Επί βασιλείας Όθωνα η εξουσία του μονάρχη πήγαζε από το θεό ήταν δηλαδή «Ελέω θεού», Ο μονάρχης δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν για τις πράξεις του παρά μόνο στο Θεό. Σήμερα λοιπόν μετά από αγώνες, πραξικοπήματα και επαναστάσεις καταφέραμε το πολίτευμα της Ελλάδος να είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Αν ερμηνεύσουμε αυτήν την πρόταση του Συντάγματος , θα δούμε ότι η κυριαρχία που παίρνει η εκάστοτε Κυβέρνηση πηγάζει από το λαό και συνεπώς είναι υπεύθυνη απέναντί του και λογοδοτεί σε αυτόν. Πότε μια Κυβέρνηση έδωσε λόγο στον λαό για την κατασπατάληση του Δημόσιου χρήματος, την κακοδιαχείριση και την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα; Πότε απολογήθηκε ο Σημίτης για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου ή ο Καραμανλής για την καταστροφική πολιτική του; ΠΟΤΕ. Άρα συνεπώς τόσα χρόνια η εκάστοτε Κυβέρνηση κυβερνούσε «Ελέω Θεού». Έχουμε αλλάξει την ετικέτα του Πολιτεύματος αλλά η ουσία παραμένει ίδια. Ο λαός νομίζει ότι είναι ελεύθερος, αλλά η ελευθερία του σταματά ουσιαστικά την ημέρα των εκλογών μετά γίνεται σκλάβος των πολιτικών και των μέτρων που του επιβάλουν! Πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και να απαιτήσουμε μέτρα στην επερχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που θα κατοχυρώνουν τον λαό από καταστροφικές πολιτικές και πολιτικούς. Ο λαός πρέπει να συμμετέχει στην διακυβέρνηση της χώρας και όχι να ακολουθεί σαν πρόβατο στη σφαγή όπως έγινε. Το διανοητικό και μορφωτικό επίπεδο σε αυτήν την χώρα έχει ανέβει και πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να μας υποτιμούν θεωρώντας, ότι είναι δύσκολο να έχουμε καθαρή εικόνα για μελλοντικές πολιτικές και να μας αναγκάζουν να κρίνουμε μεταξύ πολιτικών ελίτ (πχ. Γιωργάκης – Κωστάκης), αντί να κρίνουμε πολιτικές που προτείνουν. Και θα μου πεις πότε εφαρμόστηκαν οι προεκλογικές δεσμεύσεις τους; Σχεδόν ποτέ, εκεί λοιπόν θέλω να καταλήξω, να απαιτήσουμε Συνταγματικά την δεσμευτική εκπροσώπηση της αντίληψης, δηλαδή τα κυβερνητικά προγράμματα πρέπει να αποτελούν εφαρμογή των προεκλογικών υποσχέσεων και δεσμεύσεων των κομμάτων. Τέλος στην ακατάσχετη και ανεκπλήρωτη υποσχεολογία τύπου «Λεφτά υπάρχουν». Ένας τρόπος για να μπορέσει ο λαός να έχει άμεση σχέση με την διακυβέρνηση της χώρας είναι να κατοχυρωθεί Συνταγματικά, πχ, δημοψήφισμα κάθε δύο χρόνια από την ημέρα παραχώρησης της εξουσίας στην εκάστοτε Κυβέρνηση , για το αν θα συνεχίσει την θητεία της ή όχι. Με τον τρόπο αυτόν υποχρεώνουμε την εκάστοτε Κυβέρνηση να τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, καθώς και να προλάβουμε λανθασμένες πολιτικές που οδηγούν το «καράβι στην ξέρα», χωρίς να αφήνουμε το χρόνο να κυλά εις βάρος μας για άλλη μια φορά.
Πέραν τις άρσης της βουλευτικής ασυλίας, πρέπει να απαιτήσουμε συνταγματικά την επιβολή κυρώσεων σε όσους αποτελούν γρανάζι οποιασδήποτε διαπλοκής είτε πρόκειται για βουλευτές, υπουργούς, διοικητές ταμείων . Το πάθος για εξουσία, η αλαζονεία, η φιλαργυρία είναι πάθη που δεν τιθασεύονται από τον λόγο, χρειάζονται σκληρές κυρώσεις, που θα επιβληθούν μόνο με έναν πιο σαφή διαχωρισμό της Δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική και την νομοθετική, που αυτή την στιγμή δεν υπάρχει . Δεν νοείται ο βουλευτής να ακολουθεί μισθολογικά τους δικαστικούς, το οποίο συνεπάγεται μια «αγαστή» συνεργασία μεταξύ τους ώστε να είναι όλοι τους ευχαριστημένοι.
Ο σημερινός κρατικός παρεμβατισμός στα κοινωνικοοικονομικά θέματα και η απουσία αντιδράσεων των ομάδων πίεσης (συνδικάτα), καταδεικνύει τον κοινωνικό κορπορατισμό, δηλαδή την σχέση-συνεργασία των συνδικάτων αυτών με την κυβερνητική δομή, η οποία έχει λόγο στην επιλογής ηγεσίας των συνδικάτων αλλά και στον έλεγχο των μελών για συνεργασία στην εφαρμογή πολιτικών ή μέτρων που έχουν συμφωνηθεί. Τα παραδείγματα πρόσφατα και πολλά ΓΕΝΟΠ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ, ΗΣΑΠ κ.α. Σίγουρα ομάδες που εκπροσωπούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα έχουν καλύτερες προσβάσεις σε εκτελεστικούς θεσμούς και δημόσιους λειτουργούς (ΣΕΒ), άρα λοιπόν θα πρέπει να γίνει επαναπροσδιορισμός της θέσης και του ρόλου των ομάδων αυτών, καθώς και ένας σαφής διαχωρισμός τους από το κράτος ,διότι αυτή την στιγμή τα συνδικάτα και κυρίως οι ηγεσίες τους που βλέπουν τον συνδικαλισμό ως μέσο ανάδειξής τους στην πολιτική,έχουν χάσει το κύρος και την αξιοπιστία τους στα μάτια των εργαζομένων.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις-προτάσεις- παραδείγματα σε βασικούς πυλώνες της πολιτικής διακυβέρνησης που όμως θα πρέπει να δώσουμε βάση και να απαιτήσουμε θεσμικές αλλαγές σε αυτούς τους τομείς και όχι μόνο. Όλες οι μάχες που δίνονται σήμερα εναντίον του πολιτικού συστήματος και τις πολιτικής διαδικασίας, από αγανακτισμένους και μη, πηγαίνουν στράφι αν δεν απαιτήσουμε την Συνταγματική κατοχύρωση του λαού και των κόπων του, απέναντι στο πολιτικό λόμπυ και την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος μέσα από την διοικητική ανικανότητα και την διαπλοκή κάτω από τον μανδύα της βουλευτικής ασυλίας-ατιμωρησίας . Πρέπει να επιβάλουμε και εμείς πολιτική τρόικα και σκληρά μέτρα σε αυτούς που τα έφαγαν, σε αυτούς που χρωμάτισαν τα όνειρά μας με μαύρη μπογιά, που μας απαγορεύουν να βλέπουμε το μέλλον. Επιβάλλεται να γυρίσουμε το βλέμμα μας στην επερχόμενη αναδιάρθρωση του Συντάγματος και να μην τους αφήσουμε πάλι, να θέσουν τους κανόνες του παιχνιδιού γιατί αύριο θα βρεθούμε πάλι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα, αυτή την φορά όμως χωρίς δικαιολογία.
Με αγανακτισμένους χαιρετισμούς
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
