε μονάχα τα χοντρά , οι κεντρικού δρόμοι και πλατείες της Αθήνας (πασίγνωστα σημεία συνάντησης των γνωστών αγνώστων της παρανομίας ) άστραψαν και έλαμψαν , για να γεμίσουν οι παράδρομοι και οι στοές .
Ακόμα και αν θα έπρεπε ( κακώς! ) να αγνοήσουμε τους περιφερόμενους , άπορους και άστεγους αλλοδαπούς ή μη , τις καλοπληρωμένες και κακοπληρωμένες απανταχού πόρνες , τα κλεφτρόνια και τους βαρόνους του σωματεμπορίου και εμπορίου τοξικών ουσιών , ακόμα και αν θα μπορούσαμε να ζούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας με την καλοφροντισμένη αυταπάτη πως δεν υπάρχουν όλοι αυτοί στο δικό μας κόσμο τον αγγελικά και άδολα πλασμένο , πώς αντέχουμε να αγνοούμε τα άρρωστα παιδιά της ηρωίνης?
Δε χρειάζεται να είναι κανείς καλός και αγαθός άνθρωπος για να πονέσει . Δεν απαιτείται να αντιμετωπίζει κάποιος παρόμοιο πρόβλημα στην οικογένεια ή το στενό φιλικό του περιβάλλον για να ανησυχήσει και να ενδιαφερθεί .
Ψυχές σαν τα κρύα τα νερά που σέρνουν τα βήματά τους καθημερινά στους δρόμους , ξερνώντας , πονώντας , με αγωνία βιαστικοί να συναντήσουν τους αγγελιαφόρους του θανάτου τους .
Είναι εκείνα τα παιδιά με τη χαρακτηριστική φτιασιδωμένη ευγένεια που μας πλευρίζουν στα φανάρια για να ζητήσουν μια μικρούλα βοήθεια ! Αυτά τα δύστυχα παιδιά ενός κατώτερου Θεού που ζουν για να μετρούν τις μέρες του φευγιού τους .
Βγήκαμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε για τα προβλήματα της τσέπης μας . Ορθώσαμε πλακατ , εμείς οι αθώοι και αδικημένοι , απέναντι σε ένα κράτος άναρχο που κυβερνάται από πρόσωπα επώνυμα , τα οποία δια μαγείας γίνονται ανώνυμα κι απρόσωπα όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν βαριές κατηγορίες απάτης και υπεξαίρεσης ολόκληρου κρατικού ταμείου .
Είμαστε γονείς , παιδιά , αδέρφια , συγγενείς και φίλοι ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυτό το τραγικό πρόβλημα της χρήσης τοξικών ουσιών . Κι όμως , δεν βγήκαμε ποτέ στους δρόμους να βροντοφωνάξουμε τη συμφορά . Τι παιδιά μεγαλώνει η Ελλάδα? Ποιο μέλλον την περιμένει? Γιατί δεν ορμούμε όλοι μαζί , σφιχτά πιασμένοι χέρι-χέρι σε μια μεγάλη γροθιά να τους χτυπήσουμε , να γδάρουμε τις σάρκες τους και να τους σύρουμε στο κέντρο της Αθήνας? Αυτούς που αρέσκονται να αποκαλούνται πολιτικοί και εκπρόσωποι του λαού , που έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται στους τηλεοπτικούς σταθμούς και τις ανοιχτές συναντήσεις , μιλώντας επί παντός επιστητού , αραδιάζοντας όρους ακατανόητους για το ευρύ κοινό να μας μπερδέψουν σκόπιμα!
Ούτε ένας απ’αυτούς δεν βγήκε ποτέ να παρουσιάσει ένα ουσιαστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα για την παιδεία .
Ψάχνουμε καθημερινά να βρούμε πώς έφτασε η χώρα μας στο τέλμα και κανείς μα κανείς δεν έχει το σθένος να παρουσιαστεί και να ομολογήσει πως η κατάρα της Ελλάδας μας είναι η έλλειψη παιδείας .
Αν όλα εκείνα τα ταλαίπωρα παιδιά της ηρωίνης είχαν «παιδευτεί» όταν έπρεπε , σήμερα δεν θα’ταν αργοκινούμενα σαρκία στο μονοπάτι του ερέβους .
Πού είναι τα σχολειά της μάθησης της αληθινής , πού είναι οι δάσκαλοι οι χαρισματικοί με τη διάθεση να αφιερωθούν στους μαθητές τους με λατρεία?
Χαλαρωμένα ήθη επικρατούν παντού , χαλαρώσαμε όλοι μας , μαζί με τις χαλαρωμένες μας κοιλιές από την καλοπέραση και την πολυφαγία χαλάρωσαν κι οι σκέψεις μας , οι αποφάσεις μας , ολάκερη η ζωή μας .
Πνίγομαι κι όταν να το φωνάξω προσπαθώ , βουβά βγαίνουν τα λόγια . Κοιτάξτε γύρω σας , είναι κι αυτοί συνάνθρωποί μας , έχουνε την ανάγκη μας , πώς γίνεται τόσο ψυχρά κι απάνθρωπα να τους αγνοούμε και να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχουν? Τι κι αν το πρόβλημα δεν βρίσκεται μέσα στο δικό μας σπίτι? Οι νεκρικές τους όψεις , τα σαπισμένα δόντια , τα πληγιασμένα και ακρωτηριασμένα άκρα τους κραυγάζουν την ανάγκη για βοήθεια , την ανάγκη για ζωή!
Είν’άρρωστοι βαριά κι αντί να τους πάρουμε αγκαλιά και να τους φροντίσουμε όπως τους πρέπει , φτύνουμε στον κόρφο μας όταν τους συναντούμε , μήπως τυχόν και ξορκίσουμε το κακό και δεν μας βρει εμάς αυτή η συμφορά ποτέ . Τους αποφεύγουμε , δεν τους κοιτάμε , αλλάζουμε τη στράτα μας να μην έρθουν κοντά μας , λες και η ασθένεια αυτή είναι κολλητική . Κι έπειτα στην προσπάθειά μας για να τους εξαφανίσουμε , τους αφήνουμε εύκολη λεία στα αυτόφωρα και μπαινοβγαίνουνε στα «σωφρονιστικά ιδρύματα» με σκοπό τι? Να σωφρονιστούν , να βάλουν μυαλό , να μην το ξανακάνουν? Οι άρρωστοι? Είμαστε σοβαροί? Είμαστε άνθρωποι εμείς?
Ντροπή σε όλους μας .
Βέβαια , είναι τεράστια τα κονδύλια που απαιτούνται για τη θεραπεία των τοξικομανών . Βέβαια , ο θάνατός τους κοστίζει συντριπτικά λιγότερο από όσο θα κόστιζε η θεραπεία τους.
Βέβαια , μάθαμε πια όλοι να μετράμε τα πάντα με το χρήμα και τίποτα μα τίποτα δεν πρόκειται να μας κάνει να το αλλάξουμε αυτό.
Αφήνουμε να θυσιάζονται ζωές επειδή η επιβίωσή τους θα στερήσει ένα σημαντικό μέρος απ’τα πλούτη μας .
Αφήνουμε να θυσιάζονται ζωές επειδή παίζονται χοντρά λεφτά κάτω από τα τραπέζια του χονδρεμπορίου ναρκωτικών κι αυτό είναι κέρδος σημαντικά μετρήσιμο , πολύ πιο αναγκαίο κι απαραίτητο από τη σωτηρία ανθρώπινων ψυχών.
Αυτή είναι η κατάντια μας . «Είμαστε όλοι ένοχοι απέναντι στο νόμο» . Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι : θύτες , σιωπώντες , φοβισμένοι και αδιάφοροι .
ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΠΛΗΓΩΝΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ ……………
Γ.Κ.Θ.
Κράτος άναρχο η Ελλαδίτσα μας ( μήπως και δεν το ξέρουμε όλοι?) και το δεχόμαστε γιατί έτσι μας μεγάλωσαν , έτσι ακριβώς μας έμαθαν , να σκύβουμε το κεφάλι , να σιωπούμε , να εθελοτυφλούμε και να νοιαζόμαστε μονάχα για τα εντός της οικίας μας , ώσπου να συμβεί κάτι τρομερό , να γίνει λόγος από τα ΜΜΕ για αυτό , να αρχίσει να αναπαράγεται για λόγους εξυπηρέτησης διαφόρων ειδικών σκοπιμοτήτων και αναγκαστικά πια με βήματα βαριά και ασήκωτα να ξυπνήσει για λίγο μόνο η Κυβέρνηση και οι λοιπές Άρχουσες επικουρικές Διοικήσεις από το βαρύ τους λήθαργο « για να κάνουν κάτι » .
Κι έτσι την επομένη η Ελληνική Αστυνομία εξήγγειλε την « Επιχείρηση σκούπα » για το κέντρο της Αθήνας και τη μεθεπομένη είχε καθαρίσει η ατμόσφαιρα από κάθε μολυσματικό στοιχείο ! Μονάχα που , τα ακάρεα δεν εξοντώνονται απλά και μόνο με ένα ξεσκόνισμα . Αλλά πάλι , το κράτος μας ( το ταλαίπωρο και υπερχρεωμένο ) δεν διαθέτει κονδύλι για την προμήθεια παρασιτοκτόνων ώστε να δώσει μόνιμη λύση καταπολεμώντας το πρόβλημα . Κι έτσι , η σκούπα πήρε μονάχα τα χοντρά , οι κεντρικού δρόμοι και πλατείες της Αθήνας (πασίγνωστα σημεία συνάντησης των γνωστών αγνώστων της παρανομίας ) άστραψαν και έλαμψαν , για να γεμίσουν οι παράδρομοι και οι στοές .
Ακόμα και αν θα έπρεπε ( κακώς! ) να αγνοήσουμε τους περιφερόμενους , άπορους και άστεγους αλλοδαπούς ή μη , τις καλοπληρωμένες και κακοπληρωμένες απανταχού πόρνες , τα κλεφτρόνια και τους βαρόνους του σωματεμπορίου και εμπορίου τοξικών ουσιών , ακόμα και αν θα μπορούσαμε να ζούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας με την καλοφροντισμένη αυταπάτη πως δεν υπάρχουν όλοι αυτοί στο δικό μας κόσμο τον αγγελικά και άδολα πλασμένο , πώς αντέχουμε να αγνοούμε τα άρρωστα παιδιά της ηρωίνης?
Δε χρειάζεται να είναι κανείς καλός και αγαθός άνθρωπος για να πονέσει . Δεν απαιτείται να αντιμετωπίζει κάποιος παρόμοιο πρόβλημα στην οικογένεια ή το στενό φιλικό του περιβάλλον για να ανησυχήσει και να ενδιαφερθεί .
Ψυχές σαν τα κρύα τα νερά που σέρνουν τα βήματά τους καθημερινά στους δρόμους , ξερνώντας , πονώντας , με αγωνία βιαστικοί να συναντήσουν τους αγγελιαφόρους του θανάτου τους .
Είναι εκείνα τα παιδιά με τη χαρακτηριστική φτιασιδωμένη ευγένεια που μας πλευρίζουν στα φανάρια για να ζητήσουν μια μικρούλα βοήθεια ! Αυτά τα δύστυχα παιδιά ενός κατώτερου Θεού που ζουν για να μετρούν τις μέρες του φευγιού τους .
Βγήκαμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε για τα προβλήματα της τσέπης μας . Ορθώσαμε πλακατ , εμείς οι αθώοι και αδικημένοι , απέναντι σε ένα κράτος άναρχο που κυβερνάται από πρόσωπα επώνυμα , τα οποία δια μαγείας γίνονται ανώνυμα κι απρόσωπα όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν βαριές κατηγορίες απάτης και υπεξαίρεσης ολόκληρου κρατικού ταμείου .
Είμαστε γονείς , παιδιά , αδέρφια , συγγενείς και φίλοι ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυτό το τραγικό πρόβλημα της χρήσης τοξικών ουσιών . Κι όμως , δεν βγήκαμε ποτέ στους δρόμους να βροντοφωνάξουμε τη συμφορά . Τι παιδιά μεγαλώνει η Ελλάδα? Ποιο μέλλον την περιμένει? Γιατί δεν ορμούμε όλοι μαζί , σφιχτά πιασμένοι χέρι-χέρι σε μια μεγάλη γροθιά να τους χτυπήσουμε , να γδάρουμε τις σάρκες τους και να τους σύρουμε στο κέντρο της Αθήνας? Αυτούς που αρέσκονται να αποκαλούνται πολιτικοί και εκπρόσωποι του λαού , που έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται στους τηλεοπτικούς σταθμούς και τις ανοιχτές συναντήσεις , μιλώντας επί παντός επιστητού , αραδιάζοντας όρους ακατανόητους για το ευρύ κοινό να μας μπερδέψουν σκόπιμα!
Ούτε ένας απ’αυτούς δεν βγήκε ποτέ να παρουσιάσει ένα ουσιαστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα για την παιδεία .
Ψάχνουμε καθημερινά να βρούμε πώς έφτασε η χώρα μας στο τέλμα και κανείς μα κανείς δεν έχει το σθένος να παρουσιαστεί και να ομολογήσει πως η κατάρα της Ελλάδας μας είναι η έλλειψη παιδείας .
Αν όλα εκείνα τα ταλαίπωρα παιδιά της ηρωίνης είχαν «παιδευτεί» όταν έπρεπε , σήμερα δεν θα’ταν αργοκινούμενα σαρκία στο μονοπάτι του ερέβους .
Πού είναι τα σχολειά της μάθησης της αληθινής , πού είναι οι δάσκαλοι οι χαρισματικοί με τη διάθεση να αφιερωθούν στους μαθητές τους με λατρεία?
Χαλαρωμένα ήθη επικρατούν παντού , χαλαρώσαμε όλοι μας , μαζί με τις χαλαρωμένες μας κοιλιές από την καλοπέραση και την πολυφαγία χαλάρωσαν κι οι σκέψεις μας , οι αποφάσεις μας , ολάκερη η ζωή μας .
Πνίγομαι κι όταν να το φωνάξω προσπαθώ , βουβά βγαίνουν τα λόγια . Κοιτάξτε γύρω σας , είναι κι αυτοί συνάνθρωποί μας , έχουνε την ανάγκη μας , πώς γίνεται τόσο ψυχρά κι απάνθρωπα να τους αγνοούμε και να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχουν? Τι κι αν το πρόβλημα δεν βρίσκεται μέσα στο δικό μας σπίτι? Οι νεκρικές τους όψεις , τα σαπισμένα δόντια , τα πληγιασμένα και ακρωτηριασμένα άκρα τους κραυγάζουν την ανάγκη για βοήθεια , την ανάγκη για ζωή!
Είν’άρρωστοι βαριά κι αντί να τους πάρουμε αγκαλιά και να τους φροντίσουμε όπως τους πρέπει , φτύνουμε στον κόρφο μας όταν τους συναντούμε , μήπως τυχόν και ξορκίσουμε το κακό και δεν μας βρει εμάς αυτή η συμφορά ποτέ . Τους αποφεύγουμε , δεν τους κοιτάμε , αλλάζουμε τη στράτα μας να μην έρθουν κοντά μας , λες και η ασθένεια αυτή είναι κολλητική . Κι έπειτα στην προσπάθειά μας για να τους εξαφανίσουμε , τους αφήνουμε εύκολη λεία στα αυτόφωρα και μπαινοβγαίνουνε στα «σωφρονιστικά ιδρύματα» με σκοπό τι? Να σωφρονιστούν , να βάλουν μυαλό , να μην το ξανακάνουν? Οι άρρωστοι? Είμαστε σοβαροί? Είμαστε άνθρωποι εμείς?
Ντροπή σε όλους μας .
Βέβαια , είναι τεράστια τα κονδύλια που απαιτούνται για τη θεραπεία των τοξικομανών . Βέβαια , ο θάνατός τους κοστίζει συντριπτικά λιγότερο από όσο θα κόστιζε η θεραπεία τους.
Βέβαια , μάθαμε πια όλοι να μετράμε τα πάντα με το χρήμα και τίποτα μα τίποτα δεν πρόκειται να μας κάνει να το αλλάξουμε αυτό.
Αφήνουμε να θυσιάζονται ζωές επειδή η επιβίωσή τους θα στερήσει ένα σημαντικό μέρος απ’τα πλούτη μας .
Αφήνουμε να θυσιάζονται ζωές επειδή παίζονται χοντρά λεφτά κάτω από τα τραπέζια του χονδρεμπορίου ναρκωτικών κι αυτό είναι κέρδος σημαντικά μετρήσιμο , πολύ πιο αναγκαίο κι απαραίτητο από τη σωτηρία ανθρώπινων ψυχών.
Αυτή είναι η κατάντια μας . «Είμαστε όλοι ένοχοι απέναντι στο νόμο» . Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι : θύτες , σιωπώντες , φοβισμένοι και αδιάφοροι .
ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΠΛΗΓΩΝΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ ……………
Γ.Κ.Θ.
thebest.gr
