Επιμέλεια: ΗΡΩ ΓΛΑΡΟΥΤα στοιχεία είναι σοκαριστικά και αποκαλύπτουν μια άλλη πτυχή των δραματικών επιπτώσεων που έχει η κυριαρχία των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών στη γεωργία της Ινδίας. Κυριαρχία που έχει οδηγήσει στην επιμόλυνση των γεωργικών εκτάσεων, τη...
δραματική αύξηση του κόστους παραγωγής, τη μείωση του εισοδήματος των μικρών καλλιεργητών και τα τελευταία χρόνια στην εμφάνιση επιδημίας αυτοκτονιών με τρομακτικές διαστάσεις.
Όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγες ημέρες από το Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Παγκόσμια Δικαιοσύνη (Center for Human Rights and Global Justice [CHRGJ]) της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, με τίτλο «Αυτοκτονίες αγροτών, ανθρώπινα δικαιώματα και αγροτική κρίση στην Ινδία», κατά μέσο όρο ένας αγρότης αυτοκτονεί κάθε 30 λεπτά!.
Σήμερα, όπως επισήμανε η διευθύντρια της σχολής και μια εκ των συγγραφέων της έρευνας Smita Narula, «είναι απλά απαράδεκτο να αγνοείται μια τραγωδία επικών διαστάσεων και να συνεχίζεται η λογική ότι πρόκειται απλώς για μπίζνες. Η κυβέρνηση της Ινδίας με τις περιορισμένες παρεμβάσεις της απέτυχε και να εκτιμήσει και να αντιμετωπίσει την κρίσιμη κατάσταση». Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το θέμα έχει πάρει, πλέον, διαστάσεις καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα στη ζωή και στην πρόσβαση σε τροφή και νερό, ενώ καλούν την ινδική κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα για να αντιμετωπίσει την ιδιότυπη γενοκτονία ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της.Αυτοκτονίες και μεταλλαγμένα
Σύμφωνα με τα στοιχεία που αποτυπώνονται στην έρευνα, από το 1995 υπολογίζεται ότι έχουν αυτοκτονήσει περισσότεροι από 250.000 αγρότες. Τα στοιχεία, όπως επισημαίνουν οι συντάκτες, δεν είναι ακριβή, αφού οι ινδικές αρχές έχουν αποτύχει ακόμα και να εκτιμήσουν επαρκώς το μέγεθος της κρίσης, με τις στατιστικές των αυτοκτονιών να υποτιμούν χονδροειδώς το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, επισημαίνουν οι ερευνητές, «στις στατιστικές δεν υπολογίζονται οι αυτοκτονίες των γυναικών, της κατώτερης κάστας των Dalit (οι λεγόμενοι παρίες) και των Adivasi, των αυτοχθόνων, που δεν διαθέτουν επίσημο τίτλο ιδιοκτησίας γης».
Πολλοί από τους αγρότες, μάλιστα, χρησιμοποιούν ως μέσο για να αφαιρέσουν τη ζωή τους τα ίδια τα φυτοφάρμακα που υποχρεώθηκαν να αγοράσουν αφειδώς πιστεύοντας ότι θα εκτόξευαν στα ύψη την απόδοση των καλλιεργειών τους. Όπως υπογραμμίζεται στην έρευνα, οι αυτοκτονίες έχουν αλυσιδωτές αντιδράσεις στις οικογένειες των αγροτών που κληρονομούν το χρέος, με αποτέλεσμα «τα παιδιά συχνά να υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν το σχολείο για να δουλέψουν στην καλλιέργεια και να βρεθούν αντιμέτωπα με τον ίδιο φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας που όπλισε το χέρι του πατέρα τους».
Οι επιστήμονες επικέντρωσαν την έρευνά τους στους Βαμβακοκαλλιεργητές της Ινδίας, κλάδος που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από την εισβολή των μεταλλαγμένων αλλά και από τη φαραωνική πολιτική ανάπτυξης του γεωργικού τομέα.
Όπως επισημαίνουν «τις τελευταίες δυο δεκαετίες, η οικονομική μεταρρύθμιση στην Ινδία, που περιλάμβανε την κατάργηση των γεωργικών επιδοτήσεων και το άνοιγμα της ινδικής γεωργίας στην ασταθή παγκόσμια αγορά, είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής και τη μείωση των αποδόσεων και των κερδών για πολλούς αγρότες, παράγοντες που προκάλεσαν εκτεταμένη χρηματοοικονομική κρίση».
Στα δίχτυα του φαύλου κύκλου της κρίσης εγκλωβίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μικροκτηματίες, οι οποίοι στο τέλος μην ξέροντας πώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία. Κεντρικός παράγοντας στη δημιουργία του φαύλου κύκλου ήταν το γεγονός ότι η Βιομηχανία του Βαμβακιού, η δεύτερη μεγαλύτερη παγκοσμίως, πέρασε στον έλεγχο των πολυεθνικών, που προωθούν τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους βαμβακιού και συγκεκριμένα το Bt Cotton. Το αποτέλεσμα ήταν να αντιμετωπίσουν ζωτικό πρόβλημα και οι αγρότες που χρησιμοποιούσαν μεταλλαγμένους σπόρους αλλά και όσοι επέμεναν στις συμβατικές καλλιέργειες. Οι δεύτεροι είδαν τα χωράφια τους να επιμολύνονται και οδηγήθηκαν υποχρεωτικά στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων, καταλήγοντας τελικά στη χρεοκοπία, όπως και όλοι οι μικροκαλλιεργητές που επέλεξαν από την αρχή τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους.
Όπως υπογραμμίζουν οι συντάκτες, «οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες απαιτούν πολλά χρήματα και πολύ νερό, παράγοντες που δεν διαθέτουν οι μικροί αγρότες. Το αποτέλεσμα είναι να οδηγούνται στη λήψη δανείων για την αγορά μεταλλαγμένων σπόρων και τελικά όταν λόγω της έλλειψης νερού οι καλλιέργειές τους αποτυγχάνουν, γίνονται δέσμιοι των υπέρογκων χρεών τους». Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές της δεκαετίας του '90 η τιμή για έναν μεταλλαγμένο σπόρο ήταν μόλις 0,166 ευρώ και λίγα χρόνια μετά εκτοξεύθηκε στα 34 ευρώ το κιλό!
Μέτρα
Οι ερευνητές του CHRGJ επισημαίνουν ότι «η ινδική κυβέρνηση πρέπει να δράσει τώρα για να ρυθμίσει τις δραστηριότητες των πολυεθνικών και να θέσει τα δικαιώματα των αγροτών στο κέντρο των γεωργικών πολιτικών της». Τα μέτρα υπογραμμίζουν πρέπει να είναι κατ' αρχήν άμεσα, δηλαδή ενισχύσεις και αποζημιώσεις για την ανακούφιση των εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών που βρίσκονται εγκλωβισμένοι με υψηλότατα χρέη.
Στη συνέχεια θα πρέπει να υιοθετηθεί μια νέα πολιτική ανάπτυξης του γεωργικού τομέα, η οποία θα δίνει έμφαση σε δυο σημεία. Το πρώτο είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση σημαντικών έργων υποδομής που απουσιάζουν, όπως είναι αρδευτικά έργα, αφού οι μικροκαλλιεργητές δεν έχουν πρόσβαση σε νερό για τα χωράφια τους. Σε θεσμικό επίπεδο, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, θα πρέπει να υιοθετηθούν όροι και προϋποθέσεις που θα βάλουν τέλος στην ανεξέλεγκτη συμπεριφορά των πολυεθνικών και ισχυροί εποπτικοί φορείς και μηχανισμοί ελέγχου που θα έχουν την υποχρέωση αλλά και τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν όταν διαπιστώνουν στρεβλώσεις στην άσκηση της αγροτικής πολιτικής.
http://www.topontiki.gr/
