tromaktiko: Απάντηση στον απελπισμένο αναγνώστη

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Απάντηση στον απελπισμένο αναγνώστη



Να σου απαντήσω εγω στο: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/06/blog-post_2273.html#moreγιατι δεν μας αφηνουν ησυχους να ζήσουμε...
Γιατι δεν δινουν δεκαρα για την υπαρξη σου, τη δικη μου και ολων μας. Και συγκεκριμένα κανουν ο,τι περναει απο το χερι τους για τον αφανισμο της ελληνικης φυλης, σε πνευματικο, σωματικο και ψυχικο επιπεδο. Στο λεω οσο πιο ωμα γινεται για να σε "ταρακουνησω" και να παψεις να εισαι απελπισμενη και να γινεις οργισμενη. Την οργη του ελληνα Φοβουνται γιατι αμα ξυπνησει ο ελληνας θα τους παρει ο δ..... και θα τους παει ακομη παραπερα. Δεν νομιζω οτι χρειαζονται αποδειξεις γι αυτα που λεω. Καθε μα καθε αποφαση που λαμβανεται απο τα εγχωρια, αλλα και τα ξενα μεγαλα κεφαλια ειναι για το κακο μας και μονο! Αυτο ειναι οφθαλμοφανεστατον. Διοτι τους ποναει που ενα τοσο "μικρο" εθνος στεκεται (ακομη) εμποδιο στα σκοτεινα σχεδια της παγκοσμιοποιησης. Τους ποναει που αναπνεουμε και συνεχιζουμε απτοητοι παρα τα "σαμαρακια" που βαζουν στο διαβα μας. Τους ποναει που οποια πετρα κι αν σηκωσουν απο κατω βρισκεται ενας ελληνας. Ελληνες παντου, επιστημονες, πρωτοποροι και και και... Εχω βαρεθει να τα λεω και μαλλιασε η γλωσσα μου. Ειμαστε σε πολεμο καλη μου. Οπλισου με υπομονη, ατσαλινο ηθικο και πορευσου ετσι οπως οριζει η καρδια σου και η ελληνιδα ψυχη σου. Αυτη η συμπεριφορα αρμοζει σε ελληνα. Ολοι εμεις οι ελληνες θα σωσουμε (ξανα) αυτη τη χωρα απο τους "λεπρους" που τη λυμαινονται τοσα χρονια. Πιστη, υπομονη και αγωνας!

Ένας 23χρονος νεος
Αναγνώστης

--------------------------

Καλή μου,
 (που ανέβασες την ανάρτηση
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/06/blog-post_2273.html)
δεν πρέπει να νιώθεις ούτε απόγνωση, ούτε απελπισία, ούτε κατάθλιψη γιατί απλούστατα αυτό θέλουν όλοι αυτοί που μαυρίζουν τη ζωή μας! Προσωπικά, έχω περάσει από όλα τα συναισθήματα που βιώνεις και εσύ αλλά κυρίως από απίστευτη οργή!

Η τελευταία"μέθοδος αντιμετώπισης" όλων αυτών των συναισθημάτων που "ανακάλυψα" πρόσφατα είναι μία βόλτα στην πλατεία Συντάγματος ( εάν μένεις στην Αθήνα), ή στην πλατεία της πόλης όπου μένεις!
Εκεί θα βρεθείς με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες ανησυχίες με σένα αλλά κατάλαβαν ότι μπορούν να κάνουν κάτι γι' αυτό! Και είναι όλοι τους τόσο χαρούμενοι πια που σίγουρα θα φτιάξουν και τη δική σου διάθεση! Γιατί όχι μόνο θα νιώσεις ότι υπάρχει ελπίδα, αλλά ότι κυρίως έχουμε ακόμα αξιοπρέπεια !!
Και μην ξεχνάς ποτέ: Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να χαίρεται με όσα έχει, να ελπίζει πάντοτε για το καλύτερο και να αγωνίζεται γι' αυτό! Και το τελευταίο θα το κάνουμε εφεξής όλοι μαζί!!

Και σου τα λέω αυτά με απόλυτη αισιοδοξία, παρόλο που την τελευταία χρονιά ο άντρας μου έχασε την εταιρεία του, έπαθε έμφραγμα (στα 34 του!), βρήκε δουλειά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τα τρία μου παιδιά και εγώ έχουμε να τον δούμε από τον Γενάρη!
Δεν πειράζει όμως, εμείς θα βγούμε κερδισμένοι γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, όχι αυτοί!!!
Αναγνώστης
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!