Θετικό σίγουρα το ότι πρόκειται για μια ειρηνική υπερκομματική (κατά γενική ομολογία) συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Έχω βαρεθεί όμως να ακούω πανταχόθεν υπερβολές του τύπου "επανάσταση των νέων", "ειρηνική επανάσταση" και άλλα τέτοια. Οι επαναστάσεις πραγματοποιούνται από εντελώς συνειδητοποιημένους ή απλώς εξαθλιωμένους πολίτες, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Η κοινωνική διαστρωμάτωση των "αγανακτισμένων" ωστόσο δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται στα παραπάνω κριτήρια. Σίγουρα η χώρα και οι πολίτες της, μαστίζεται από πολλά προβλήματα (πχ η ανεργία που πλήτει ιδίως τους νέους). Δεν βλέπω όμως εξαθλιωμένους και κατατρεγμένους στις συγκεντρώσεις αυτές. (Άλλωστε αν υπήρχαν τόσοι εξαθλιωμένοι στην Ελλάδα που κρυβόντουσαν τόσο καιρό?) Αντίθετα βλέπω στα κανάλια μεγαλόστομες δηλώσεις "επαναστατικού περιεχομένου" από νεαρά άτομα με γυαλιά ηλίου επώνυμων οίκων και τελευταιας κυκλοφορίας, με μπλουζάκια Lacoste να προσπαθούν να μας πείσουν για την κυοφορούμενη επανάσταση και για το επερχόμενο τέλος του πολιτικού συστήματος. Και παράλληλα με το φτωχό μυαλό τους νομίζουν ότι είναι οι επόμενοι ήρωες αυτής της χώρας, αντίστοιχοι με αυτούς στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Χαλαρώστε ρε παιδιά και καταλάβετε ότι γίνεστε γραφικοί. Η μόνη επανάσταση που βιώνετε είναι ότι αντί κάθε απόγευμα να πίνετε τον καφέ σας στη Γλυφάδα τον πίνετε στο Σύνταγμα, σε πλαστικό κυπελλάκι από καντίνα (συνοδευόμενο όμως με γερές δόσεις χ! αβαλέ και ψυχολογίας εξέδρας). Στο ίδιο μοτίβο και με τα ίδια κίνητρα κάναμε κάποτε καταλήψεις στα σχολεία (με πρώτο και κυριότερο αίτημα η τυρόπιτα στο κυλικείο να είναι τετράγωνη και όχι στρόγγυλη). Στη Θεσσαλονίκη τα ίδια και χειρότερα, με την απόγνωση των πολιτών να κορυφώνεται αφού 200 γραφικοί κάθε μέρα κλείνουν τη Λεωφόρο Νίκης. Όσον αφορά τον Μίκη Θεοδωράκη, επικροτώ την κίνησή του να εμφανισθεί σήμερα στο Σύνταγμα, θα επικροτούσα όμως ακόμη περισσότερο την παραίτησή του από την αγωγή κατά του Δημοσίου (για τα αναδρομικά που διεκδικεί ως βουλευτής. Δεν νομίζω να τα έχει και τόσο πολύ ανάγκη, ε?
Αναγνώστης
---------------------
Όλες αυτές τις μέρες έχω ακούσει διάφορες απόψεις για το κίνημα των αγανακτισμένων, έχω ακούσει κυρίως θετικές απόψεις (και χαίρομαι γι' αυτό) αλλά και δυσπιστίες τις οποίες καταλαβαίνω καθώς είναι πολύ εύκολο το πλήθος να γίνει όχλος. Όμως, νομίζω ήρθε επιτέλους η ευκαιρία να πέσει το πολιτικό κατεστημένο που χρόνια τώρα μαστίζει την πατρίδα μας. Άργησε ο Έλληνας να ξυπνήσει γιατί όταν το πρόβλημα χτυπάει και τη δική μας πόρτα αρχίζει να σκέφτεται ο νους. Αυτό το έναυσμα που ήρθε απ' την Ισπανία και ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο είναι ικανό να φέρει μεγάλες αλλαγές, ουσιαστικές που ζητάει ο τόπος. Το αίμα έβραζε αλλά οι πολιτικοί νόμιζαν ότι με ωραίες δηλώσεις περί εθνικής ενότητας κι εκβιασμούς θα είχαν τη στήριξη του κόσμου. Η αλήθεια είναι ότι θα την είχαν, αν όμως ο κόσμος έβλεπε ότι άλλαζε κάτι. Αν έβλεπε δικαιοσύνη! Τα ίδια και τα ίδια όμως, μέχρι και στις εσωκομματικές συζητήσεις άκουγες "ακόμα τα τρώνε". Να που όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο κόσμος διψά για καταμερισμό των ευθυνών.
Αυτό που μ' αρέσει στους "αγανακτισμένους" είναι ότι κυρίως αποτελούνται απ' τη νεολαία του τόπου. Η νεολαία που τόσο κατακρίθηκε, κόπιασε και τελικά καταδικάζεται σε μια αναμονή στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα (και καπετάνιους ανίκανους) ν' αντιδρά και ν' απαιτεί εδώ και τώρα αλλαγές και δικαιοσύνη. Είδα επίσης αυτό που βαθιά πίστευα, ότι δηλαδή δεν είμαι μόνο εγώ που είμαι άνεργη, που μου καταστρέφουν τα όνειρα, που νιώθω την αδικία στο πετσί μου γτ όσο κι αν κόπιασα στη ζωή σπουδάζοντας τελικά δεν πήρα ούτε το μισό απ' αυτό που έπρεπε κι αυτό φέρνει μια γλυκόπικρη παρηγοριά, γιατί όπως λέει ο λαός μας "η φτώχεια θέλει παρέα".
Δεν πρέπει να ξεχνούμε όμως ότι αυτούς τους κυρίους, τους "εθνοπατέρες", εμείς τους ψηφίσαμε είτε έμμεσα με τη ψήφο μας είτε άμεσα με την αποχή (που έγινε και άποψη η αδιαφορία παρακαλώ λες και είμαστε δούλοι στην αρχαία Ρώμη). Για το λόγο αυτό πρέπει ο καθένας να κοιτάξει τις ευθύνες πρώτα στον εαυτό του γιατί αυτοί οι κύριοι δεν πήραν το τιμόνι με το έτσι θέλω. Εμείς τους το δώσαμε κι εμείς τους επιτρέψαμε να το κρατάνε τόσα χρόνια, εξαγοράζοντας τη ψήφο μας για μια θέση στο Δημόσιο κι άλλοτε έναντι πινακίου φακής: για το ρεύμα που μας έφεραν στο σπίτι χωρίς γρηγορόσημο, για το παιδί μας που απ' τον Έβρο υπηρέτησε το πεντάγωνο κλπ. Ένα πράγμα μόνο να αναρωτιόμασταν, γιατί τα κόμματα πληρώνουν τόσα χρήματα για εισιτήρια στα ΚΤΕΛ όταν είναι να ταξιδέψουν δωρεάν οι ετεροδημότες στις εκλογές; Τέλος πάντων, δε θέλω να μακρηγορώ να μάθουμε να ψηφίζουμε και κόμματα εκτός βουλής.
Θα ήθελα να παρακαλέσω όμως τους "αγανακτισμένους" λόγω των κινδύνων που έχουν επισημάνει κι άλλοι αναγνώστες του τρομακτικού να μην επιτρέψουν στον εαυτό τους να χειραγωγηθούν, ούτε να παρασυρθούν απ' τα συναισθήματα του όχλου. Μέτρον άριστον που έλεγαν οι αρχαίοι και καθαρή σκέψη όσο μπορούμε όταν είμαστε στην πλατεία. Επίσης, να προσέξει ο κόσμος τυχόν απόπειρες πολιτικοποίησης της όλης κατάστασης απο κόμματα. Δεν πρέπει οι "αγανακτισμένοι" να γίνουν υποχείριο κανενός. Τέλος, όσο κι αν αντιπαθώ τους νεο-πολιτικούς δεν θέλω να δω ακραίες καταστάσεις, τύπου Δίκη των Έξι σε περίπτωση που το κίνημα φέρει ριζικές ανατροπές γιατί είναι πιθανό να τις δούμε αφού μέρα με τη μέρα το κίνημα γίνεται πιο ισχυρό. Εξάλλου, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί κλέφτες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια θερμή παράκλιση. Μην καπνίζετε στην πλατεία. Είμαστε πολλοί και μερικοί δεν αντέχουμε τον καπνό. Επίσης, σταματήστε να κατηγορείτε όσους εκφράζουν την άποψη τους μέσω του Διαδικτύου λέγοντάς τους επαναστάτες του πληκτρολογίου γιατί αν θέλετε να σας υπενθυμίσω οι Αγανακτισμένοι οργανώθηκαν απ' το facebook και καλώς κακώς το ιντερνετ και τα blogs είναι ο μόνος τρόπος να εκφραστούμε.
Αναγνώστης
