άλλοι για να θαυμάζουν την θέα που προσφέρει απλόχερα το παμπριζ του οδηγού, άλλοι επειδή έτσι γουστάρουν, και άλλοι επειδή δεν τους χωρούν οι άλλες πόρτες. Μερικοί μάλιστα περνάνε και την μπάρα και κάθονται 2 πόντους από το παμπριζ!
Καθημερινά λοιπόν σας παρακαλάμε να μην κάθεστε εκεί, ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, αλλά εσείς προτιμάτε να το διακινδυνεύσετε, από το να περιμένετε, ή να πάρετε το επόμενο, ή κάποιο άλλο για τον προορισμό σας. Τώρα θα μου πείτε ''σιγά μην περιμένω 30 λεπτά''
Και σας απαντώ: Αν νομίζετε ότι η ζωή σας αξίζει μόνο 30 λεπτά της ώρας, τότε καθίστε μπροστά στο παμπρίζ.
Να ξέρετε ότι οι δικαιολογίες του τύπου: ''Για μία στάση ανέβηκα'' ή '' δεν χωράω αλλού'' ή ''κάθομαι εδώ με ευθύνη μου'' είναι εντελώς γελοίες, διότι το κακό για να γίνει δεν χρειάζεται να πάμε απόσταση μιας στάσης, αλλά μόνο και σε απόσταση ενός μέτρου μπορεί να γινει. Και βέβαια όλοι σκέφτεστε την κλασσική ατάκα που έχει στοιχίσει χιλιάδες ζωές : ΕΛΑ ΜΩΡΕ, ΣΕ ΜΕΝΑ ΘΑ ΤΥΧΕΙ;
Να γνωρίζετε επίσης ότι την ''κακιά'' ώρα ο οδηγός απο ένστικτο προσπαθεί να αποφύγει την σύγκρουση από την δική του μεριά, δηλαδή κατευθύνει το δεξιό μέρος του λεωφορείου προς την σύγκρουση, εάν αυτό είναι εφικτό. Είναι καθαρά θέμα ενστίκτου.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου.
Ας αποκτήσουμε επιτέλους λίγο συνείδηση, είναι καλό για όλους μας.
