Ο Υπουργός Οικονομικών, μιλώντας πρόσφατα επί δύο ώρες στην ΚΤΕ Οικονομικών είπε: «Δεν έχουμε αποτύχει, υπάρχουν όμως ορισμένες αστοχίες στην εφαρμογή της πολιτικής μας».
Με αυτό το φτηνό παιχνίδι λέξεων θέλησε να δικαιολογήσει την παταγώδη αποτυχία του στον τομέα της οικονομίας. Θα περίμενε κανείς συνέπεια από έναν πολιτικό που ανακοινώνοντας τα αιματηρά μέτρα του πρώτου μνημονίου είχε πει: «Αν χρειαστεί να πάρω άλλα μέτρα, θα παραιτηθώ, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι απέτυχα». Τόσο βέβαιος ήταν για την αποτελεσματικότητα των μέτρων του πρώτου μνημονίου. Τα μέτρα που πήρε τότε οδήγησαν στη μεγαλύτερη οικονομική ύφεση των νεότερων χρόνων. Τα νέα δε, ακόμη πιο σκληρά, μέτρα του δεύτερου μνημονίου ανακοινώθηκαν από τον ίδιο. Ξέχασε όμως την τότε δέσμευσή του να παραιτηθεί. Περί αυτής ουδείς λόγος. Γι’ αυτό και μιλάει για «ορισμένες αστοχίες». Πάλι καλά που δεν επέρριψε και τώρα την ευθύνη της αποτυχίας στην προηγούμενη Κυβέρνηση, όπως στις μέχρι πρότινος δηλώσεις του. Όχι βέβαια πως εκείνη είναι άμοιρη ευθυνών. Το να τα φορτώνει όμως όλα σ’ εκείνη, τη στιγμή που το κόμμα του κυβέρνησε για μια εικοσαετία τον τόπο και διόγκωσε υπέρμετρα το δημόσιο χρέος, το οποίο εξακολουθεί να διογκώνεται ανεξέλεγκτα στις ημέρες του, είναι εντελώς ανεύθυνο. Τώρα αποφεύγει να επιρρίπτει αλλού τις ευθύνες, γιατί απαίτηση των αφεντικών του της τρόικας είναι να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, κυρίως με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τίθεται όμως το ερώτημα: Μπορεί κανείς να εμπιστεύεται στα λόγια πολιτικών, που άλλα λένε τη μία ημέρα και άλλα την άλλη; Μπορεί κανείς να τους αναγνωρίσει ειλικρινή διάθεση για τη λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, όταν ζητούν οδυνηρές θυσίες από τον ελληνικό λαό, οι ίδιοι όμως δεν υφίστανται καμιά θυσία, και εξακολουθούν να συμπεριφέροντε αλαζονικά; Οι δανειστές μας, όπως ο Γιούνκερ, ο Τρισσέ, χρησιμοποιούν αεροπλάνα της γραμμής για να μεταβούν στη Ν. Υόρκη. Ο κ. Παπακωνσταντίνου όμως χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο με πεντηκονταπλάσια επιβάρυνση του ελληνικού δημοσίου. Και όλα αυτά τη στιγμή που με το δεύτερο μνημόνιο βάζει ο ίδιος ανερυθρίαστα εκ νέου μαχαίρι στους μισθούς και στις συντάξεις, στα κοινωνικά επιδόματα, ακόμη και σ’ αυτά των πολυτέκνων! Αν αυτό δεν θεωρείται αποτυχία μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης και ενός σοσιαλιστή υπουργού οικονομικών, τότε πως ορίζεται η αποτυχία; Πότε επιτέλους θα δούμε υπουργούς, τόσο της προηγούμενης όσο και της τωρινής να ομολογούν τα λάθη τους, αντί να τα επιρρίπτουν ο ένας στον άλλον; Πότε θα τους ακούσουμε να ζητούν συγγνώμη από τον πολύπαθο ελληνικό λαό; Αυτά όμως είναι μαθήματα που δεν τα διδάσκει η Λέσχη Bildenberg. Έχετε αποτύχει, κ. Παπακωνσταντίνου, κρινόμενος από τα ίδια σας τα λόγια. Δεν έχετε παρά να υλοποιήσετε τη δέσμευσή σας και να παραιτηθείτε.
Γ.Τ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
