στον καλό και πιστό μου σύντροφο τον καναπέ να χαζέψω λίγο τηλεόραση....όμως κάτι μ’ έτρωγε....κάτι μου έφταιγε....δεν ήταν τα σκουπιδαριό των καναλιών (το τρώω χρόνια και μου φαίνεται νόστιμο πλέον) κάτι άλλο συνέβαινε....τον κοιτάω διστακτικά και του λέω: «καναπέ μου λέω να κατέβω στην πλατεία». «Είσαι παλαβός??» (μου λέει) «που πας να μπλέξεις τώρα! Άσε που είπαν ότι μπορεί να βρέξει κιόλας» είχε δίκιο ...που να τρέχω τώρα ...είμαι και ψιλοκουρασμένος....καλύτερα να τσεκάρω τα μηνύματά μου και μετά όταν ξυπνήσουν τα μωρά να τα πάω στην παιδική χαρά.
«Καλώς τ’ αγόρι μου» ακούω από την καρέκλα του γραφείου «άραξε το κορμάκι σου εδώ πάνω μου, μπες στο διαδίκτυο και σερφάρησε να δεις τι γίνεται έξω...να δεις τι τραβάει ο κόσμος ...φτιάξε και ένα καφεδάκι ακομα να πάνε κάτω τα φαρμάκια»
Μόνο που την άκουσα ξενέρωσα...ετοιμάστηκα τους χαιρέτησα (φανερά ενοχλημένοι όμως και οι δύο) και έφυγα για πλατεία.
Μέσα στο αυτοκίνητο άκουγα ραδιόφωνο όταν ο δημοσιογράφος ρωτούσε έναν από τους πρωτοστατούντες του κινήματος των αγανακτισμένων για την κατάσταση στην πλατεία. «είναι μια γιορτή...... συγκεντρώνεται πολύς κόσμος.... μάλλον θα ξεπεράσουμε την συγκέντρωση της Τετάρτης κάτι γίνεται......από την Ελλάδα θα ξεκινήσουμε κάτι νέο ...κάτι αλλάζει!!!!»
Τι μας λες ρε φίλε ???? πόσο παιδικό μπορεί να είναι το μυαλό σου για να πιστεύεις ότι από 1-5-10-50 επιτυχημένες διαδηλώσεις θα σβήσουν τα δάνεια, θα φύγει το ΔΝΤ και θα εξαφανιστούν και οι 300σιοι σάπιοι από τον οίκο του Συντάγματος??? Σε λίγο θα μας πεις ότι θα μπουν και οι υπεύθυνοι φυλακή!!!! (Α ρε καναπέ δίκιο είχες)
Τέλος πάντων φτάνω κάπου στην Ακαδημίας, αφήνω το αυτοκίνητο σε ένα στενό και αρχίζω ν ανεβαίνω με τα πόδια. Όσο ανέβαινα ο κόσμος πύκνωνε μέχρι που βρέθηκα κοντά στην Μεγάλη Βρετανία. Όντας μακρυά από οποιαδήποτε μορφή συνδικαλισμού ή οποιοδήποτε κομματικό χαράκωμα δεν είχα ποτέ στο παρελθόν την αίσθηση της διαδήλωσης, της συγκέντρωσης τόσων χιλιάδων ανθρώπων. Η αίσθηση πρωτόγνωρη και μου πήρε κάποια λεπτά για κατανοήσω το νέο περιβάλλον. Για κάποιο περίεργο λόγο ήταν όμορφα. Όλο το βρισίδι, ο θυμός ή ένταση, η στεναχώρια, η σύγχυση και το άγχος που βίωνα μέσα από μία οθόνη ενημέρωσης ή από τις αγανακτισμένες συζητησεις λιγοστών φίλων, μετουσιωνόταν μπροστά στα μάτια μου σε μία φουσκοθαλασσιά. Λαχτάρισα να μπω να κολυμπήσω να την αφουγκραστώ να την κατανοήσω να συγχρονιστώ με τους υπόλοιπους ...όχι να φωνάξω τα συνθήματα ούτε να γιουχάρω ούτε να μουτζώσω (το έχω κάνει άπειρες φορές νοητά ή και φυσικά μπροστά από την οθόνη όταν περίμενα ν ακούσω ένα ψίγμα αλήθειας από τον καλεσμένο της εκπομπής που δεν έφτανε ποτέ). Ήθελα μόνο να δω τα πρόσωπά τους .....το συνάφι τους.
Εάν δεν ήταν μπροστά ο οίκος του Συντάγματος δεν θα έβγαζα κανένα νόημα. Αταίριαστες φιγούρες μεταξύ τους. Και σε συναυλία να πήγαιναν θα έπρεπε να ξεκινούσε με Τόνυ Μαρούδα και να τελείωνε με lady gaga ή μάλλον με τα ζουζούνια.Αυτή η ανομοιογένεια όμως είχε μία απόλυτη γοητεία.
Μου πήρε μισή ώρα να φτάσω από την Μεγάλη Βρετανία στην Φιλελλήνων με άρπαξε η τσίκνα από τους πλανόδιους και συνέχισα ν ανεβαίνω από την άλλη πλευρά της πλατείας σε ακόμη πιο πυκνή ροή (1 βήμα κάθε 2 λεπτά). Έβλεπα στο αέρα ταψάκια κατσαρόλια κλπ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό είναι Αργεντίνικο κακέκτυπο. Δεν γίνεται να μου βαράς το κατσαρολικό και από πίσω να πλακώνεσαι στα πιτόγυρα μέσα στο νέφος της ψησταριάς.
Ακούω μπροστά μου: « Έχω αποφασίσει με την γυναίκα μου να μείνουμε τις περισσότερες μέρες Αθήνα τουλάχιστον για μία εβδομάδα να ερχόμαστε και στις λαΙκές συνελεύσεις και να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και να δούμε εάν ταυτιζόμαστε» Τι λέει ο άνθρωπος ???Λαϊκές Συνελεύσεις? Είναι δυνατόν! Μήπως χάσαμε το νόημα? Θα βγάλουμε κυβέρνηση στην πλατεία? Θα υποβάλλουμε τα δίκαια αιτήματα στον Πάγκαλο για διαβούλευση? Σας χάνω αλλά δεν πειράζει ...μ’ αρέσει και συνεχίζω ....
Μετά από μία ώρα έφτασα ακριβώς μπροστά στον οίκο κάτω τα πανό και μπροστά από τα ΜΑΤ. Βρε ΜΑΤατζή!!! Πως αντέχεις ακόμα ρε φίλε??? τι δουλειά σου έλαχε και εσένα κόντρα στο μυαλό και στην λογική σου?, Άραγε πόσες φορές δεν σου πέρασε από το μυαλό και να μπεις πρώτος απ’ όλους με το ρόπαλο μέσα στον οίκο και να βαράς ότι κινείται? Τι να πεις και εσύ.... δεν χρειάζεται καν ν απαντήσεις τα λέει όλα η κατεβασμένη ασπίδα. Τουλάχιστον απόλαυσε αυτές τις στιγμές ......είναι οι μόνες που έχεις τόσο μικρή απόσταση από τους διαδηλωτές.
Μου πήρε περίπου 2 ώρες για να γυρίσω την πλατεία. Στο τέλος στάθηκα σε ένα κατά το δυνατόν αμφιθεατρικό σημείο. Κοιτούσα τον οίκο και έδιωχνα μετά το βλέμμα μου στο πλήθος. Ήμουν χαρούμενος αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω τον λόγο. Σοβαρά τώρα ...Γιατί να χαίρομαι? Από την μία έχω το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τους κερδοσκόπους τους εντεταλμένους σε πράσινες και μπλε αποχρώσεις και τους αυτιστικούς κόκκινους που θυμούνται μόνο να τσακώνονται μεταξύ τους και από την άλλη έχω το «ευτυχές» ενδεχόμενο να πέσει η κυβέρνηση να μην μας δώσουν την δόση ή άλλο δάνειο να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις και να βγει ο κόσμος στο δρόμο πεινασμένος πλέον ...μέχρι νεωτέρας. Υπήρχε ένα μικρό κομμάτι γης ανάμεσα στο γκρεμό και στο ρέμα και στεκόμουν εκεί και χαιρόμουν. Μία στατική ηδονή δίχως αφετηρία και προορισμό. Τι μπορεί να διασφαλίσει την αξιοπρέπεια ενός συνταξιούχου? Η βεβαιότητα μίας σύνταξης 300-400 ευρώ και η εξασφάλιση της δια βίου ανεργίας/πενιχρού μισθού για το παιδί του και το εγγόνι του υπό την αιγίδα των δανειστών μας ή το πέρασμα στην ελεημοσύνη με την ευχή ότι το παιδί του ή το εγγόνι του θα βρει διόδους να χτίσει ελεύθερο ελπίδες και όνειρα σε αυτό τον ρημαγμένο τόπο?.
Σε αυτή την σκέψη ήρθε και έδεσε ένας τύπος που πέρασε από μπροστά μου φορώντας μία μπλούζα των πεζοναυτών. Το έμβλημα είχε δύο λέξεις!... «ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ» αποτελεί τμήμα της φράσης "Θαρσείν χρή ταχ΄ αύριον έσετ΄ άμεινον", που σημαίνει "Πρέπει να έχετε θάρρος ίσως αύριο να είναι καλύτερα" τη φράση αυτή είπε η θεά Αθηνά, δια στόματος του πολυμήχανου Οδυσσέα, στους Έλληνες που πολιορκούσαν την Τροία, όταν αυτοί ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους, με αποτέλεσμα να εμψυχωθούν και να την καταλάβουν με τον Δούρειο Ίππο.
Θάρρος, ψυχή, συνείδηση ή και με διαφορετική σειρά....η μάλλον μόνο συνείδηση! Σε κάθε περίπτωση αυτή η αγανάκτηση έφερε στην επιφάνεια και κάποια ξεχασμένα Ελληνικά συστατικά.
Τελικά αυτός που μίλαγε στο ραδιόφωνο είχε δίκιο. Έχουμε γιορτή! Δεν γιορτάζουμε την λύση. δεν γιορτάζουμε το τέλος του προβλήματος. Γιορτάζουμε την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που βρήκε άνοιγμα και βγήκε απάνω ! Που μέχρι τώρα ήταν λιγδιασμένη, μισθωμένη και καταπλακωμένη από ρουσφετάκια, μιζούλες και βολεματάκια και μπόλικη αδιαφορία. Ισως να είναι ο Δούρειος Ίππος ώστε το μεθ-αύριο να είναι καλύτερο.
Με αυτό το σκεπτικό θέλω να ξαναπάω πλατεία να ξαναγιορτάσω με περισσότερους, να είμαι εκεί να γρυλίζω όταν θα μπαίνουν για να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο, το μακροπρόθεσμο και τον κακό τους το φλάρο. Να είμαι εκεί όταν θα βγαίνουν. Να είμαι εκεί μέχρι να δω ότι μαζευτήκαμε ΤΟΣΟΙ-ΟΣΟΙ χρειάζονται...
Οι εξελίξεις και το αποτέλεσμα είναι εντελώς αβέβαιο. Αναγνωρίζω ότι η αγανάκτηση εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι δημιουργική και να παράγει αποτέλεσμα....έχει όμως στόχευση.
Για την ώρα μου αρκεί που είδα φως και μπήκα!
Αναγνώστρια
