1) Τραυματισμοί
Ο Παναθηναϊκός έκανε σημαία τον τραυματισμό του Διαμαντίδη στον τελευταίο τελικό αλλά τι να πει και ο Ολυμπιακός που έπαιξε σε όλα τα πλέι οφ χωρίς τον βασικό του σέντερ και έναν από τους πιο σταθερούς παίκτες του τον Ράντοσλαβ Νεστέροβιτς; Ή που αναγκάστηκε να παίξει όλη τη σεζόν χωρίς τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο, που προοριζόταν από τη μέση της χρονιάς και μετά ως βασικό τριάρι; Ή που είχε σε όλο το πρώτο μισό της χρονιάς με πρόβλημα στη μέση τον Μίλος Τεόντοσιτς, που γυμναζόταν χαλαρά τις περισσότερες φορές; Ή το πρόβλημα του Σπανούλη σε κοιλιακούς-προσαγωγούς, που τον άφησε λίγο πριν τους τελικούς έναν μήνα εκτός προπονήσεων; Οι τραυματισμοί βασικών παικτών έπληξαν τον Ολυμπιακό και αποτέλεσαν σημαντική τροχοπέδη στην προσπάθεια της ομάδας αφού οι λύσεις ήταν εμφανείς περιορισμένες.
2) Διαιτησία
Για άλλη μια φορά έπαιξε ρόλο στους τελικούς. Ο Ολυμπιακός έφαγε το τυράκι στην ανώδυνη κανονική περίοδο, όπου όλα ήταν 50-50 αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου, όμως όταν άρχισαν τα σοβαρά ματς, έπεσαν τσεκούρια. Σφαγή στο ΣΕΦ στο πρώτο ματς, σφαγή στο ΟΑΚΑ στο δεύτερο ματς που ο Ολυμπιακός κέρδιζε και σπρώξιμο όσο χρειαζόταν στον τέταρτο τελικό στον Παναθηναϊκό. Η επιτροπή της ΚΕΔ που είχαν ζητήσει οι Ερυθρόλευκοι δεν άλλαξε ποτέ, οπότε πώς θα άλλαζε η μεταχείριση που θα είχε ο Ολυμπιακός από τους γκρίζους;
3) Ελλειψη ηγετών
Το ρόστερ αποδυναμώθηκε σε σχέση με πέρσι αφού παίκτες σαν τον Τσίλντρες και τον Κλέιζα δεν βρίσκεις καθημερινά. Το χειρότερο ήταν ότι δεν αντικαταστάθηκαν από ισάξιους ή έστω ανταγωνιστικούς. Η προσθήκη του Σπανούλη ήταν σημαντική και έδωσε μια ακόμη λύση στην περιφέρεια με τον Θεσσαλό γκαρντ να αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή, όμως δεν κατάφερε σχεδόν ποτέ να συνυπάρξει αρμονικά με τους Τεόντοσιτς και Παπαλουκά. Αυτή η έλλειψη χημείας αποδείχτηκε αξεπέραστη όλη τη σεζόν. Όμως το μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι όταν η ομάδα κολλούσε, έλειπε ο παίκτης που θα έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του. Σπανούλης και Μπουρούσης προσπάθησαν να το κάνουν, όχι όμως με μεγάλη συνέπεια ενώ ο Τεόντοσιτς μάλλον απέτυχε τις περισσότερες φορές. Όταν χρειαζόταν η υπέρβαση (βλέπε Σιένα, Παναθηναϊκός), η ομάδα έμενε από… βαρίδια..
4) Πάγκος
Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς άρχισε επιθετικά με τον ερχομό του στο λιμάνι ρίχνοντας ευθύνες στην προηγούμενη τεχνική ηγεσία για έλλειψη ειδικού βάρους. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ίδιος απέτυχε αν θεωρήσουμε τα αποτελέσματα ως κριτήριο. Δεύτερος στο πρωτάθλημα με πλεονέκτημα έδρας, εκτός φάιναλ φορ Ευρωλίγκας και κατάκτηση Κυπέλλου. Ο Σέρβος βέβαια είχε να διαχειριστεί μικρότερο σε ποσότητα και χειρότερο σε ποιότητα ρόστερ αλλά το επιδίωξε και ο ίδιος. Μάλλον υπερτίμησε τις δυνατότητές κάποιων παικτών αλλά και των δικών του αφού ο χρόνος είναι αδυσώπητος για όλους.
