...η μία είναι, η αγανάκτηση να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο θυμό. Η άλλη είναι, να ξεθυμάνει πριν αλλάξει οτιδήποτε! Η δεύτερη προοπτική είναι ίσως και η πιο επικίνδυνη για τη χώρα στη παρούσα φάση.
Η αλλαγή που ευελπιστούμε να γίνει δεν θα έρθει ποτέ όμως αν εμείς οι ίδιοι δεν
συνειδητοποιήσουμε το βαθμό ευθύνης που μας αναλογεί. Κάποιος που επιτρέπει να συμβεί ένα λάθος δεν έχει λιγότερη ευθύνη από εκείνον που το διαπράττει!
Όλα τα πρωτόγονα συναισθήματα που μας βγαίνουν τώρα στις πλατείες και τα εκδηλώνουμε με χειρονομίες και υβριστικά συνθήματα, είναι αντιστρόφως ανάλογο της συμπεριφοράς που είχαμε όταν πανηγυρίζαμε για την πρωτιά της εκλογικής μας περιφέρειας!
Η ασυνειδησία φέρνει στην εξουσία πολιτικούς που μας αντιπροσωπεύουν. Η ευσυνειδησία κατεβάζει τους πολιτικούς από την εξουσία γιατί έπαψαν μας αντιπροσωπεύουν. Αν θέλουμε να αγανακτούμε βρίσκουμε λόγους, έχουμε λόγους, επινοούμε λόγους...
Μπορούμε όμως να κατανοήσουμε τον πραγματικό λόγο της αγανάκτησής μας; Είναι γιατί δεν έχουμε να φάμε; Είναι γιατί φοβόμαστε ότι δεν θα έχουμε να φάμε; Ή είναι γιατί κάποιοι τρώνε περισσότερο από εμάς;
Ποιο είναι το ζητούμενο της αγανάκτησής μας; Τι θέλουμε να αλλάξει, πως μπορούμε να το αλλάξουμε και αν έχουμε σκοπό να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα είναι τα ζητήματα που πρέπει να λύσουμε για να δηλώσουμε εν τέλει όχι αγανακτισμένοι, αλλά «ανακτημένοι»!
Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, δουλειές μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά υπάρχει ακόμα η Δημοκρατία. Η λέξη Δημοκρατία χρησιμοποιείται συνήθως κατ' αντιδιαστολή με τον όρο δικτατορία, με αποτέλεσμα να διακατεχόμαστε από φόβο, ανασφάλεια και προκατάληψη…Κακώς!
Ο φόβος και οι προκαταλήψεις μόνο να μας παραπλανούν μπορούν. Έχουμε δικαιώματα που πηγάζουν από την Δημοκρατία ως έννοια, έχουμε ελεύθερη σκέψη για να κρίνουμε το δίκαιο και το άδικο, έχουμε όμως και ένστικτα που περιορίσαμε χάρη του «πολιτισμού» που χτίστηκε για να βγει στη πορεία κάθε είδους νεύρωση…
Την επόμενη φορά που θα βγούμε αγανακτισμένοι στους δρόμους ας αναλογιστούμε τι θέλουμε να γεμίσουμε…την κατσαρόλα, την τσέπη μας ή τα μυαλά των παιδιών μας με νευρώσεις;
Ας σκεφτούμε όμως επιτέλους και τι θέλουμε να αδειάσουμε…
