(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΕΦΕΡΕ θαλασσοταραχή η ήρεμη δύναμη της λαοθάλασσας. Κι αν βγάλαμε ένα βέβαιο συμπέρασμα, είναι πως το παρακράτος δεν πέθανε…
εντελώς. Ξεπετάχτηκαν κουκουλοφόροι και αναρχικοί, καράφλες με σφυριά και «βοηθοί» με μισοξυρισμένο κεφάλι επί το έργον, άνετοι κι ανενόχλητοι κι ούτε μια κλεφτή ματιά προς τις δυνάμεις …τάξης, ασφάλειας και προστασίας της δημόσιας (και ιδιωτικής) περιουσίας. Την ώρα που 5-6 «άνδρες» των ΜΑΤ κακοποιούσαν εξουδετερωμένο διαδηλωτή, ο φακός επιβεβαίωνε τη συνύπαρξή τους με την Αστυνομία και ο πολύπαθος έλληνας έκανε τους συνειρμούς και τις αναγωγές του στο παρελθόν.
ΚΙ αν οι ασφαλίτες και οι αστυνομικοί της βραδιάς του Γρ. Λαμπράκη κάλυψαν τους δολοφόνους και ο Καραμανλής δεν ήξερε(;) «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», υπάρχει συνέχεια, με το παρακράτος λιγότερο, αλλά μοντέρνο και εκσυγχρονισμένο. Χωρίς να συλλαμβάνουν «οι άνδρες των ΜΑΤ», με μια δρασκελιά, έστω και ΕΝΑΝ κουκολοφόρο, να του ξεσκεπάζουν τη μούρη τραβώντας την κουκούλα και να φωνάζουν τις κάμερες. Ο εκπρόσωπος τους να «μπαλώνει» τα ανανεωμένα χωροφυλακίστικα κόλπα λες και απευθύνεται σε κρετίνους και με τον )(εξαφανισμένο) κ. Παπουτσή να μη μας βγάζει απ’ τις απορίες. Κι ούτε, βέβαια, να αναφωνεί «ποιος κυβερνάει κ.λπ».
ΝΑ πάμε παρακάτω, ξεπερνώντας τους Αυτιάδες και των «επίλεκτων» της παρέας του που τσιρίζει(-ζουν) για τηλεθέαση υποτιμώντας τη νοημοσύνη του τηλεθεατή. Την κα Κανέλλη φωνασκούσα (ενίοτε βωμολοχούσα), το προσταυτικό τείχος των ομότεχνών της, την…αριστεροφροσύνη και το τάιμινγκ της «κλιμακτηρίου» της και να θυμηθούμε, μιας και η ιστορία διδάσκει(;). Ποιος και πώς ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπανδρέου, μετά τον εκλογικό του θρίαμβο του 53%; Οι Αμερικάνοι. κι αυτό δεν λέει τίποτα (ως αυτονόητο). Ο κ. Μητσοτάκης κι αυτό μας λέει Αποστασία. Κι αν τον «Γαργάλατα» τον διαδέχτηκε ο «κατεψυγμένος» Τσιριμώκος κι αυτόν ο «Βούδας» Στεφανόπουλος, αυτά ήταν «σκαλοπάτια» για να έρθει η δεξιά στην εξουσία, με τον αείμνηστο Παν. Κανελλόπουλο Πρωθυπουργό! ΧΩΡΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!!
ΝΑ θυμηθούμε και τον «αχυράνθρωπο» του κ. Μητσοτάκη, πριν γίνει Πρωθυπουργός; Και, βέβαια, «τότε» το πρωθυπουργηλίκι ήταν…πόστο ζηλευτό. Σήμερα που βράζει ο τόπος και η έδρα έχει καρφιά, χρειάζεται τέχνη και μαεστρία και ο κ. Σαμαράς τα διαθέτει. Λες να «επικοινώνησε» με τον…Παππού του ο Γιώργος κι έπραξε το σωστό;
