Η αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας προς την κυβέρνηση αλλά και τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν είναι παροδικό φαινόμενο, δεν πρόκειται να περάσει και εκτονωθεί τόσο εύκολα και γρήγορα.
Ο λόγος είναι απλός. Η ελληνική κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της συνειδητοποιεί το αδιέξοδο στο οποίο την έχει οδηγήσει η πολιτική του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων.
Σήμερα Τρίτη και αύριο Τετάρτη η αγανάκτηση των ανθρώπων που θα συγκεντρωθούν έξω από τη Βουλή θα στείλει το μήνυμα σε όλους όσοι έχουν ήδη αποφασίσει να βάλουν την υπογραφή τους στο μεσοπρόθεσμο (ένα ακόμη μνημόνιο) πρόγραμμα της κυβέρνησης.
Η αγανάκτηση του κόσμου πιθανότατα δεν θα σταθεί ικανή και αρκετή για να ανατραπεί η υπαγορευμένη από τους πιστωτές πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Σίγουρα όμως μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας διαδικασίας η οποία θα ανατρέψει το αναποτελεσματικό και ανίκανο πολιτικό προσωπικό που οδήγησε τη χώρα και τον λαό της στη σημερινή κατάσταση.
Η διαδικασία της ανασύνθεσης του πολιτικού προσωπικού φαίνεται ότι θα είναι μακρά και οδυνηρή, καθώς οι μάχες οπισθοφυλακών που ήδη δίνει είναι ανελέητες. Ωστόσο, το αποτέλεσμα αυτής της μάχης είναι προδιαγεγραμμένο, όπως προδιαγεγραμμένη είναι και η πορεία της χώρας προς την πτώχευση.
Κι όσοι σπεύσουν να υποστηρίξουν ότι η χώρα δεν έχει πτωχεύσει και πως οι μάχες που δίνουν η κυβέρνηση και όσοι υποστηρίζουν την πολιτική του μνημονίου έχει στόχο τη διάσωσή της, ξεχνούν κάτι απλό: Ακόμη κι αν οι δείκτες συμβεί να ευημερούν, υπάρχουν φορές που ο λαός υποφέρει.
Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, που και οι δείκτες και ο λαός έχουν τιναχτεί στον αέρα, μπορεί κανείς με ασφάλεια να προβλέψει ότι το πολιτικό τέλος αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια έφτασε. Τι θα ξεπροβάλει για να καλύψει το κενό; Αυτό μάλλον εξαρτάται από το αν, πόσο και πότε η αγανάκτηση θα εξελιχθεί σε πολιτικό αίτημα και πράξη. Και ποιοι και πόσοι θα είναι ικανοί και έτοιμοι να εκφράσουν και να κάνουν εφαρμόσιμη πολιτική αυτό το αίτημα...
http://topontiki.gr
